ماله و چماق جام جهانی!(نکته ورزشی)
سید سعید مدنی
سال‌هاست درباره هدفگذاری غلط در فوتبال می‌نویسیم و بر اساس وظیفه‌ای که داریم هشدار می‌دهیم که ریشه بسیاری از گرفتاری‌ها،
ندانم کاری‌ها،توجیه کردن‌ها، ماله کشیدن‌ها، کجروی‌ها، سوءاستفاده‌ها و دلال بازی‌ها و... را باید در هدفگذاری غلط در فوتبال پیدا کنیم. وقتی در فوتبال ما کسانی که جز به منافع شخصی و پست خود فکر نمی‌کنند در نقش تئوریسین به اتاق مدیران و مسئولان ورزش و فوتبال رخنه و نفوذ کردند و بر ایده‌ها و برنامه‌ها و محاسبات آنها تاثیر گذاشتند وسلطه پیدا کردند، آن وقت هدف اول و آخر این فوتبال شد صعود به جام جهانی به هرقیمت و دست زدن به هر وسیله و هزینه کردن بی‌حساب از جیب ملت و...
اینطور شد که صعود به جام جهانی که نشانه رشد و پیشرفت فوتبال هر کشوری است و برای آینده بهتر آن ایجاد انگیزه می‌کند و روحیه اعتماد به نفس را ارتقا می‌دهد در اینجا به بلای جان فوتبال تبدیل شده و همان‌طور که اشاره شد سرنخ بسیاری از مشکلات و مفاسد و زدوبندها و مناسبات غلط و رواج دلالیسم بی‌مهار و بازیکن سالاری وشارلاتانیزم بزک کرده وقراردادهای آن‌چنانی و تحقیر ارزش‌های ملی و نادیده گرفتن لیاقت‌های مربیان وطنی و عدم توجه به ساختارهای فوتبال و بی‌توجهی به باشگاهداری استاندارد و بلاتکلیفی استقلال وپرسپولیس و رهاشدن فوتبال پایه و گرفتار دلالیسم و ده‌ها معضل اخلاقی و... را در این هدفگذاری غلط باید جست‌وجو کرد.
وقتی هم درباره این مشکلات و کم کاری‌ها و اشکالات فنی و مدیریتی و فرهنگی ورزش و... از مسئولان ورزش و فوتبال سؤال می‌شود، پاسخ آنها این است که« فوتبال ما جهانی است! و ما به جام جهانی رفته‌ایم!!»در واقع صعود به جام جهانی به ماله‌ای تبدیل شده که مسئولان ورزش و فوتبال آن را به دست گرفته و روی غلط‌کاری‌ها وکار نکردن‌های خود می‌کشند و به چماقی تبدیل شده تا این به اصطلاح مدیران و روسا بر سر منتقدان بکوبند و آنها رابه مغرض بودن و سیاه‌نمایی و بدبینی متهم کنند چرا که نمی‌خواهند ببینند که فوتبال ما جهانی است و به جام جهانی صعود می‌کند!!!
آخرین بار که از این ماله و چماق استفاده شد توسط وزیر ورزش بود که هفته گذشته در جلسه رسیدگی کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی درباره قرارداد ویلموتس به حربه صعود به جام جهانی برای مجاب کردن اعضای این کمیسیون و توجیه وضعیت ناخوشایند فوتبال گرفتار هزار مشکل فنی و فرهنگی ناشی از مدیریت ناکارآمد متوسل شد.
حتما خواننده محترم خبر دارد که آقای وزیر چه گفته است و چگونه تلویحا یک چیزی هم از مردم و منتقدان طلبکار شده است:«همین فدراسیون فوتبال در سال‌های اخیر دستاوردها و توفیقات زیادی داشته که از آن جمله می‌توان به دوبار صعود متوالی به جام جهانی و کسب نتایج درخشان در جام‌جهانی2018 روسیه اشاره کرد. همین افرادی که اکنون در هیئت‌رئیسه فدراسیون مورد شدیدترین هجمه‌ها قرار گرفته‌اند با تلاش خود در سال‌های اخیر از تیم ملی حمایت کردند و خدمات آنها سبب شد بهترین نتایج را در تاریخ جام جهانی کسب کنیم. تیم‌های ما در رده‌های مختلف نتایج خوبی بگیرد. تیم ملی به نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا صعود کند و حتی نماینده‌ای از آن در فینال لیگ قهرمانان آسیا حاضر شود.»
