مرحوم آیت‌الله سید احمد خوانساری (1363- 1270 شمسی) بیماری زخم معده داشتند که احتیاج به عمل جراحی داشت، از طرفی ایشان سالخورده و از لحاظ جسمی ‌ناتوان بودند و تحمّل جراحی بدون بی‌هوشی نیز ممکن نبود. پیش از آنکه عمل جراحی آغاز شود، ایشان اجازه بی‌هوش کردن را به پزشکان معالج ندادند [چون به‌نظر ایشان در صورت بی‌هوشی، تقلید مقلدینشان دچار ‌اشکال می‌شد] از این رو به پزشک معالج فرمودند: «هرگاه من مشغول قرائت سوره مبارکه انعام شدم، شما مشغول عمل من شوید من توجه‌ام به قرآن است و در این صورت هیچ مشکلی پیش نمی‌آید. [ایشان آنچنان به قرآن توجه پیدا می‌کردند که احساس درد نمی‌کردند.] همان‌طور هم شد و با تمام شدن عمل جراحی، قرائت سوره مبارکه انعام نیز به پایان رسید.
* مردان علم در میدان عمل، ج 4، صص 188- 189.