در زندان‌های امارات چه خبر است؟
«احمد منصور» فعال حقوقی اماراتی، که از سال 2017 در زندان به سر می‌برد، با ارسال دست‌نوشته‌هایی به خارج از زندان، از جزئیات شکنجه و آزار جسمی و روحی خود در زندان پرده برداشت.
انتشار اخباری درباره شکنجه و بدرفتاری با زندانیان در حکومت‌های پادشاهی خلیج‌فارس، طی چند سال اخیر بسیار بیشتر شده است. امارات، بحرین و عربستان در این زمنیه، کارنامه سیاهی دارند. پایگاه خبری «عربی ۲۱»، با انتشار گزارشی، از وقایع مخوف در داخل یکی از مستحکم‌ترین زندان‌های جهان، که محل نگهداری زندانیان سیاسی در کشور امارات است، پرده برداشت و نوشت، نامه‌هایی از یکی از زندان‌های ابوظبی به بیرون درز کرده که بیانگر میزان رنج، شکنجه و آزار زندانیان در این زندان است.
کنترل شدید فضای مجازی
بنا بر این گزارش، «احمد منصور» فعال حقوقی امارات، که از ۲۰۱۷ تحت تدابیر امنیتی شدیدی در این زندان به سر می‌برد، طی نامه‌هایی، از رنج و شکنجه‌ای که او در این زندان تجربه می‌کند، پرده برداشت. این نامه‌ها از طریق منابع ویژه عربی ۲۱ به دست این پایگاه خبری رسیده و توسط آن منتشر شده است. علت این همه فشار و شکنجه نسبت به منصور، فعالیت او در حوزۀ فضای مجازی است. امارات فضای مجازی را به شدت تحت کنترل دارد. کشورهای غربی و نهادهایی که خود را حامی آزادی بیان و حقوق بشر می‌دانند، در مقابل اقدامات کشور امارات، سکوت اختیار کرده‌اند.
6 اتهام
منصور می‌نویسد، از ۲۰۱۷ که دستگیر شده، در داخل یک سلول انفرادی به سر می‌برد و در ابتدای بازداشت، با 9 اتهام مواجه بوده، اما سرانجام، با شش اتهام راهی محکمه شده است. این فعال حقوقی در نامه‌های خود، تایید می‌کند که دادگاه او را به 10 سال زندان و پرداخت جریمه یک میلیون درهمی (نزدیک به ۲۸۰ هزار دلار)، سه سال زندگی تحت نظر پس از پایان دوران مجازاتش، مصادره و توقیف کلیه دستگاه‌های ارتباطی او و نابودی و حذف کلیه سایت‌ها و حساب‌های کاربری مورد استفاده‌اش برای انجام جرایم نسبت داده شده به او، محکوم کرده است.
سلول انفرادی
این فعال حقوقی در دست‌نوشته‌های خود، ضمن افشاگری درخصوص چگونگی بازداشت خود، نوشت، از زمانی که زندانی شده، در یک سلول انفرادی محبوس بوده و طی دو سال و نیم تحت تدابیر شدیدی قرار داشته است و حتی نمی‌توانست از راه دور با یک زندانی سخن بگوید. وی می‌نویسد که پس از بازجویی با تاخیر به سلولش بازگردانده شده است، اما ناگهان متوجه می‌شود که زندانبانان وارد سلولش شده‌اند و کلیه لباس‌های او را توقیف کرده‌اند و تنها یک پیراهن ورزشی، آن هم پس از بریدن آستین‌های بلندش، برای او باقی گذاشته‌اند. همچنین تشکی که بر روی آن می‌خوابید، کلیه وسایل بهداشت و نظافت شخصی او مانند شامپو، صابون، خمیردندان و کلیه حوله‌های او را توقیف کرده و تنها یک حوله برایش باقی گذاشته‌اند. همچنین، کلیه کاغذ‌ها و قلم‌هایش نیز از او گرفته شد و در فصل زمستان، آب گرم او قطع شد.
این فعال حقوقی می افزاید، این وضعیت موجب شد که وی با مشکلات جسمی، مانند بالا رفتن فشار خون و چندین سرماخوردگی مواجه شود. وی افزود که دو روز پس از صدور حکم در سال ۲۰۱۸، کاغذی بر روی در سلول من آویزان شد که روی آن نوشته شده بود:« خروج از سلول به جز در موارد اضطراری یا دستورات امنیتی برای رجوع به شعبه اطلاعات امنیتی، تماس یا ملاقات، بدون موافقت مدیر زندان یا معاون او، ممنوع است.»