محمدعلی وکیلی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگوی مشروح با خبرگزاری فارس، در مورد موضوع شفافیت آرای نمایندگان اظهار داشت: شفافیت یک مقوله بوده و شفافیت رأی، جزئی از کلِ ضروری است.
این نماینده عضو لیست امید افزوده است: نمی‌شود کسی اصلاح‌طلب باشد اما مخالف شفافیت باشد!!
این گفته وکیلی در حالی است که در دفعاتی که شفافیت در مجلس و صحن علنی مطرح شده عمده مخالف با آن از سوی فراکسیون اصلاح‌طلبان مجلس انجام شده است. قرار دادن گفتار وکیلی در کنار عملکرد فراکسیون امید در سرکوب شفافیت به‌صورت واضح مصداق این ضرب‌المثل است: قسم حضرت عباس را باور کنیم یا دم خروس را.
وکیلی در ادامه در راه مصادره شفافیت به نفع اصلاح‌طلبانی که به آن رای منفی داده‌اند برمی‌آید و چنین وانمود می‌کند که تنها طیف موسوم به اصلاح‌طلب نمایندگی انحصاری «شفافیت» را دارد! او همچنین از پاسخگویی اصلاح‌طلبان می‌گوید که باید گفت اگر به راستی بر این گفته صادق هستند در مورد عملکرد دولتی که آن را روی کار آوردند پاسخگو باشند و با بهانه‌های مختلف فرافکنی نکنند.
او بر همین اساس اضافه کرد: اگر کسی به پاسخگویی معتقد باشد به شفافیت هم می‌تواند معتقد باشد؛ اگر یک گفتمان به پاسخگویی معتقد نیست حتماً به شفافیت هم نمی‌تواند معتقد باشد، با این اوصاف شفافیت در ابعاد مختلف بخشی از گفتمان اصلاح‌طلبی است که قسمت جزئی این شفافیت، شفافیت رأی نمایندگان و مواضع است.
وی ادامه داد: در یک جامعه که اولاً امنیت یکسان برقرار و همچنین مسئولیت یکسان وجود داشته باشد، حتماً نباید نفاق در این جامعه شکل بگیرد و اگر فرهنگ شفافیت حاکم شود حتماً نفاق در جامعه رخت برمی‌بندد.
عضو فراکسیون امید مجلس همچنین یادآور شد: بنابراین هر کجا ردی از نفاق می‌بینیم نشان از این است که ما نمی‌خواهیم هزینه شفافیت را بپردازیم؛ اینها همه جزو محاسن شفافیت است اما صحبت ما با دوستان این است که می‌گوییم شما شفافیت در همه اضلاع را رها می‌کنید و به شفافیت و رأی نمایندگان می‌چسبید که این مشکوک می‌شود که شما به دنبال چه هستید که فقط روی شفافیت رأی نماینده تأکید می‌کنید؟ در حالی که شفافیت رأی نماینده خود یک معلول است.
در این‌باره لازم به ذکر است که موافقان شفافیت یکی از تبعات نبودن شفافیت را نفاق عنوان کردند. به این صورت که نزدیک به 190 نفر طرح شفافیت را امضا می‌کنند اما تنها 75 نفر به آن رای می‌دهند. چند روز پیش یکی دیگر از اصلاح‌طلبان مجلس (سهیلا جلودارزاده) در یک گفت‌وگو به توجیه عملکرد کسانی پرداخت که طرح را امضا کرده ولی به آن رای نداده‌اند. او گفت وقتی احساس شد که عده‌ای می‌خواهند از امضاهای طرح شفافیت سوءاستفاده کنند به امضای آن پرداختند!
این توجیه یعنی این جماعت خود می‌دانند که شفافیت نزد مردم مهم است و اگر آن طرح را امضا نکنند پایگاه اجتماعی خود را از دست می‌دهند لذا به امضای آن پرداخته اما به آن رای نمی‌دهند. باید از این جماعت پرسید که آیا حاضر هستند به جامعه صادقانه بگویند که طرح را امضا کرده ‌اما به آن رای نداده‌اند؟ قطعا جواب آنها منفی است. چرا که آنها در اصل برای حفظ پایگاه اجتماعی خود به این عمل دوگانه و متضاد دست زده‌اند و اگر فاش بگویند که باز به نقطه اول بازمی‌گردند. این خود جواب محکمی‌ است برای گفته وکیلی که مدعی شده شفافیت جز اصلی اصلاح‌طلبی است!
وکیلی در بخشی از مصاحبه خود توپ را در زمین دولت می‌اندازد و می‌گوید: شفافیت اتفاق نمی‌افتد مگر اینکه ما به لوازم آن به خصوص در سیستم‌ها پایبند باشیم. اگر قرار باشد ما در سیستم‌ها به شفافیت پایبند باشیم باید مقدمات تشکیل دولت الکترونیک را فراهم کنیم. بنابراین کاهلی در تشکیل دولت الکترونیک نوعی مخالفت با شفافیت و عدم تمکین به لوازم شفافیت است.