اجتماع اربعین نسخه نجات‌بخش جامعه در همه حوزه‌ها
رضا صفری
اجتماع اربعین نماد تحقق اراده مردم و نصرت الهی است که نه با توصیه دولت ایران و نه با توصیه دولت عراق شکل گرفته است. هرچند برای تسهیل برخی امور مردم، این دو دولت تا اندازه‌ای زحمت کشیده‌اند و برخی جاها نیز آن‌گونه که انتظار می‌رفت، خدمات ارائه نشد، اما حتی اگر هیچ دخالتی هم نداشتند و با وجود تمام سختی‌های این سفر، باز هم شاهد رقم خوردن چنین صحنه‌ای می‌بودیم. این جوششی است که از قلب‌ها سرچشمه گرفته و به همین دلیل است که بر قلب‌ها می‌نشیند.
اجتماع میلیونی و اعجاب انگیز اربعین حسینی، بیش از یک روز و چند روز ظرفیت اثربخشی دارد. اربعین می‌تواند یک آماده‌باش و گردهمایی عظیم باشد برای اینکه پیمان محکمی بسته شود تا یک سال به آن عمل کنیم. فرض کنید که در طول 365 روز سال، این‌گونه ظرفیت مردم ایران و سایر جوامع اسلامی نمود پیدا کند، آن وقت چه سنگرها که فتح نمی‌شود و چه پیشرفت‌ها که نصیب ملت‌ها نمی‌شود.
اما پلی بزنیم از اربعین به مسائل کشور. اگر در ایران خودمان، برخی مسئولان به جای وعده و وعید، به معنای واقعی و مانند اربعین از ظرفیت مردم برای پیشرفت کشور استفاده می‌کردند و با اختصاصی‌سازی و خاص‌سازی سر خود و مردم را گرم نمی‌کردند، در اقتصاد، این گونه نبودیم که در وضعیت امروز قرار داریم.
اگر به جای اعتماد به توتال و رنو و پژو و ... باور داشتیم که ایرانی جماعت کار ناممکن در این حوزه‌ها را ممکن می‌سازد، هیچ‌گاه در به در دنبال اروپایی‌ها و آمریکا نمی‌رفتیم و وقت خود را تلف نمی‌کردیم، همانگونه که جوانان ایرانی بدون کمک آمریکا و اروپا توانستند با پیروی از راه صاحب اصلی اربعین و بدون پذیرفتن هرگونه ذلتی، به پیشرفته‌ترین پهپادها و موشک‌ها و تجهیزات فوق پیشرفته الکترونیکی دست یابند.
اگر همه مسئولان با جان و دل و از صمیم قلب- نه در پشت تریبون‌ها- در کنار مردم بودند و برای آنها تلاش می‌کردند و مردم هم این خلوص را مشاهده می‌کردند، آنگاه با جان و دل به یاری تولید و اقتصاد ملی همت می‌گماشتند و حاضر بودند تمام سختی‌ها را به جان بخرند. اما وقتی ببینند مثلاً یک مسئول آنها بهترین خودرو روز را سوار می‌شود و به آنها توصیه می‌کند که خودروهای تاریخ مصرف گذشته و به ظاهر ملی! را سوار شوند و برای آن هزینه‌ای گزاف بپردازند، دیگر نباید انتظار داشت که مردم همصدا شوند که تولید ملی زمین نخورد.
اقتصاد ما بیش ازآنکه نیاز داشته باشد با 5+1 وقت بگذراند، نیاز دارد که 80 میلیون نفر را دور خود جمع کند تا با تکیه به توانایی آنها شاهد پیشرفت کشور باشیم. مانند اربعین که یکی پیاده‌روی می‌کند، یکی آب و چای می‌دهد، یکی جا برای زائرین مهیا می‌کند، یکی غذا برای زائرین تهیه می‌کند و ... و در آخر این یکی‌ها تبدیل به یک مای عظیم و محیرالعقول می‌شود.
جنس اربعین این‌گونه است که تمام مسئولان و مردم در هر سطح و رتبه ای، یکسان هستند و همه پابرهنگان و مخلصین سید الشهداء هستند، نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر. تبعیض و تفاوتی وجود ندارد. بنابراین همه با هم و در کنار یکدیگر و حتی نه با زبان دهان که با زبان پاهای خود قادرند لرزه به زمین بیندازند.
مردمی که با قدم‌های ساده اما پرصلابت و معنادار خود یک دنیا را انگشت به دهان گذاشته و قادرند عظیم‌ترین اجتماع کره زمین را پدید آورند و باعث شوند که خون تازه‌ای به درون رگ‌های تاریخ جاری شود، حتماً می‌توانند با دست‌ها گره کرده و ذهن توانمند خود، نه فقط در ایران که در کنار برادران خود در سایر جوامع اسلامی، تمدنی نوین را بنیان نهند که تمدن منحط و فریبنده غرب که در پشت تکنولوژی و پیشرفت‌های علمی بشر پنهان شده، به گرد پایش هم نرسد.