رئیسپژوهشگاه هوافضا: ایران تا سال 1414 انسان به فضا اعزام میکند
رئیسپژوهشگاه هوافضای ایران، پس از گذشت ۱۰ سال از نخستین آزمایش موفق ایران در فرستادن موجود زنده به فضا، از تصمیمات جدی برای فرستادن انسان به زیرمدار زمین تا چهارده سال دیگر خبر داد.
فتحالله امی رئیسپژوهشگاه هوافضا درخصوص آخرین فعالیتهای این پژوهشگاه برای اعزام انسان به فضا و سایر پروژههای در دست اقدام این پژوهشگاه اظهار داشت: «سند جامع توسعه هوافضای کشور» مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در ۱۹ دی ماه سال ۹۱ به تصویب رسید و جنبه اجرایی پیدا کرد. ما نیز در پژوهشگاه هوافضا پروژههایمان را با راهبرد اجرای این سند پیش میبریم.
7 محور مهم در سند جامع توسعه هوافضا
امی افزود: سند توسعه هوافضا دارای ۶ فصل است و در حوزههای فضایی، هوایی و دفاعی مشخص شده است.
رئیسپژوهشگاه هوافضا درباره 7 محور طرحهای کلان نیز توضیحاتی را به شرح زیر ارائه داد؛ بند اول فصل ۵ سند راهبردی که در پژوهشگاه هوافضا دنبال میشود، مربوط به ساخت راکتهای کاوش است. در بند دوم رسیدن به جایگاه نخست منطقه در میان ۲۰ کشور حوزه خاورمیانه و آسیایمیانه و همسایگان ایران مدنظر قرار دارد.
در حوزه فضایی، در میان ۱۰ کشور رتبه چهارم را داریم
وی افزود: هماکنون ایران در میان ۱۰ کشور مناطق ذکر شده، رتبه چهارم را در حوزه فضایی دراختیار دارد و رسیدن به جایگاه نخست منطقه در حوزه فضایی در میان ۲۰ کشور در سال ۱۴۰۴ مدنظر این پژوهشگاه است.
امی ادامه داد: بند سوم سند جامع توسعه هوافضا نیز میگوید که ما باید تا سال ۱۴۰۴ با همکاری بینالمللی، انسان را در مدار زمین قرار دهیم. در این سند اعزام انسان به فضا مورد توجه قرار گرفته است؛ این موضوع از آن جهت بسیار مهم است که هر کشوری که موفق به این اقدام شد، به مقام ابرقدرتی رسیده است. یعنی ما اگر بتوانیم کپسول حامل انسان را با وزن حدود ۲ تن در مدار زمین قرار دهیم به مقام ابرقدرتی خواهیم رسید.
رئیسپژوهشگاه هوافضا گفت: بند چهارم این سند نیز میگوید که ما باید تا سال ۱۴۰۴ حتماً در مدار زمین آهنگ در ۳۶ هزار کیلومتری که مقام معظم رهبری هم در مورد آن تاکید کردهاند، ماهواره بفرستیم. بند پنجم سندجامع توسعه هوافضا این است که ما بتوانیم زیرساختهای ارتباط فضا پایه را در کشور ایجاد کنیم و بتوانیم به یک کشور توسعه یافته با استفاده از سیستم الکترونیک هوشمند تبدیل شویم.
وی افزود: بند ششم فصل ۵ سند توسعه هوافضا تاکید دارد که ما باید بتوانیم نیازهای سنجش از دور زمین و مشاهدات زمین را برای حوادث غیرمترقبه مانند سیل و زلزله و حوادث غیر پیشبینی شده از طریق نقشههای ماهوارهای پیشبینی کنیم و خدمات ارائه دهیم. در بند ۷ این فصل از سند نیز بحث موقعیتیابی و ناوبری مورد توجه قرار گرفته است. به این معنی که همانطور که سیستم ناوبری «GPS» در آمریکا فعال است و در اروپا «گالیله» این خدمات را میدهد، روسیه «گلوناس» را راهاندازی کرده و چین «بیدو» را دارد، ما نیز باید سیستم ناوبری و موقعیتیابی خودمان را داشته باشیم و ما هم به دنبال این هستیم که بتوانیم این سیستم را راهاندازی کنیم.
