سید ناصر موسوی لارگانی در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس درباره توسعه صادرات غیرنفتی در شرایط کاهش درآمدهای نفتی اظهار کرد: سال‌هاست دولت‌های مختلف شعار فاصله گرفتن بودجه از درآمدهای نفتی را می‌دهند، اما در عمل نسبت به این کار اقدام نکرده‌اند.
وی با اشاره به اینکه حتی با تاسیس صندوق توسعه ملی ذخیره سالیانه 20 درصد از درآمدهای نفتی و افزایش پلکانی سه درصدی این درآمدها محقق نشد، افزود: اگر این اتفاق به طور کامل اجرا می‌شد، اکنون ذخایر قابل توجهی از درآمدهای نفتی وجود داشت و هر سال طی این فرایند بخشی از وابستگی به درآمدهای نفتی کاسته می‌شد.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با اشاره به اقدام دولت طی ماه‌های اخیر برای توسعه روابط تجاری و صادرات به همسایگان گفت: اگر دولت به جای نشست و برخاست‌ها در ژنو و بحث ۵+۱برای توسعه روابط تجاری با کشورهای همسایه از قبیل ترکیه، عراق، روسیه، افغانستان و ... وارد مذاکره می‌شد و بازارهای این کشورها را به دست می‌آورد، قطعا می‌توانستیم بخش قابل توجهی از درآمدهای صادراتی را جایگزین درآمد نفتی کنیم.
موسوی لارگانی با اشاره به اینکه کشور روسیه ظرفیت قابل ملاحظه‌ای برای واردات کالا از ایران دارد، بیان کرد: اما ما به ۵+۱دل بستیم و مسئولان ما گفتند که اگر برجام عملیاتی شود، رونقی ایجاد می‌شود که حتی مردم دیگر نیاز به یارانه نقدی نداشته باشند.
وی افزود: این دلبستگی‌ها باعث غفلت ما از بازارهای صادراتی منطقه شد، به طوری که اکنون در صادرات مشکلاتی وجود دارد.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس با بیان اینکه برخی از کشورهای دور مانند چین اکنون بخش زیادی از بازار صادراتی منطقه از جمله عراق را در دست گرفته‌اند، ادامه داد: اگر این اقداماتی که  دولت اخیرا در توسعه روابط تجاری با کشورهای همسایه آغاز کرده، ادامه یابد قطعا می‌توانیم بخشی از تحقق نیافتن درآمدهای نفتی را جبران کنیم.
موسوی لارگانی با تاکید بر اینکه البته باید شرایط بهتری برای صادرکنندگان فراهم کرد، گفت: به عنوان مثال با صدور بخشنامه‌‌های متعدد و دست‌ و پاگیر و بوروکراسی‌های اداری مانع از  صادرات نشویم.
وی اظهار کرد: برای رونق تولید باید یک مقدار فشارهای سازمان‌های مالیاتی خدمات‌رسان از جمله تامین اجتماعی به تولید‌کنندگان را کاهش داد.
عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه یکی از نیازهای اصلی تولید‌کنندگان سرمایه در گردش است، افزود: در حالی که بسیاری از تولید‌کنندگان آماده تولید هستند، اما بانک‌ها در تامین سرمایه در گردش با آنها همکاری نمی‌کنند.