یک فیلمساز:
چند شغله بودن رئیس سازمان سینمایی عامل آشفتگی سینماست(اخبار ادبی و هنری)
یک فیلمساز تصریح کرد: مدتی است که شاهد هستیم به خاطر سکوت سازمان سینمایی، برخی از چهرههای مشهور آنقدر گستاخ شدهاند که به مردم نیز اهانت میکنند!
محمد دیندار، مستندساز و منتقد سینما در گفتوگو با خبرنگار کیهان ضمن بیان این مطلب گفت: در عرصه ورزش اگر یک ورزشکار به دیگران یا به تماشاگران توهین کند، کمیته انضباطی وی را احضار کرده، تذکر میدهد و اگر تخلف سنگینتر باشد با جریمه و محرومیت، ورزشکار خاطی را تنبیه میکند. اما جای تعجب است که در عرصه سینما اینگونه نیست. طوری که طی سالهای اخیر برخی از بازیگران و سینماگران به بدترین شکل به مردم توهین میکنند اما هیچ برخوردی با آنها نمیشود.
دیندار اظهار کرد: سازمان سینمایی دارای مرکزی با عنوان نظارت و ارزشیابی است که وظیفهاش نظارت بر رفتار حرفهای بازیگران و هنرمندان است. بارها شاهد بوده ایم وقتی یک رسانه از یک بازیگر انتقاد کرده، مدیر اداره نظارت و ارزشیابی فورا دست به کار شده و علیه آن رسانه مطلب نوشته و از بازیگر بهطور تمام قد دفاع کرده اما همیشه در مقابل توهین بازیگران به مردم ساکت است. سؤال این است؛ دفاع از ملت ایران ارجحیت دارد یا دفاع از یک بازیگر؟ همه افرادی که جایگاهی در جامعه یافتهاند، از جمله هنرمندان، رسالتی جز خدمت به مردم ندارند، اما وقتی به جایی برسیم که این افراد به مردم توهین کنند، چه کسی باید از مردم دفاع
کند؟
این کارشناس رسانه ادامه داد: این روزها بهطور آشکار شاهد نوعی آشفتگی در مدیریت سینمای کشور هستیم. منشأ آشفتگی این است که رئیس سازمان سینمایی گرچه مرد محترم و شریفی است اما مدیریت لازم را بر سینما ندارد. یعنی به نظر میرسد که آقای حسین انتظامی به جای اینکه مدیریت کند، مدیریت میشود. یکی از دلایل این مسئله نیز تعدد مسئولیتهای ایشان است. یعنی آقای انتظامی علاوه بر اینکه رئیس سازمان سینمایی است، قائممقام وزیر ارشاد، دستیار ارشد وزیر ارشاد، دبیر کارگروه کاغذ، دبیر کمیسیون انتشار و دسترسی به اطلاعات هم هست. پنج مسئولیت مهم که برای هر یک از آنها باید وقت زیادی بگذارد و بنابراین فرصت تمرکز و رسیدگی به مسائل سینما را ندارد. این درحالی است که به خاطر مشکلات زیادی که در عرصه سینما وجود دارد، سازمان سینمایی نیازمند یک مدیر تمام وقت است. نتیجه حضور یک فرد چند شغله در مصدر امور این سازمان این شده که سینمای ما فاقد هدفمندی است. بهطور مثال، در شرایطی که کشور ما درگیر جنگ اقتصادی و تحریمهای دشمن است، ما حتی یک فیلم هم درباره این موضوع نداریم! سینمای ما منطبق با منافع ملی جلو نمیرود و این هم به خاطر آشفتگی و ضعف مدیریت در سازمان سینمایی
است.