بوتفلیقه ضمن عذرخواهی از مردم الجزایر برای همیشه از قدرت کناره‌گیری کرد
«عبدالعزیز بوتفلیقه» سرانجام و پس از گذشت 6 هفته تظاهرات مردمی علیه نامزدی مجدد وی در انتخابات رسما از مقام خود استعفا داد.
سرویس خارجی-
روز جمعه اول مارس مطابق با 10 اسفند سال گذشته، مردم الجزایر در چند نقطه این کشور تظاهرات خود علیه بوتفلیقه را آغاز کردند. این تظاهرات به آرامی و با گذشت روزها گسترده‌تر شد و با حرارت بیشتری ادامه یافت. مطالبه اصلی مردم در تظاهرات 6 هفته گذشته انصراف بوتفلیقه از نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری برای پنجمین بار متوالی بود. تظاهرکنندگان تاکید داشتند که وضعیت جسمانی بحرانی بوتفلیقه مانع خدمت مناسب وی خواهد شد.
بوتفلیقه سال 2013 یک سکته مغزی تجربه کرده و پس از آن، به ندرت در مکان‌های عمومی و در بین مردم حاضر می‌شده است. بوتفلیقه اکنون 82 سال دارد، و احوال وی به حدی نامطلوب بوده که در طول دو ماه گذشته برای معالجه، بارها به ژنو سوییس رفته بود. در این مدت و براساس اخباری که منتشر می‌شده است، بوتفلیقه بارها به کما رفته و حتی قدرت تکلم خود را هم از دست داده بود.
اما علی رغم وضعیت بد جسمانی، بوتفلیقه در مقابل خواسته مردم مقاومت می‌کرد و تظاهرات آنها را نادیده می‌گرفت و حتی هنگامی که آتش خشم مردم شعله‌ورتر شده بود، وی در تصمیمی عجیب و غیرمنتظره اعلام کرد که در انتخابات شرکت نخواهد کرد، چون انتخاباتی در کار نخواهد بود! وی ادعا کرد که می‌خواهد رئیس‌جمهور مادام‌العمر شود. این تصمیم واکنش تند مردم را در پی داشت، به طوری که اتحادیه آفریقا نگرانی خود را از سرایت ناآرامی‌ها به دیگر کشورهای آفریقایی ابراز کرد. در این میان، ارتش الجزایر هم نگرانی خود را از به خشونت گراییدن تظاهرات اعلام کرده بود.
نهایتا و با استمرار اعتراضات مردم، روز سه‌شنبه 13 فروردین خبری از الجزایر مخابره شد که حکایت از استعفای بوتفلیقه می‌کرد. وی طی نامه‌ای به رئیس شورای قانون اساسی این کشور، انصراف خود را از انتخابات را اعلام کرد و گفت که از مقام خود استعفا داده است. رئیس‌جمهور مستعفی الجزایر یک روز پس از کناره‌گیری از قدرت طی نامه‌ای خطاب به ملت الجزایر نوشت: «از مسائلی که در زمان ریاستم بر دولت، در کشور رخ داده است از تمام مردان و زنان الجزایری عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم از تقصیراتی که در حق شما مرتکب شده‌ام، بگذرید.»
بوتفلیقه در نبرد علیه فرانسه، نقش پررنگی در مبارزات داشته است. او در سال 1999 به مقام ریاست جمهوری این کشور رسید، وی اما با اصرار به ماندن در قدرت حتی با وضعیت جسمانی بحرانی، به نحوی کارنامه درخشان مبارزه علیه استعمار خود را خدشه‌دار کرد.