وظیفه مسلمانان نسبت به یکدیگر و سایر مردم دنیا(زلال بصیرت)
مهمترین مسئله در زندگی انسان‌ها پاسخ به این سؤال است که خداوند متعال چرا ما را خلق کرده و چه هدفی داشته و ما چه وظیفه‌ای داریم؟ این مسئله، همان موضوعی است که انبیا و اولیای الهی درصدد آگاهی‌بخشی نسبت به آن بوده‌اند تا مردم را به تفکر وادارند.
124 هزار پیامبر برای این مهم قیام کرده و درباره این موضوع هشدار داده‌اند، اما در عین حال باز می‌بینیم که اکثریت انسان‌ها جز به مسائل مادی و حیوانی خود، به امر دیگری نمی‌اندیشند. این در حالی است که قرآن به عنوان آخرین کتاب الهی در آیات مختلف توصیه به تفکر و تدبیر و اندیشیدن می‌کند تا توجه آنها تنها به مسائل دنیای فانی و لذت‌های زودگذر آن نباشد.
اصلی‌ترین وظیفه هر انسانی این است که ببیند برای چه خلق شده، در چه موقعیتی قرار دارد و سرانجام زندگی‌اش چه خواهد شد، خداوند متعال به خاطر لطفی که نسبت به بندگانش دارد، افزون بر عقل، انبیا را به نیروی وحی مجهز کرده تا هم مردم را به استفاده از عقل فرابخوانند و هم کمبودهای عقل را با وحی جبران کنند.
ما امروز وارث نتایجی هستیم که انسان‌ها با کمک عقل و وحی آموخته و به ما رسانده‌اند،این نعمت عظیمی که در اختیار ماست، بزرگتر از نعمت‌هایی است که از بدو وجود انسان‌ها در روی زمین، وجود داشته است و در مقابل این میراث عظیم باید شکرگزار باشیم و اولین قدم در شکر این نعمت، فهم این آموخته‌ها به شکل صحیح و عمل به آن است. خداوند متعال این نعمت‌ها از جمله قوه تفکر و تعقل را به ما داده است تا شکرگزار باشیم؛ ناسپاسی این همه نعمت، نتیجه عذاب ابدی را به دنبال خواهد داشت.
احاطه بر معارف الهی در مدتی کوتاه حاصل نمی‌شود، اما دست‌کم باید مهمترین معارف آن را بشناسیم و کمبودهای خود را در این زمینه جبران کنیم؛ می‌توان معارفی که انبیا آورده‌اند را به چند دسته کلی تقسیم کرد؛ قسمتی مربوط به وظایف ما نسبت به خداوند است که در واقع شکرگزاری از نعمت‌های اوست، مانند نماز خواندن؛ قسمت دیگر نیز مربوط به وظایف ما نسبت به مخلوقات است؛ وظیفه نسبت به خود، خانواده، نزدیکان و سایر مردم.
وظایف مسلمانان نسبت به مستضعفان
همان‌گونه که ما نسبت به نزدیکان و اهل شهر و کشور خود وظیفه داریم؛ نسبت به سایر مسلمانان و همچنین نسبت به سایر انسان‌ها نیز وظیفه‌هایی داریم. متأسفانه باید گفت علیرغم زحمات بزرگان و علما از گذشته تاکنون، نسبت به این وظایف تقصیر یا دست‌کم قصور داشته‌ایم؛ به گونه‌ای که حتی در برخی از شهرهای مقدس، برخی افراد از مسائل و وظایف ساده دینی خود اطلاع ندارند.
این قصورها در رفتار ما اثر داشته و خواهد داشت، به عنوان مثال ما از کودکی شنیده بودیم که کشوری به نام فلسطین وجود دارد و در آنها اختلافاتی وجود دارد؛ اما هرگز به این فکر نمی‌کردیم که ما نسبت به آنها نیز وظایفی داریم که باید انجام دهیم. اما وقتی امام(ره) با بیاناتشان، وظایف مسلمانان را نسبت به فلسطین تبیین کردند، بسیاری از انسان‌ها از غفلت خارج شده و فهمیدند که حتی وظایفی نسبت به خارج از مرزها دارند.