در فناوری هوایی
باید به قطب منطقه تبدیل شویم
امی درباره اهداف بخش هوایی سند توسعه هوافضا اظهار داشت: ما در پژوهشگاه هوافضا پروژههای هوایی را نیز مورد توجه قرار دادیم. در این سند گفته شده که ما باید تبدیل به قطب منطقه در فناوری هوایی شویم. به این صورت که بتوانیم تا ۱۴۰۴ جت منطقهای ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفره را تولید کنیم که این کار توسط دانشگاه امیرکبیر انجام شده و طراحی آن به اتمام رسیده است. هدف بعدی ما این است که بتوانیم بالگرد متوسط و نیمهسنگین تولید کنیم. هماکنون بالگردهای سبک را تولید کردیم و به سمت ساخت بالگردهای متوسط و نیمه سنگین حرکت کردهایم و امکان تعمیر و نگهداری هواگردها نیز فراهم شده است.
رئیسپژوهشگاه هوافضا افزود: هدف بعدی نیز طراحی و ساخت موتورهای مینی توربوجت، توربو فن سبک، توربو فن سنگین، توربوکمپرسورگازی با ظرفیت یک تا ۱۰ مگاوات است که تمامی اینها در حال انجام بودهاما به اتمام نرسیده است.
به سراغ پروژه اعزام انسان
به فضا رفتهایم
وی در پاسخ به سؤالی در مورد پروژههای کنونی و فعال پژوهشگاه هوافضا بیان کرد: ما الان مشخصاً در بعد فضایی روی راکتهای کاوش کار میکنیم که این راکتها عموماً برای پرتاب موجود زنده است. برای پرتاب موجود زنده به فضا تاکنون ۸ پرتاب داشتیم و از سلول شروع کرده تا میمونها و هماکنون نیز به سراغ پروژه اعزام انسان به فضا رفتهایم.
امی ادامه داد: در همین زمینه به تازگی با سازمان فضایی ایران قراردادی امضا کردیم تا ساخت راکتهای کاوش برای اعزام انسان به فضا انجام شود. در این پروژه ابتدا راکت کاوش برای اعزام زیرمداری در مقیاس کوچک انجام میشود و پس از آن در مقیاس بزرگ زیرمداری و در ارتفاع بیش از ۲۰۰ کیلومتر، انسان را در مدار زمین قرار میدهیم؛ هماکنون در حال انجام مقدمات برای اعزام انسان به مرحله زیرمداری هستیم.
وی در مورد پروژههای فعلی پژوهشگاه هوافضا به انجام فعالیت روی راکتهای کاوشاشاره کرد که عموماً برای پرتاب موجود زنده طراحی شده است.
امی همچنین به میمونهایی که در پرتابهای قبلی از آنها استفاده شده بود اشاره کرد و گفت که دو میمون از سه میمونی که به فضا پرتاب شد، زنده ماندهاند و درحالحاضر با نام «فرگام» و «پیشگام» در مؤسسه رویان نگهداری میشوند. حاصل ازدواج آنها نیز یک میمون بهنام «نوگام» بوده که سالم است.
به گفته رئیسپژوهشگاه هوافضا، ایران در زمینه همکاری برای اعزام فضانورد از میان کشورهای روسیه، چین، ژاپن و هند که روی این مسئله کار کردهاند، با روسیه مذاکره کرده است و مذاکره با سایر این کشورها را نیز امکانپذیر میداند.
حداقل زمان اعزام انسان به فضا
سال ۱۴۱۴ خواهد بود
امی در پاسخ به سؤالی درباره سرعت روند پروژه اعزام فضانورد ایرانی تا ۱۴۰۴ گفت: ما با روندی که برای پروژه در نظر گرفتهایم حداقل زمان اعزام انسان به فضا سال ۱۴۱۴ خواهد بود. تا سال ۱۴۰۴ همان پرتاب زیرمداری و تستهای مربوطه را دنبال میکنیم.
به گزارش مهر، رئیسپژوهشگاه هوافضا خاطرنشان کرد: ما در پروژه اعزام انسان به فضا ۱۰ سال عقب افتادیم. اگر بودجه تخصیص داده میشد ما تا ۱۴۰۴ طبق پیشبینی سند جامع توسعه هوافضا، این پروژه را اجرایی میکردیم.