نترسید و ایرانی بازی کنید! (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
فوتبال ایران در برزیل شروع خوبی داشت. ملی‌پوشان ایران موفق شدند در نخستین بازی خود در مرحله نهایی جام جهانی فوتبال با ارائه یک بازی منطقی و قابل قبول به هدف تعیین شده برسند و تیم سرشناس آفریقایی یعنی نیجریه را وادار به توقف و تقسیم امتیازات کنند. شرایط و اتفاقات بازی به گونه‌ای بود و رقم خورد که در پایان کار به نظر می‌رسید تیم حریف که در آغاز بازی کمی مغرور بود و گوئی از پیش خود بازی را برده دارد و همه سه امتیاز را مال خود کرده است از کسب تساوی با تیم ملی ایران که با آرامش و اعتماد به نفس قابل تأملی بازی می‌کرد و در چند صحنه نیز روی دروازه حریف بسیار خطرناک ظاهر شد راضی است! با نمایشی که تیم ایران برابر نیجریه ارائه کرد و موفق شد در طول نود دقیقه آنطور که خودش می‌خواست بازی کند و روند بازی را علیرغم برتری حریف در تملک توپ به دست داشته باشد و در نهایت به هدف تعیین شده و نتیجه دلخواه دست یابد سرمربی تیم ملی ایران که قبلاً هم حداقل چند بار در این صفحه اشاره کرده بودیم حرفهای خوب و کارشناسانه می‌زند موفق شد به آنچه که قبل از این بازی گفته بود عمل کند. کی‌روش که طی این چند سال همکاری با تیم ملی به مراتب از همگنان خارجی خود که طی سال‌های اخیر به فوتبال ایران وارد یا تحمیل شده از هر لحاظ چه فنی و چه شخصیتی یک سر و گردن بالاتر نشان داده و هرگز نقش آدمک دیگران و آقایان رؤسا! را بازی نکرده و برای تیم ملی «سرمربی» و گاه هم فراتر از آن بوده! و هرگز نقش «مترسک» را بازی نکرده قبل از این بازی گفته بود «کارشناسان و رسانه‌ها در مورد ایران حرف نمی‌زنند. به طوری که گویا سه تیم در گروه قرار دارد. بنابراین هدف ما در بازی با نیجریه این است که می‌خواهیم طوری بازی کنیم که آنها احساس کنند ما هستیم و در جام جهانی بازی می‌کنیم.» بدون تردید با بازی که تیم ملی ایران جلوی نیجریه انجام داد و آنچه را می‌خواست در نهایت به حریف تحمیل کرد- و کمتر کسی از همان دسته کارشناسان مورد خطاب و اشاره کی‌روش آن را حدس می‌زد و پیش‌بینی می‌کرد- حالا طرز تلقی و نگاه‌ها نسبت به تیم ملی ایران متفاوت از چند روز قبل است و در این باره حتی حریفان گروه یعنی آرژانتین و بوسنی هم حساب دیگری روی ایران و نحوه مقابله با آن باز می‌کنند. این البته باعث خوشحالی است اما در عین حال هشدار و زنگ خطری هم هست که به ما می‌گوید حالا کار سخت‌تر از قبل شده و باید در دو بازی باقیمانده با تمرکز بیشتر، حواس جمع‌تر و تاکتیکی مناسب با حریفان به میدان برویم. شنبه هفته آینده تیم ملی ایران برابر تیم صاحب نام آرژانتین که دو جام قهرمانی جهان را در آرشیو افتخارات خود دارد قرار می‌گیرد. امیدواریم تیم ملی در این بازی هم بدون واهمه از نام حریف «خودش» باشد «ایرانی» بازی کند و بچه‌ها هم آنچه دارند و می‌توانند مثل بازی با نیجریه در طبق اخلاص بگذارند، نتیجه هر چه می‌خواهد باشد تا همین جای کار هم بیش از پیش بر همگان ثابت شده است که پتانسیل و توان بالقوه فوتبال ایران بیش از این‌هاست و برای به فعل در آوردن این توان و استفاده از این ظرفیت باید برای فوتبال طرح نو درانداخت و برنامه‌ای مترقی‌تر به اجرا گذاشت...