امروز که بیش از 50 سال از آغاز نهضت امام(ره) می‌گذرد، مسلمانان، روز به روز بیشتر فهمیده‌اند که نسبت به سایر مردم دنیا و مستضعفان نیز وظایفی دارند، اما در عین حال آفاتی نیز ما را تهدید می‌کند. به عنوان نمونه برخی خیال می‌کنند که اولا مسئله فلسطین، مسئله‌ای مربوط به عده‌ای از اعراب است و نه سایر قومیت‌ها، ثانیا این مسئله مربوط به یک کشور است و ربطی به دیگر کشورها ندارد و ثالثا حتی همان کشورهایی که مستقیما در معرض خطرهای صهیونیست‌ها بوده و هستند، در حال صلح و کنارآمدن با آنها هستند، چرا ما کاسه داغتر از آش شویم که در شهر دیگر و کشور دیگر با قومیتی متفاوت چه می‌گذرد؟
مسئولیت ما نسبت به غیر مسلمانان
بسیاری از این قصورها و تقصیرات، ریشه در کمبودهای شناختی و معرفتی دارد، این در حالی است که بر اساس دین، همه مسلمانان با هم برادرند، نسبت به هم مسئولیت دارند و در مقابل آسیبی که به هر مسلمانی برسد، نباید بی‌تفاوت باشند. در واقع مسلمانان، امت واحده هستند و در حکم پیکره یک فرد هستند؛ این میراثی است که از پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای ما به یادگار مانده است.
آنچه گفته شد، مسئله فلسطین و وظایف مسلمانان نسبت به مسلمانان دیگر است؛ این در حالی است که مسلمانان و بخصوص علما حتی نسبت به سایر مردم دنیا نیز وظیفه دارند. اسلام نعمت عظیمی است که به عنوان امانتی در دست ماست و ما نسبت به رساندن آن به دیگر مردم دنیا و دل‌های آماده پذیرش حق وظیفه داریم.شرط انجام این وظیفه، اولا شناخت دین، ثانیا نشر و ترویج آن است؛ البته در این راه باید از امکانات موجود استفاده کرده و در انجام وظیفه کوشا باشیم. باید به انجام این وظیفه افتخار کنیم؛ چرا که خداوند نعمت جانشینی انبیا را در ترویج مسیر حق و رساندن مردم به سعادت به ما عطا کرده است. در این صورت علاوه بر افتخار جانشینی انبیا، سعادت دنیا و آخرت را برای خودمان تحصیل کرده‌ایم و از سوی دیگر زمینه ظهور امام زمان(عج) را بهتر و بیشتر فراهم کرده‌ایم تا با ظهور ایشان همه مردم مشمول رحمت شوند.
سخنرانی آيت‌الله مصباح يزدي(دام ظله)
درجمع تعدادی از خواهران شیعه از کویت؛ قم؛ 27/10/97
زلال بصیرت روزهای پنج‌شنبه منتشر می‌شود.
124 هزار پیامبر برای این مهم قیام کرده و درباره این موضوع هشدار داده‌اند، اما در عین حال باز می‌بینیم که اکثریت انسان‌ها جز به مسائل مادی و حیوانی خود، به امر دیگری نمی‌اندیشند. این در حالی است که قرآن به عنوان آخرین کتاب الهی در آیات مختلف توصیه به تفکر و تدبیر و اندیشیدن می‌کند تا توجه آنها تنها به مسائل دنیای فانی و لذت‌های زودگذر آن نباشد.
اصلی‌ترین وظیفه هر انسانی این است که ببیند برای چه خلق شده، در چه موقعیتی قرار دارد و سرانجام زندگی‌اش چه خواهد شد، خداوند متعال به خاطر لطفی که نسبت به بندگانش دارد، افزون بر عقل، انبیا را به نیروی وحی مجهز کرده تا هم مردم را به استفاده از عقل فرابخوانند و هم کمبودهای عقل را با وحی جبران کنند.
ما امروز وارث نتایجی هستیم که انسان‌ها با کمک عقل و وحی آموخته و به ما رسانده‌اند،این نعمت عظیمی که در اختیار ماست، بزرگتر از نعمت‌هایی است که از بدو وجود انسان‌ها در روی زمین، وجود داشته است و در مقابل این میراث عظیم باید شکرگزار باشیم و اولین قدم در شکر این نعمت، فهم این آموخته‌ها به شکل صحیح و عمل به آن است. خداوند متعال این نعمت‌ها از جمله قوه تفکر و تعقل را به ما داده است تا شکرگزار باشیم؛ ناسپاسی این همه نعمت، نتیجه عذاب ابدی را به دنبال خواهد داشت.
