سید محمد امین‌آبادی
رهبر معظم انقلاب در سخنرانی روز سه شنبه خود با‌اشاره به دفاع دولت فرانسه از انتشار کاریکاتورهای موهن به بهانه آزادی بیان و همزمان حمایت از تروریست‌ها فرمودند:« دولتی این ادعا را می‌کند که خشن‌ترین و وحشی‌ترین تروریست‌های جهان را که دستشان به خون هزاران نفر از مردم و دهها تن از مقامات ایرانی آلوده است در کشور خود جا داده، در طول جنگ تحمیلی بیشترین حمایت‌ها را از گرگ خونخواری مثل صدام به عمل آورده و در شنبه‌های اعتراض، مردم کشور خود را سرکوب می‌کند و همزمان دم از آزادی و حقوق بشر می‌زند.بنده اعتقادم این است که اینها دو روی یک سکّه‌اند؛ یعنی دفاع از وحشیگریِ فرهنگی و از آن عملِ جنایت‌کارانه یک کاریکاتوریست، روی دیگر سکّه‌ دفاع از منافقین و دفاع از صدّام و کمک به صدّام است ».
 دولت فرانسه در تئوری، خود را مدافع آزادی ، حقوق بشر و پیشرو در این زمینه می‌داند، اما واقعیت همان طور که رهبر معظم انقلاب نیز فرمودند چیز دیگری است و در عمل دولتمردان فرانسه در طول سه قرن اخیر هیچ‌گاه در دفاع از حقوق بشر و آزادی صادق نبوده و تا جایی که توانسته‌اند از این ارزش‌ها برای پیشبرد سیاست‌های خود سوءاستفاده کرده‌اند. همین مدعیان آزادی و حقوق بشر طی 132 سال‌اشغال کشور مسلمان الجزایر بیش از نیمی از مردم این کشور یعنی پنج و نیم میلیون نفر را به قتل رساندند.از جمله فجیع‌ترین این جنایت‌ها بریدن سر رهبران دینی، فرماندهان مقاومت و شخصیت‌های مبارز و بزرگان الجزایر و فرستادن آن به پاریس بود. این سر‌ها برای نشان دادن افتخارات فرانسه در موزه تاریخ طبیعی «موزه انسان» به نمایش عموم در می‌آمد. به نوشته رسانه‌ها در موزه انسان فرانسه، ۱۸۰۰۰ جمجمه به نمایش گذاشته شده بود. این جمجمه‌ها به انسانهایی تعلق داشت که در سرزمین‌های تحت‌اشغال فرانسویان زندگی می‌کردند و توسط نظامیان فرانسوی و مزدورانشان به قتل رسیده بودند. 500 جمجمه از این 18هزار جمجمه دارای نام و نشان است و برخی از آنها متعلق به علما و مجاهدان الجزایری است. جمجمه برخی از مقتولین الجزایری مومیایی شده است و تا حد زیادی شکل اولیه خود را حفظ کرده است. بر اساس گزارش‌ها بیش از 4 سال است که دولت الجزایر در مذاکرات خود با مقامات فرانسوی تلاش می‌کند که آنها را متقاعد کند جمجمه رهبران انقلابی الجزایر را به این کشور برگرداند ولی تاکنون مقامات دولت ماکرون حاضر به پذیرش این خواسته نشده‌اند. همین هفته گذشته «عبدالمجید شیخی» مشاور امور تاریخی رئیس‌جمهور الجزایر در مصاحبه‌ای با خبرگزاری رسمی این کشور فاش کرد که فرانسوی‌های مدعی آزادی و حقوق بشر «پس آنکه در الجزایر کشتار به راه انداختند، استخوان بسیاری از مردم الجزایر را که خود آنها را کشته بودند، برای استفاده در صابون‌سازی و تصفیه شکر به مارسی بردند»
