Research@kayhan.ir

در آبان ماه 1356، پس از سفر انور سادات به تهران، شاه براساس دعوتي که سايروس ونس (وزير خارجه آمريکا) به او ابلاغ کرده بود، براي ديدار با کارتر راهي آمريکا شد. شاه در طي 27 سال پيش از آن، 39 بار به‌طور رسمي و غيررسمي به آمريکا سفر کرده بود و با هفت رئيس‌جمهور پيشين آمريکا، به دفعات ملاقات داشت.(45)
در همين رابطه، گزارش "خيلي‌محرمانه" وزارت امور خارجه آمريکا مورخ سپتامبر 1978 (شهريور 1357) تحت عنوان "گزارش بازرسي در مورد هدايت روابط با ايران" حاکي است که:
" روابط بين آمريکا و ايران خوب است. مدت بيش از سي سال است که با يکديگر در زمينه مسائل حائز اهميت از نظر منافع ملي دو کشور همکاري کرده، و در اين مدت عادات و روابط کاري از جمله بين شاه و يکايک رؤساي‌جمهور پيشين آمريکا برقرار نموده‌ايم که بسيار سازنده و صميمانه بوده است. اين وضع تا زمان دولت کارتر ادامه يافته است. شخص رئيس‌جمهور در زمينه اتخاذ سياست‌ها در قبال ايران بسيار دخيل بوده و با شاه ديد و بازديد کرده‌اند."(46)
اشرف پهلوي نيز در کتاب خاطرات خود مي‌نويسد:
"اگر آن طوري که در روزنامه‌ها مي‌نوشتند، برادرم چنان پادشاه قسي القلب و مستبدي بود، بي‌ترديد هشت رئيس‌جمهور آمريکا نيز مي‌بايستي در کنار او بايستند و شريک گناهاني باشند که به اصطلاح به او نسبت داده مي‌شد. زيرا که هر هشت نفر ايشان به مدت چهار دهه از رژيم ايران پشتيباني کرده و رسماً سلطنت او را ستوده بودند."(47)
اعلام حکومت نظامي به توصيه برژينسکي براي کشتار 17 شهريور 1357
رابرت شولزينگر در مورد اعلام حکومت نظامي در شانزدهم شهريور 1357 مي‌نويسد: در روز هفتم سپتامبر [16 شهريور] شاه بنا به توصيه برژينسکي، حکومت نظامي اعلام کرد.(48)
اعلام حمايت آمريکا از کشتار 17 شهريور 1357
پس از آن که رژيم شاه با کمک کماندوهاي اسرائيلي بيش از چهارهزار نفر را در روز 17 شهريور 1357 در تهران به شهادت رساند؛ آمريکا و انگليس حمايت خود را از حکومت نظامي اعلام داشتند و شاه را به مقاومت تشويق نمودند.(49)
سايروس ونس (وزير خارجه آمريکا) در مورد حمايت آمريکا از شاه، پس از کشتار 17 شهريور مي‌نويسد: کارتر در روز دهم سپتامبر [19 شهريور] ضمن گفت وگوي تلفني با شاه، پشتيباني آمريکا را از وي در اقداماتي که براي برقراري نظم (!) به‌عمل مي‌آورد، تأييد کرد.(50)
جان استمپل (افسر اطلاعاتي سفارت آمريکا) نيز در کتاب خود در اين باره مي‌گويد: دو روز بعد از جمعه سياه، برژينسکي به‌طور خصوصي به شاه تلفن کرد و گفت که "براي اعاده نظم، هر کاري که لازم است، انجام بده".(51)
در يک گزارش "سرّي" سفارت آمريکا به تاريخ 27 شهريور 1357 (ده روز پس از کشتار 17 شهريور) به اين مطلب که "آمريکا در گذشته به‌صورت يکپارچه از شاه حمايت مي‌کرده" به‌طور ضمني اعتراف شده است.(52)
طراحي سفارت آمريکا براي سرکوب گسترده مردم توسط دولت نظامي