احاطه بر معارف الهی در مدتی کوتاه حاصل نمی‌شود، اما دست‌کم باید مهمترین معارف آن را بشناسیم و کمبودهای خود را در این زمینه جبران کنیم؛ می‌توان معارفی که انبیا آورده‌اند را به چند دسته کلی تقسیم کرد؛ قسمتی مربوط به وظایف ما نسبت به خداوند است که در واقع شکرگزاری از نعمت‌های اوست، مانند نماز خواندن؛ قسمت دیگر نیز مربوط به وظایف ما نسبت به مخلوقات است؛ وظیفه نسبت به خود، خانواده، نزدیکان و سایر مردم.
وظایف مسلمانان نسبت به مستضعفان
همان‌گونه که ما نسبت به نزدیکان و اهل شهر و کشور خود وظیفه داریم؛ نسبت به سایر مسلمانان و همچنین نسبت به سایر انسان‌ها نیز وظیفه‌هایی داریم. متأسفانه باید گفت علیرغم زحمات بزرگان و علما از گذشته تاکنون، نسبت به این وظایف تقصیر یا دست‌کم قصور داشته‌ایم؛ به گونه‌ای که حتی در برخی از شهرهای مقدس، برخی افراد از مسائل و وظایف ساده دینی خود اطلاع ندارند.
این قصورها در رفتار ما اثر داشته و خواهد داشت، به عنوان مثال ما از کودکی شنیده بودیم که کشوری به نام فلسطین وجود دارد و در آنها اختلافاتی وجود دارد؛ اما هرگز به این فکر نمی‌کردیم که ما نسبت به آنها نیز وظایفی داریم که باید انجام دهیم. اما وقتی امام(ره) با بیاناتشان، وظایف مسلمانان را نسبت به فلسطین تبیین کردند، بسیاری از انسان‌ها از غفلت خارج شده و فهمیدند که حتی وظایفی نسبت به خارج از مرزها دارند.
امروز که بیش از 50 سال از آغاز نهضت امام(ره) می‌گذرد، مسلمانان، روز به روز بیشتر فهمیده‌اند که نسبت به سایر مردم دنیا و مستضعفان نیز وظایفی دارند، اما در عین حال آفاتی نیز ما را تهدید می‌کند. به عنوان نمونه برخی خیال می‌کنند که اولا مسئله فلسطین، مسئله‌ای مربوط به عده‌ای از اعراب است و نه سایر قومیت‌ها، ثانیا این مسئله مربوط به یک کشور است و ربطی به دیگر کشورها ندارد و ثالثا حتی همان کشورهایی که مستقیما در معرض خطرهای صهیونیست‌ها بوده و هستند، در حال صلح و کنارآمدن با آنها هستند، چرا ما کاسه داغتر از آش شویم که در شهر دیگر و کشور دیگر با قومیتی متفاوت چه می‌گذرد؟
مسئولیت ما نسبت به غیر مسلمانان
بسیاری از این قصورها و تقصیرات، ریشه در کمبودهای شناختی و معرفتی دارد، این در حالی است که بر اساس دین، همه مسلمانان با هم برادرند، نسبت به هم مسئولیت دارند و در مقابل آسیبی که به هر مسلمانی برسد، نباید بی‌تفاوت باشند. در واقع مسلمانان، امت واحده هستند و در حکم پیکره یک فرد هستند؛ این میراثی است که از پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) برای ما به یادگار مانده است.
آنچه گفته شد، مسئله فلسطین و وظایف مسلمانان نسبت به مسلمانان دیگر است؛ این در حالی است که مسلمانان و بخصوص علما حتی نسبت به سایر مردم دنیا نیز وظیفه دارند. اسلام نعمت عظیمی است که به عنوان امانتی در دست ماست و ما نسبت به رساندن آن به دیگر مردم دنیا و دل‌های آماده پذیرش حق وظیفه داریم.شرط انجام این وظیفه، اولا شناخت دین، ثانیا نشر و ترویج آن است؛ البته در این راه باید از امکانات موجود استفاده کرده و در انجام وظیفه کوشا باشیم. باید به انجام این وظیفه افتخار کنیم؛ چرا که خداوند نعمت جانشینی انبیا را در ترویج مسیر حق و رساندن مردم به سعادت به ما عطا کرده است. در این صورت علاوه بر افتخار جانشینی انبیا، سعادت دنیا و آخرت را برای خودمان تحصیل کرده‌ایم و از سوی دیگر زمینه ظهور امام زمان(عج) را بهتر و بیشتر فراهم کرده‌ایم تا با ظهور ایشان همه مردم مشمول رحمت شوند.
سخنرانی آيت‌الله مصباح يزدي(دام ظله)
درجمع تعدادی از خواهران شیعه از کویت؛ قم؛ 27/10/97
زلال بصیرت روزهای پنج‌شنبه منتشر می‌شود.