kayhan.ir

کد خبر: ۱۶۶۶۰۷
تاریخ انتشار : ۱۱ مرداد ۱۳۹۸ - ۲۲:۱۸

رایحه خوش اجرای عدالت

تصور کنید چهل شبانه‌روز باران رحمت الهی (و نه نقمت و سیلاب و بلا!) ببارد. آثار این بارش پربرکت چه خواهد بود؟ خرمی زمین، شادابی طبیعت، پر آبی رودخانه‌ها، باطراوت شدن طبیعت، رویش گل‌ها و گیاهان، وفور آذوقه حیوانات، فراوانی غلات و حبوبات و میوه‌ها، ارزان شدن مواد غذایی و در یک کلام خیر کثیر و برکات فراوان ارضی و سماوی.

با این وجود رسول مکرم اسلام(ص) در حدیثی ما را به نکته مهم‌تری سوق می‌دهند: «حَدٌّ یُقامُ لِلهِ فی الأرضِ أفضَلُ مِن مَطَرٍأربَعینَ صَباحا؛ اجرای یک حد الهی در زمین برتر از باران چهل روز است.» این سخن عمیق که متصل به منبع وحیانی است از حقیقتی بزرگ پرده برمی‌دارد و آن توجه به آثار هر کدام از این دو فرایند است: بارش چهل روزه باران که منجر به فراوانی ارزاق و رفاه جامعه بشری می‌شود هرگز مطلوب نخواهد بود، مادامی که در آن جامعه عدالت نباشد زیرا وفور مایحتاج مردم به تنهایی عامل ایجاد رفاه نیست. در جامعه‌ای که ظلم و بی‌عدالتی باشد، امکانات همواره در اختیار عده قلیلی است و توده‌های محروم از دسترسی به حداقل‌ها ناتوان هستند. در نتیجه، آن اقلیت مرفه هر زمان فربه‌تر و قوی‌تر می‌شوند و محرومان روز به روز ضعیف‌تر و ناکام‌تر می‌گردند و این تجربه‌ای است که در کشورهای سرمایه‌داری آزموده شده. در غرب رفاه بیش از حد، به علت عدم وجود توازن و عدالت اجتماعی، پیوسته فاصله طبقاتی را بیشتر می‌کند. در نتیجه تعداد کارتن‌خواب‌ها افزایش می‌یابد و محرومان، دستیابی به امکانات زندگی متوسط را محال‌تر می‌بینند. از این رو گاه با اخبار خشم مردم علیه نظام سرمایه‌داری در غرب روبه‌رو می‌شویم. مانند جنبش ‌اشغال وال استریت معروف به ۹۹ درصدی‌ها در سال ۲۰۱۱ در آمریکا و اعتراض موسوم به جلیقه زردها در فرانسه.
  قرآن کریم از تمدن‌هایی با ما سخن می‌گوید که سرانجام نابود شدند. این تمدن‌ها الزاما انحرافات اخلاقی نداشته‌اند بلکه گاه بر اثر بی‌عدالتی و ظلم فراوان از بین رفتند. پدیده‌هایی مانند آقازادگی، ژن برتر، دسترسی به رانت، رشوه و فساد اقتصادی هر کدام موریانه‌هایی هستند که بنیان جامعه را از درون تهی کرده و سرانجام آن را نابود می‌سازند. عدالت، محوری است که سه قوه موظفند حول آن عمل کنند. عدالت به مثابه زمینه و بستر همه قوانین، تصمیمات و برنامه‌هاست. عدالت مقوله‌ای تشریفاتی نیست بلکه روح قوانین و مقصد نهایی تصمیمات مسئولان نظام است. در سال‌های اخیر، دولت تدبیر با رویکرد ‌اشتباه خود باعث پیدایش کارگزاران فاقد شاخصه‌های تقوا و انقلابی‌گری و بعضا با خلق و خوی‌ اشرافی‌گری شده است.
