داشته‌های گرانقیمتی به نام کشتی و والیبال
میراث‌خواران خودشان را همه کاره می‌دانند! (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
چند روز قبل سالن دوازده هزار نفری آزادی شاهد رقابت‌های مرحله نهایی انتخابی تیم ملی کشتی آزاد در پنج وزن بود. صرفنظر از اینکه از حیث فنی در این مسابقات چه اتفاقی افتاد و چه کسانی از نظر نتیجه بردند و چه کسانی باختند و مطالبی از این دست که حسابی به آن پرداخته شده، آنچه که غرض اصلی این صفحه و قلم برای پیش کشیدن مسابقات انتخابی است این است که بگوید یک بار دیگر برنده واقعی این بگیر و ببندها و برد و باخت‌ها و... «کشتی» بود. رشته‌ای دیرپای که ریشه در تاریخ کهن این سرزمین بزرگ و تاریخی دارد. کشتی بی‌گمان و به‌حق ورزش اول کشور است چنان که در رقابت‌های اشاره شده سالن دوازده هزار نفری آزادی مملو از جمعیت علاقمند بود. کشتی مردم را دارد و مردم کشتی را دوست دارند و به آن علاقه و پیوندی فراتر از صرف یک رشته ورزشی دارند. کشتی و قهرمانانش نیز همواره سعی کرده و می‌کنند دین خود را به این مردم علاقمند ادا کنند. این است که کشتی پرافتخارترین ورزش ایران در صحنه‌های جهانی و المپیکی است. قهرمانان کشتی ایران مردانی چون غلامرضا تختی، امامعلی حبیبی، عبدالله موحد و... رسول خادم، حمیدرضا سوریان نام‌آشناترین ورزشکاران ایرانی در جهان ورزش به حساب می‌آیند و... خلاصه کلام اینکه با وجودپیشرفت‌ها و افتخارات و افتخارآفرینانی که طی سال‌های اخیر در چند رشته دیگر به نام ورزش ایران ثبت شده است هنوز که هنوز است دنیا ورزش ایران را با «کشتی» می‌شناسد و روی آن حساب می‌کند.
باری، در مسابقات اشاره شده علاوه بر حضور دیدنی مردم؛ چهره بستن صحنه‌هایی کمیاب در ورزش ما که از آن سخت بوی جوانمردی و پهلوانی به مشام می‌رسید دلیل دیگری بود تا تأکید کنیم کشتی از حیث اخلاقی و فرهنگی نیز با فاصله‌ای فراوان از بسیاری رشته‌ها علی‌الخصوص رشته‌های پرهیاهو و گرفتاری مثل فوتبال پیش است و هنوز در کشتی می‌توان صحنه‌هایی را دید که نشان می‌دهد و یادآور می‌شود ورزش فراتر از رقابت و برد و باخت و زدن و کوبیدن و خاکی کردن حریف و... عرصه‌ای است برای تجسم یافتن ارزش‌های انسانی و مرام پهلوانی و افتادگی و تواضع و... آن چنان که اتفاقاتی که مثلاً در کشتی حسن یزدانی- کامران قاسمپور و یا کمیل قاسمی- پرویز هادی و... افتاد موجب شد تا تماشاگر به احترام تمام قامت از جا برخیزد و با شور و شعف تمام به تشویق آفرینندگان این صحنه‌ها بپردازد و... آری متن و حاشیه کشتی دیدنی است؛ گذشته و حال کشتی غرور‌آفرین و باعث افتخار است و... اما کسانی که ردای مسئولیت در ورزش به تن کرده‌اند مثل سایر داشته‌های گرانقیمتی که ورزش ما به طور ذاتی و خدادادی از آن بهره‌مند است، قدر آن را نمی‌دانند و بعضی از این افراد بیگانه با ورزش اما پرمدعا همه هم و غمشان این است که از کشتی هم وسیله‌ای بسازند که در خدمت امیال حقیر و اهداف کوچک آنها عمل کند. برای اثبات این حرف خود نمونه‌های فراوان و مثال‌های زیادی در دست هست که اهالی ورزش و استخوان خردکرده‌ها و کارشناسان این حوزه کم و بیش از اکثر آن خبر دارند. تازه‌ترین و بارزترین این نمونه‌ها ماجرای انتخابات فدراسیون کشتی است.
رشته‌ای که در بالا شمه‌ای مختصر درباره‌اش آمد الان ماه‌هاست مدیر و رئیس ندارد. مثل والیبال که عده‌ای میراث‌خوار که بدون اینکه نقشی در پیشرفت و اوج‌گیری این رشته داشته حالا خود را صاحب و ارباب این رشته می‌دانند و آنجا هم اجازه نمی‌دهند تا مسایل و اتفاقات در مسیر طبیعی جریان پیدا کند و رئیس فدراسیون به شکل قانونی پیش برود. تا خودخواهانه و البته بسیار مضحک و ناشیانه درخشش این روزهای والیبال را به نام کوچک خود مصادره کنند!!! و... از این نمونه‌ها در ورزش ما فراوان است. مسائل آزاردهنده‌ای که اغلب ریشه در سیاسی‌کاری و یا جاه‌طلبی افراد کوچکی دارد که به ناحق و با حضور مردان خوشنام و مقبول جامعه ورزش به مناصب بزرگ آن تکیه زده‌اند. کسانی که اگر دست از سر ورزش بردارند و اگر تلاش شود ورزش و رشته‌های پرافتخاری مثل کشتی، والیبال، وزنه‌برداری و... حتی رشته‌های جذاب و مستعد پیشرفتی مثل فوتبال از چنگ و افکار کوچک و جاه‌طلبانه آنها خارج شود بدون هیچ تردیدی هم رشته‌های اشاره شده و هم کل ورزش ما حال و روز بهتری پیدا می‌کنند و سرعت ورزش ایران از شتاب بیشتری برخوردار خواهد
شد.