عجله در لغت به معنای انجام‌ کار قبل از زمان آن است. از همین رو از عجله به عنوان عمل شیطانی نهی شده است.
اما در روایات از عجله در برخی از کارها سخن به میان آمده و بدان ترغیب شده است، به طوری که می‌توان گفت عجله گاهی خوب و پسندیده و گاهی دیگر ناپسند و بد است.
در روایات از عجله در کار خیر از جمله صدقه دادن، نماز خواندن، توبه کردن قبل از مرگ و مانند اینها سخن گفته است.
به نظر می‌رسد که باید میان سه کلمه سرعت و سبقت و عجله فرق گذاشت.
سرعت شتاب کردن در وقت عمل، سبقت مسابقه با دیگری برای عمل خیر در وقت عمل و پیش دستی و عجله، عمل قبل از وقت آن است.
بنابراین مراد از عجله در کار خیر، آمادگی برای انجام عمل در زمان و وقت است؛ زیرا اگر آمادگی نداشته باشیم، وقتی زمان عمل رسید به سبب عدم آمادگی نمی‌توانیم اهل سرعت و سبقت باشیم. مثلاً برای نماز بايد وضو داشته باشیم تا در اول وقت اذان نماز بخوانیم.
پس برای هر کار خیری که نیازمند مقدمات است، می‌بایست مقدمات آماده شود که از آن در روایات به عجله در کار خیر تعبیر شده است.
تلاوت قرآن در هر فرصتی
امام خمينى (ره) توجه خاصى به قرآن داشتند، به ‏طورى كه روزى، هفت ‏بار قرآن مى‏خواندند! امام در هر فرصتى كه به ‏دست مى‏آوردند، ولو اندك، قرآن مى‏خواندند. بارها ديده شد كه امام، حتى در دقايقى قبل از آماده شدن سفره افطار - كه معمولا به بطالت مى‏گذرد - قرآن تلاوت مى‏كنند!... امام بعد از نماز شب تا وقت نماز صبح، قرآن مى‏خواندند.
* برداشت‏هايى از سيره‏ امام خمينى، ج 3، ص 198.