رضا صفری
 ایجاد محدودیت برای ایرانی‌ها از سوی نرم‌افزار‌ها و اپلیکیشن‌های جهانی موضوع تازه‌ای نیست. توییتر، فیسبوک، گوگل، اینستاگرام و ... بارها حساب‌های کاربری ایرانی‌ها و همچنین جبهه مقاومت را مسدود و معلق و یا برای فعالیت آنها محدودیت ایجاد کرده‌اند.
چند روز پیش شبکه اجتماعی توییتر، حساب کاربری سه خبرگزاری ایرانی، شامل‌خبرگزاری مهر، خبرگزاری ایرنا و باشگاه خبرنگاران جوان را معلق کرد. همچنین بنابر گزارش مهر، توییتر، حساب کاربری ریحانه (بخش زن و خانواده سایت Khamenei.ir )، روزنامه جام‌جم، علیرضا زاکانی (نماینده سابق مجلس)، و چندین حساب دیگر را نیز تعلیق کرد.
 اما چند نکته که در این مورد باید گفته شود :
این اولین بار نیست که چنین اتفاقی می‌افتد و قطعاً آخرین بار هم نخواهد بود. شبکه‌های اجتماعی خارجی صدها بار نشان داده‌اند که به عنوان یک بستر بی‌طرف برای رد و بدل کردن پیام‌ها نیستند. مدیریت و مهندسی محتوا از اول تا آخر، به دست مدیران شبکه‌های اجتماعی خارجی است. آنها می‌توانند به راحتی و بر اساس سیاست‌های دلخواه خود، حساب‌های کاربری را مسدود و یا معلق (Suspend) کنند، کلمه و یا جمله‌ای را برجسته کرده و پربازدید و فراگیر نشان دهند( trend)، فیلترینگ حبابی ایجاد کرده و یا اینکه اصلاً کاری کنند که محتوا به دست مخاطب نرسد، در حالیکه به شما می‌گویند که به دست مخاطب رسیده است.
نکته دیگر اینکه نمی‌توان گفت که آنها تا این اندازه ساده لوح هستند و به ما اجازه می‌دهند که بر ضد اربابان آنها فعالیت منسجم و قابل اعتنایی انجام دهیم. کارهای انقلابیون ما در اقیانوس شبکه‌های اجتماعی خارجی، برای دشمن حکم ترقه بازی دارد! به این نکته باید توجه داشت که حضور در شبکه‌های اجتماعی خارجی دارای منفعت‌های حداقلی و از باب ضرورت است و نمی‌توان به این اندازه بسنده کرد، زیرا این قسمت، یک جزء کوچک از کار محسوب می‌شود. تمرکز فعالیت و مطالبه اصلی باید معطوف به شبکه ملی اطلاعات و تولید و حمایت از نرم افزارهای داخلی باشد تا تهدیدات موجود در آنها برای مردم و خواص، حداقلی و فایده‌ها و فرصت‌های آن حداکثری باشد.
یکی دیگر از مضرات حضور گسترده نیروهای مقاومت در سرویس‌های خارجی این است که آنها با فعالیت در این بستر، توسط سرویس‌های بیگانه کددار می‌شوند. مدیران سرویس‌ها مطلع می‌شوند که آنها با چه افرادی ارتباط دارند؟ چه سخنی می‌گویند؟ قرار است چه کاری انجام دهند؟ کجاها رفت و آمد دارند؟ با چه کسانی در خارج کشور ارتباط دارند؟ چه ویژگی شخصیتی دارند؟ چگونه می‌توان در آنها نفوذ کرد؟ و ...
با این تفاسیر پاسخ این سؤال کمی روشن‌تر خواهد شد که چرا غربی‌ها صنایع، نفت، بانک و داروهای ما را تحریم می‌کنند، اما به روزترین نرم افزارهای خود را به راحتی در اختیار ما قرار می‌دهند؟! تعجب برانگیزتر از همه اینها، وقتی امثال تلگرام را فیلتر می‌کنیم – همانگونه که آنها نرم افزارهای ما را فیلتر می‌کنند و حساب‌های کاربری ما را مسدود می‌کنند - دادشان درمی‌آید و نگران حقوق بشر ما هستند؟! حتی برخی مسئولین کشور را نیز به خاطر فیلترینگ و مانند آن تحریم هم می‌کنند؟!
نکته آخر اینکه اخیراً آذری جهرمی، وزیر ارتباطات، در ادامه اظهارنظرهای تعجب برانگیز خود و در مصاحبه با خبرگزاری آسوشیتدپرس مدعی شده بود که « دسترسی ایرانی‌ها به توییتر ضامن امنیت ملی است»!
حال باید پرسید که یک شبکه اجتماعی غربی که اول و آخر آن برای ما مشخص است، وقتی نمی‌تواند چند حساب کاربری محدود را تحمل کند، و یا حتی تصویر حضور یک پاسدار بر روی عرشه نفتکش انگلیسی را به عنوان محتوای حساسیت برانگیز معرفی کرده، و برای امنیت خود و اربابش نگران است، چگونه می‌خواهد – بر اساس نظر وزیر - برای جمهوری اسلامی امنیت بیاورد؟
 بهتر بود که وزیر ارتباطات بگوید که توییتر، ضامن امنیت ملی آمریکا است! و بهتر از آن این است که به جای بازی با الفاظ و ضایع کردن فرصت پیشرفت کشور، موضوع شبکه ملی اطلاعات و شبکه‌های اجتماعی داخلی هر چه زودتر سر و سامان یابد تا به دلیل کم کاری و سردرگم کردن مردم، مجبور نشویم شعرهایی بسراییم که بعد در همان قافیه اول آن بمانیم.