فوتبال ایران در برزیل شروع خوبی داشت. ملی‌پوشان ایران موفق شدند در نخستین بازی خود در مرحله نهایی جام جهانی فوتبال با ارائه یک بازی منطقی و قابل قبول به هدف تعیین شده برسند و تیم سرشناس آفریقایی یعنی نیجریه را وادار به توقف و تقسیم امتیازات کنند. شرایط و اتفاقات بازی به گونه‌ای بود و رقم خورد که در پایان کار به نظر می‌رسید تیم حریف که در آغاز بازی کمی مغرور بود و گوئی از پیش خود بازی را برده دارد و همه سه امتیاز را مال خود کرده است از کسب تساوی با تیم ملی ایران که با آرامش و اعتماد به نفس قابل تأملی بازی می‌کرد و در چند صحنه نیز روی دروازه حریف بسیار خطرناک ظاهر شد راضی است! با نمایشی که تیم ایران برابر نیجریه ارائه کرد و موفق شد در طول نود دقیقه آنطور که خودش می‌خواست بازی کند و روند بازی را علیرغم برتری حریف در تملک توپ به دست داشته باشد و در نهایت به هدف تعیین شده و نتیجه دلخواه دست یابد سرمربی تیم ملی ایران که قبلاً هم حداقل چند بار در این صفحه اشاره کرده بودیم حرفهای خوب و کارشناسانه می‌زند موفق شد به آنچه که قبل از این بازی گفته بود عمل کند. کی‌روش که طی این چند سال همکاری با تیم ملی به مراتب از همگنان خارجی خود که طی سال‌های اخیر به فوتبال ایران وارد یا تحمیل شده از هر لحاظ چه فنی و چه شخصیتی یک سر و گردن بالاتر نشان داده و هرگز نقش آدمک دیگران و آقایان رؤسا! را بازی نکرده و برای تیم ملی «سرمربی» و گاه هم فراتر از آن بوده! و هرگز نقش «مترسک» را بازی نکرده قبل از این بازی گفته بود «کارشناسان و رسانه‌ها در مورد ایران حرف نمی‌زنند. به طوری که گویا سه تیم در گروه قرار دارد. بنابراین هدف ما در بازی با نیجریه این است که می‌خواهیم طوری بازی کنیم که آنها احساس کنند ما هستیم و در جام جهانی بازی می‌کنیم.» بدون تردید با بازی که تیم ملی ایران جلوی نیجریه انجام داد و آنچه را می‌خواست در نهایت به حریف تحمیل کرد- و کمتر کسی از همان دسته کارشناسان مورد خطاب و اشاره کی‌روش آن را حدس می‌زد و پیش‌بینی می‌کرد- حالا طرز تلقی و نگاه‌ها نسبت به تیم ملی ایران متفاوت از چند روز قبل است و در این باره حتی حریفان گروه یعنی آرژانتین و بوسنی هم حساب دیگری روی ایران و نحوه مقابله با آن باز می‌کنند. این البته باعث خوشحالی است اما در عین حال هشدار و زنگ خطری هم هست که به ما می‌گوید حالا کار سخت‌تر از قبل شده و باید در دو بازی باقیمانده با تمرکز بیشتر، حواس جمع‌تر و تاکتیکی مناسب با حریفان به میدان برویم. شنبه هفته آینده تیم ملی ایران برابر تیم صاحب نام آرژانتین که دو جام قهرمانی جهان را در آرشیو افتخارات خود دارد قرار می‌گیرد. امیدواریم تیم ملی در این بازی هم بدون واهمه از نام حریف «خودش» باشد «ایرانی» بازی کند و بچه‌ها هم آنچه دارند و می‌توانند مثل بازی با نیجریه در طبق اخلاص بگذارند، نتیجه هر چه می‌خواهد باشد تا همین جای کار هم بیش از پیش بر همگان ثابت شده است که پتانسیل و توان بالقوه فوتبال ایران بیش از این‌هاست و برای به فعل در آوردن این توان و استفاده از این ظرفیت باید برای فوتبال طرح نو درانداخت و برنامه‌ای مترقی‌تر به اجرا گذاشت...