دولت فرانسه ادعا می‌کند که در دفاع از آزادی بیان حتی از کفرگویی هم حمایت می‌کند اما ظاهراً فراموش کرده است که مقدم بر آزادی بیان حق حیات انسان‌ها ارزش دارد. طی 4 دهه گذشته دولت‌های این کشور میزبان خشن‌ترین و وحشی‌ترین تروریست‌های جهان بوده‌اند که حق حیات بیش از 200 تن از مقامات جمهوری اسلامی و 17 هزار نفر از شهروندان ایرانی را سلب کردند. آنها به جنایتکارانی پناه داده‌اند که پوست چند جوان را در ایران تنها به این علت که عضو یک نهاد انتظامی بودند زنده زنده کندند. دولت‌های فرانسه از حامیان اصلی رژیم بعثی نیز در طول جنگ تحمیلی بودند و از این رژیم با ارسال پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی حمایت کردند. در طول جنگ تحمیلی بیش از 200 هزار تن از عزیزترین مردمان این سرزمین به شهادت رسیدند و صدها هزار نفر نیز جانباز شدند. هنوز بسیاری از خانواده‌ها چشم به راه عزیزان مفقودالاثر خود هستند و دولت فرانسه قطعاً شریک جرم همه این جنایت‌ها بوده است.
دولت مدعی دفاع از آزادی به مردم خود نیز رحم نمی‌کند طی دو سال گذشته دولت فرانسه که مدعی است حتی کفرگویی و اهانت به خدا نیز در این کشور آزاد است با حمله به اعتراضات جلیقه زردها که تنها منتقد سیاست‌های نئولیبرال امانوئل ماکرون هستند به شدت آنها را سرکوب کرده و هزاران جلیقه زرد را بازداشت و روانه زندان کرده است در جریان سرکوب‌ها نیز تاکنون بیش از 11 معترض جلیقه زرد توسط پلیس کشته شده و ده‌ها نفر نیز به دلیل استفاده پلیس از سلاح «فلش بال» دچار نابینائی و نقص عضو شده‌اند. جلیقه زردها اگر در جریان اعتراضات خود علیه دولت ماکرون به اموال و اماکن عمومی صدمه بزنند در آن صورت دولت ماکرون مجاز به برخورد خواهد بود چرا که طبق قانون، آزادی بیان تا جایی مجاز شمرده می‌شود که در تضاد و تزاحم با سایر قوانین نباشد. در این مورد نیز دولت فرانسه دچار تناقض در گفتار و عمل خود است. ماکرون حق آزادی بیان جلیقه زردها را به دلیل تزاحم این حق با سایر حقوق مردم فرانسه محدود و بسیاری را روانه زندان می‌کند اما در نقطه مقابل نه تنها از توهین نشریه‌ای فکاهی به ارزش‌های 8 درصد جمعیت خود و 24 درصد جمعیت کره زمین جلوگیری نمی‌کند بلکه از این توهین به بهانه آزادی ‌کفرگویی حمایت نیز می‌کند. از سوی دیگر با وجود اینکه توهین به مقدسات اسلامی در فرانسه طی چند دهه گذشته کاملاً آزاد بوده است اما قانون ممنوعیت انکار هولوکاست به شدت در این کشور اجرا و خاطیان نیز محاکمه و از حقوق اجتماعی خود محروم شده‌اند. انکار هولوکاست در فرانسه به توهین به رژیم صهیونیستی نیز تسری پیدا کرده و بسیاری از منتقدین سیاست‌های نژادپرستانه این رژیم به یهودستیزی متهم و محاکمه شده‌اند. برخی از کسانی که در فرانسه در زمینه هولوکاست محاکمه شده‌اند این مسئله را منکر نشده بلکه تنها خواسته‌اند به محققان اجازه داده شود در زمینه هولوکاست تحقیق شود. از این موارد در سیاست خارجی و داخلی فرانسه زیاد است و اگر نوشته شود چند جلد کتاب قطور خواهد شد.