پس از آن که کشتارهاي انجام گرفته توسط حکومت نظامي و دولت شريف امامي نتوانست انقلاب را سرکوب کرده و موقعيت رژيم دست‌نشانده را تثبيت کند؛ آمريکا تصميم مي‌گيرد که با روي کارآوردن يک دولت نظامي، با اعمال سرکوب‌هاي گسترده‌تر و خشن تر، انقلاب ملت مسلمان را خاموش کند. در يک سند "سرّي" که در روز دوم نوامبر 1978 (يازدهم آبان 1357) از جانب سوليوان (سفير آمريکا) براي وزارت امور خارجه آمريکا ارسال شده، اقداماتي را که دولت نظامي مي‌بايست پس از روي کارآمدن انجام دهد، چنين بر مي‌شمارد:
" هر راه حل نظامي، بايستي لزوماً يک درگيري سخت با تظاهرکنندگان و تعداد قابل ملاحظه‌اي از کارگران اعتصابي داشته باشد تا بتواند همه اعتصابيون را به سر کار باز گرداند. محدود کردن مطبوعات هم غيرقابل اجتناب است. انجام اين عمليات به‌طور حتم هزاران دستگيري به دنبال خواهد داشت که در ميان آنها احتمالاً بسياري از زندانيان سياسي خواهند بود که در يکي دو سال اخير آزاد شده‌اند. از آنجا که مخالفين آشکار کرده‌اند که آماده مقاومت به شيوه چريکي هستند، ارتش مجبور خواهد بود با خشونت‌هاي گسترده شهري و تروريسم مخفي خارج شهري مقابله کند ... ارتش بايد قادر باشد ناآرامي‌ها را خارج از شهرهاي بزرگ نيز کنترل کند. براي جريانات شهري، پليس و ساواک بايد اختيارات بيشتري نسبت به آنچه در ماه‌هاي اخير داشته‌اند، به دست آورند و شايد لازم شود که توسط دايره اطلاعات ارتش که مورد وثوق فرماندهي عالي ارتش است، ياري داده شوند. براي مؤثر واقع شدن راه حل نظامي، بايستي ايران را به کشور شديداً کنترل شده‌اي، مانند ايران قبل از شروع برنامه اعطاي آزادي‌هاي سياسي در اواسط سال 1976، تبديل نمود ... در اين شرايط خونريزي افزايش خواهد يافت و بر جمعيت بيشتري از آنچه تاکنون در تاريخ پهلوي اثر گذاشته، تاثير خواهد گذاشت. زخم‌هاي رواني اين عمليات تا زماني طولاني بعد از پايان اقدام نظامي، ادامه خواهد داشت."(53)
تأييد اداره اطلاعات و تحقيقات وزارت امور خارجه آمريکا بر سرکوب مردم
در يک سند "سرّي" اداره اطلاعات و تحقيقات وزارت امور خارجه آمريکا به تاريخ دوم نوامبر 1978 (يازدهم آبان 1357) اين چنين بر سرکوب مردم ايران تاکيد شده است: بدون توجه به اين که روند انتقال چگونه صورت مي‌گيرد، مطمئناً سرکوب‌هاي کوتاه مدت براي پايان بخشيدن به ناآرامي‌ها ضروري است.(54)
تشويق شاه توسط کارتر به اعمال قدرت از طريق دولت نظامي در آبان 57
کارتر (رئيس‌جمهور آمريکا) در مورد نگراني و اضطراب شاه در آبان 57 مي‌گويد:
"شاه درباره آينده خود دچار نگراني و اضطراب شديدي بود. شاه سعي مي‌کرد با توجه به اوضاع و احوال، يکي از اين سه راه را انتخاب کند: حکومت موقت تشکيل دهد؛ حکومت نظامي برقرار سازد؛ يا حتي در صورت لزوم از سلطنت کناره‌گيري کند. ما او را ترغيب کرديم که از سلطنت کناره‌گيري نکند و با قدرت کشور را اداره کند و روي پشتيباني ما نيز حساب کند."(55)