البته هدف ما تحلیل اظهارات آقای وزیر نیست، حرفهای ایشان را
به عنوان شاهد زنده آوردیم تا بهتر مشخص شود چرا می‌گوییم صعود به جام جهانی و ادعای جهانی شدن برای فوتبالی که ساختاری سخت معیوب و به‌اصطلاح در حد محلی یا روستایی دارد، چگونه به حربه‌ای تبدیل شده است تا مسئولان هزار کار نکرده خود را درباره فوتبال به ضرب آن‌توجیه کنند.
خواننده فهیم و کارشناسان استخوان خرد کرده ورزش به حرفهای وزیر جز مشتی ادعای توخالی نگاه نمی‌کنند. آنها هم‌مثل ما می‌دانند که تک تک حرف‌ها و ادعاها و مظلوم‌نمایی وی جواب دارد. مثلا کسی باور می‌کند فوتبال ما طی برنامه‌ای مشخص و علمی و مدبرانه دو بار متوالی به جام جهانی صعود کرده باشد؟! همه کسانی که با واقعیات فوتبال آشنا هستند می‌دانند تیم ملی هرگز به خاطر ابتکارات و درایت مسئولان فوتبال به جام جهانی نرفت. بلکه با درایت و کاربلدی مربی سراسر حرفهای به نام کارلوس کی روش به این توفیق رسید. همان کی روش که با نگاه دقیق و جامعه‌شناسانه و حرفهای خود اجازه نمی‌داد هیچ‌کدام از همان اعضای هیئت‌رئیسه‌ای که وزیر نام می‌برد و اعوان و انصارشان به اردوی تیم ملی نزدیک شوند. همان مربی حرفهای که بارها از ضعف‌های مفرط مدیریتی ما به صراحت انتقاد کرد و با بعضی از اینها دست به یقه هم شد. همان کی روش که (به درست یا غلط، این جای بحث دارد) لیگ فوتبال ایران را استاندارد و قوی نمی‌دانست و با چراغ گرد دنیا می‌گشت تا بازیکن دورگه و... ده‌رگه!! شاغل در لیگ‌های خارجی و عمدتا اروپایی پیدا کند و تیمی « گلخانه»ای درست کند تا به عنوان یک مربی حرفهای خواسته آقایان را که از اومصرانه و درحد التماس می‌خواستند، کیفیت لیگ و وضعیت فوتبال پایه و ساختار ضعیف و روستایی و مدیریت ضعیف و... فوتبال را کار نداشته باشد و « هرطور» شده تیم ملی را به جام جهانی ببرد، اجابت کند.
سوءاستفاده و حرکات گاه توهین‌آمیزی که از این مربی خارجی
سر می‌زد ریشه در همین نقطه ضعف آقایان دارد. خواننده اهل ورزش خوب می‌داند که « هیچی نشدن» در رده‌های مختلف مثل « حذف امیدها» در راه صعود به المپیک اسمش « نتایج خوب در همه رده‌ها» نیست که آقای وزیر در جلسه فراکسیون ادعا می‌کند. همچنین رسیدن نماینده فوتبال ایران(پرسپولیس) به فینال لیگ قهرمانان هیچ ربطی به ساختار فوتبال وقوی بودن لیگ و تدبیر ودرایت مدیریتی و... ندارد، از هنر مدیریتی آقایان در آن سال همان بس که با عملکرد خود پنجره نقل وانتقالات این تیم را بسته بودند و موسیو برانکو با تیمی دست و پاشکسته و بازیکنانی جوان و گمنام(مثل علوان زاده و آدام همتی و...)اما با انگیزه وغیرت توانست خود را به فینال برساند و اگر نتوانست آنجا قهرمان شود بدون اینکه بخواهیم لیاقت‌های تیم حریف را نادیده بگیریم؛ علت اصلی را باید در وضعیت مدیریتی تیم جست‌وجو کرد...!
ورزش ما و فوتبال ما به صداقت و شفافیت نیاز دارد. بساط کم کاری و روراست نبودن با مردم وسمبل‌کاری و... باید جمع شود. بارها نوشته‌ایم هر ایرانی که کشورش را دوست دارد و آرزوی سربلندی آن در همه عرصه‌ها و حوزه‌ها را دارد از موفقیت و پیشرفت ورزش و صعود فوتبال به جام جهانی خوشحال می‌شود. حرف بر سر این است که این موفقیت‌ها از راهش به دست بیاید نه به شکل گلخانه‌ای و ساختگی و صرف هزینه‌های کلان وبدتر از همه به قیمت نابودی خود فوتبال! راحت‌تر بگوییم به جام جهانی بروید، اما مثل ژاپن بروید...!