بی‌برنامگی دولت در مسائل فرهنگی، بی‌توجهی به معیشت مردم به رغم دستورات اکید مقام معظم رهبری، معضل قاچاق کالا، ارز و سوخت، سقوط ارزش پول ملی، بی‌اعتنایی به اقتصاد مقاومتی، بی‌توجهی به تعطیلی کارخانه‌ها و عدم حمایت از تولید ملی، حجم عظیم واردات کالاهای بی‌فایده و بعضا مضر، عدم نظارت بر وارد‌کنندگان کالا با ارز دولتی، تمرکز انرژی دولت در بخش امور خارجه و سرگرم کردن ملت در قضیه برجام، همه و همه باعث شده است که کارهای فراوانی بر زمین بماند و روز به روز حل معضلات، پیچیده‌تر و دشوارتر گردد.
برای اثبات اینکه یک تفکر خوب با پشتوانه همت عالی می‌تواند کشور را از گردنه‌های سخت و بحرانی نجات دهد، رویکرد رئیس ‌محترم دستگاه قضا کافی است. آیت‌الله رئیسی از زمان به دست گرفتن مسئولیت جدید، عملا ثابت نموده که اعتقاد راستین به اجرای عدالت می‌تواند برای کشور راهگشا باشد. او که به خصیصه انقلابی‌گری، پیروی از ولایت و تقوا آراسته است در مدت زمانی اندک با صدور فرمان‌های قاطع و انقلابی، منشأ تحولات بزرگی در عرصه اجرای عدالت بوده و بدون تخریب وجهه شخص یا گروهی، قوه قضائیه را پناهی مطمئن برای دادخواهان و کمینگاهی نا‌امن برای مفسدان معرفی کرده است.
آیت‌الله رئیسی مصداق بارز یک مسئول مؤمن و انقلابی است که به هنگام شدت و حدّت بسیار قاطعانه عمل کرده و دستگاه تحت مسئولیت خود را ملزم به اجرای دقیق عدالت نموده و از طرفی مردم را ولی‌نعمت خود دانسته و نسبت به آنان رحیم و خدوم بوده است. دستگاه قضا در همین فرصت کوتاه نشان داده که می‌توان در برابر چپاولگران بیت‌المال اغماض نداشت و حق ملت را از حلقومشان بیرون کشید. هر چند تا رسیدن به آرمان‌های بلند اسلامی به محوریت عدالت فاصله زیادی داریم اما همین احساس خوبِ اجرای عدالت، همچون خونی است که در پیکره جامعه تزریق می‌شود و به ملت نشاط و امیدی وافر برای فردایی بهتر می‌دهد.
رئیس ‌قوه قضائیه که زمانی مورد هجمه ناجوانمردانه طرفداران دولت یازدهم بود، نشان داد که می‌توان با تأسی به اهل بیت عصمت و طهارت، بزرگوارانه عفو و چشم‌پوشی داشت، تهمت‌ها را پاسخ نگفت و قدرت را که امانتی از سوی نظام است، عرصه تصفیه‌حساب‌های شخصی نکرد و در عین حال کژی‌هایی را که به سبب تفکر غلط لیبرال‌ها در جامعه ایجاد شده اصلاح کرد و کسانی را که در بستر ناسالم اقتصادی رشد کردند و به آلاف و الوف رسیدند بدون ملاحظه شناسایی و معرفی نمود. آیت‌الله رئیسی، اصلاحات را از دستگاه قضا آغاز کرد یعنی تا مصلح خود صالح نباشد عملش مؤثر نخواهد بود. صداقت با مردم، تسریع در صدور احکام مفسدان اقتصادی، دادگاه‌های علنی، قاطعیت و نا‌امن ساختن فضا برای مفسدان و مبارزه بی‌امان با فساد در همه زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از اقدامات مؤثر دستگاه قضا است. امروز می‌توان از دوستداران و نیز منتقدان آیت‌الله رئیسی به این نکته پی برد که قاطعیت وی در اجرای حدود الهی به سود چه کسانی و به زیان چه افرادی است.
سید ابوالحسن موسوی طباطبایی