آرش فهیم


«چاقی»، فیلم اول راما قویدل به جز برخی بازی‌های تکنیکی و فرمی که شاید برای فرمگراها دارای جذابیت باشد اما به طور کلی، فیلمی خنثی و برخلاف اسمش لاغر (از نظر روایی و محتوایی) است. فیلمی است که می‌توان درباره مزیت‌ها و جلوه‌های دیداری و شنیداری و کارهایی که کارگردان برای فضاسازی انجام داده به آن نمره مثبت داد. اما به غیر از این، فیلم چاقی نه دردی دارد و نه درمانی، نه موضوع خاص و جدیدی دارد، نه روایتی جذاب، نه داستان قابل تحملی در آن هست و نه یک مسئله و انتقاد اجتماعی و فرهنگی قابل تأملی!
هرچند که در فیلم صحبت‌ها اشاره‌هایی به اضافه وزن و پرخوری و تلاش برای کاهش وزن می‌شود، اما اینها هیچ ربطی به موضوع تکراری و پیش پا افتاده فیلم- درباره خیانت- ندارد. البته می‌توان درباره همه چیز ازجمله موضوع بد خیانت هم فیلم خوب ساخت. اما مشکل فیلم راما در این است که ایده جدیدی را پرورش نداده و داستان فیلم «چاقی» همان داستان همیشگی فیلم‌های «خیانت‌گرا» است، البته با یک فیلمنامه نحیف و خالی از گره‌ها و تحولات دراماتیک منطقی و تأثیرگذار.
یک بار دیگر داستانی درباره طبقه متوسط به ظاهر مدرن، باز هم میزانسن‌های شیک و چشم‌نوازی که تنها کارکردشان آموزش دکوراسیون منزل است، تکرار دوباره عشقی بدلی و توأم با بددلی، باز هم علی مصفای سرد و بی‌روح، داستان کهنه مردی که زندگی آرام و مرفهی دارد و در کنار زن و بچه‌اش زندگی خوبی را سپری می‌کند اما از سر شکم‌سیری و به طور خیلی ناگهانی دلباخته دخترکی بینوا می‌شود!
به طور مثال، در فیلم می‌بینیم که رامین(فرهاد اصلانی) با وجود اختلاف سنی، به شیرین(مهسا کرامتی) علاقه‌مند شده و قصد ازدواج با او را دارد. اما در ادامه بدون هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای او را رها می‌کند. فقط در یک دیالوگ می‌شنویم که رابطه آنها سرد شده است. بعد هم همکار او امیر(علی مصفا) که ابتدا بدون هیچ منطقی رفتار سرد و پرخاشگرانه‌ای با شیرین دارد، بی‌هیچ زمینه و دلیل دراماتیکی عاشق او می‌شود، اما در ادامه به طور اتوماتیک متحول می‌شود و برمی‌گردد به کانون گرم خانواده‌اش!
در خلاصه داستان فیلم نوشته شده که: «روایتی است از یک انتخاب؛ انتخابِ عشق یا وِجدان!» اما سوال این است که کدام عشق؟ کدام وجدان؟ این هم از موضوعات مهم و تکان‌دهنده در سینمای امروز ماست که خیانت را تحت عنوان عشق به خورد جامعه می‌دهند! در فرهنگ سرزمین ما، عشق نام بلند و معتبری بوده، اما در سینمای منفصل از فرهنگ بومی ما، هر نگاه آلوده و هر گرایش هوس‌آلود زن و مرد به یکدیگر به نام عشق، تحریف و تعویض می‌شود. ترسیم و تعریف درست مفاهیم و اصطلاحات در سینما خودش هنر بزرگی است. ای کاش در سینمای ما به آن توجه می‌شد!