سرویس خارجی-

امروز قرار است مردم افغانستان به پای صندوق‌های رای بروند و از میان 16 نامزد، رئیس‌جمهور خود را انتخاب بکنند. هر چند از هم اکنون برخی منابع اعلام کرده‌اند که پیروز احتمالی این انتخابات، «عبدالله عبدالله» رئیس‌اجرایی دولت افغانستان است، ولی چیزی که کاملا مشهود است، نا‌امنی و بی‌اعتمادی همگان نسبت به یکدیگر است. همان طور که می‌دانیم چند هفته قبل مذاکرات میان طالبان و آمریکا شکست خورده است و این گروه تروریستی همان زمان اعلام کرده بود، به نامزدها و شرکت کنندگان در انتخابات حمله خواهد کرد.
افغانستان در روزهای گذشته شاهد حملات تروریستی خونین طالبان به ویژه در پایتخت بوده است و این اتفاقات قبل از هر چیز، آسیب پذیری مردم و نهادها و همچنین، وجود رخنه‌های امنیتی در افغانستان را بر همگان آشکار کرده‌اند. لذا، با توجه به اینکه هدف اصلی طالبان از قبل ، حمله به نمادها و نهادهای انتخابات بوده است، بعید نیست که طی امروز و فردا خبرهای ناخوشایندی در‌باره حملات تروریستی خونین از این کشور مخابره شود.
این در حالی است که عرصه سیاسی افغانستان نیز حال و روز خوشی ندارد؛ اکثر مردم به کار آمدی دولت و حتی روند سیاسی موجود اعتقادی ندارند و حتی بسیاری از مقامات و خود دولت را فاسد می‌دانند.
علاوه‌بر آن، در افغانستان نه مردم ، نه مقامات و نه حتی آمریکا، انتخابات در این کشور را جدی نمی‌گیرند؛ مردم و مقامات انتخابات را حلال مشکلات نمی‌دانند. همین دیروز بود که خبری از افغانستان مخابره شد مبنی بر اینکه«حامد کرزای» رئیس‌جمهور اسبق افغانستان، پیش‌بینی کرد که این انتخابات باعث جنگ داخلی می‌شود.
آمریکایی‌ها هم که از روند تحولات در افغانستان ناراضی هستند، وجود فساد در دولت کابل و جنگ با طالبان را بهانه می‌آورند؛ این در حالی است علت واقعی نگرانی آمریکایی‌ها، موفق نشدن واشنگتن در تحمیل یک نظم آمریکایی بر این کشور است. مقامات آمریکایی می‌بینند که پس از 18 سال جنگ در افغانستان، به هیچ یک از منافع خود در این کشور دست نیافته‌اند و همه هزینه‌های آنها برباد رفته است.
در مقابل نیز تقریبا هیچ کس در افغانستان نگاه مثبتی به آمریکا ندارد.
بعد از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ تاکنون، به جز دولت‌ انتقالی
«برهان الدین ربانی» و دولت موقت «حامد کرزای»، در افغانستان سه بار انتخابات ریاست جمهوری برگزار شده است؛ دو دوره نخست به مدت 10 سال، کرزای رئیس‌جمهور شد و در دوره سوم هم «محمداشرف غنی» با رای مردم به ریاست جمهوری رسید. این دو رئیس‌جمهور از قوم پشتون هستند. عبدالله عبدالله که در دوره قبل رقیب اصلی‌اشرف غنی بود ، اعتقاد داشت در انتخابات تقلب صورت گرفته است. اختلاف این دو به جایی رسید که با مداخله آمریکایی‌ها ، یک حکومت شراکتی تحت نام « دولت وحدت ملی» شکل گرفت و در کنار پست ریاست جمهوری، ریاست اجرایی (رئیس‌الوزرا) نیز در ساختار دولت تعریف شد.