علی باقری، در گفت‌وگو با ایرنا با اشاره به ماجرای «نجیب مایل هروی» نسخه‌شناس معروف افغانستانی افزود: استاد مایل هروی یک نمونه فرهیخته مشترک بین ایران و افغانستان است و اگرچه زاده هرات افغانستان است اما در دانشگاه‌های ایران تحصیل و رشد و تجربیات علمی‌اش را در ایران کسب کرده است.
وی ادامه داد: به همین جهت هم مردم و نخبگان ایران و به همان میزان مردم افغانستان نسبت به ایشان علقه و ارادت دارند و زندگی نجیب مایل هروی نمونه اشتراکات فرهنگی و تاریخی و تنیدگی مسائل ایران و افغانستان است و  حکایت از پشتیبانی مردم ایران از دولت افغانستان دارد.
وی با بیان این که ایران با افغانستان  تاریخ، زبان و دین مشترک دارد افزود: باید توجه داشت از اختلاف بین روابط ایران و افغانستان چه کسی منفعت می‌برد و تمام تبلیغات آنها به خاطر این است که دو ملت را نسبت به هم بدبین کنند.
باقری گفت: رسانه‌های خارجی در این دوران به یک مرحله عصبانیت و ناشکیبایی خاصی  رسیده‌اند و به دنبال این هستند که از مشکلات دیگران برای خودشان پوستین بدوزند و بدین طریق کینه و عداوت را بین ملت‌های منطقه گسترش دهند.
وی ادامه داد: نجیب هروی انسانی فرهیخته، شریف و بزرگوار است اما  قانون تابعیت بیش از ۱۰۰ سال است که در ایران حاکم است و ملت و دولت ایران در این خصوص چیزی کم نگذاشته و کوتاهی نکرده است.
استاد «نجیب مایل هروی» متولد منطقه «خمام» در کشور دوست و همسایه افغانستان
از سال ۱۳۶۵ به بعد با گشایش «بنیاد پژوهش‌های اسلامی فعالیت پژوهشی تخصصی در حوزه نسخه‌شناسی را بر عهده گرفت و سال‌ها به همین کار مشغول بود.
نجیب مایل هروی همچنین پس از پایان حاکمیت طالبان در افغانستان و در زمان نگارش قانون اساسی جدید کشورش بسیار تلاش کرد تا زبان فارسی به عنوان زبان رسمی در افغانستان به رسمیت شناخته شود.
افزون بر دو ماه پیش خبری پر ابهام مبنی بر اقدام به خودسوزی فرزند استاد هروی در نزدیکی دفتر وزارت امور خارجه در مشهد منتشر شد که ظرف روزهای اخیر با وجود سپری شدن مدت زیادی از آن، دوباره بدون ذکر زمان واقعی آن رخداد به شکلی مرموز و سوال برانگیز همزمان با انتشار خبرهایی دیگر با محتوای اختلاف‌افکنی میان مردم ایران و افغانستان، از سوی رسانه‌های بیگانه مطرح و باز نشر می‌شود.