بر اساس آموزه‌های قرآنی، کرامت انسانی به زرق و برق مال و اموال، خانه و ثروت نیست و رفاه‌زدگی جوامع و چشم پرکن‌های دنیوی، نه تنها نشانه‌ای از کرامت نمی‌باشد، بلکه نشانه اهانت خدا به این افراد است که به آنان مهلت داده تا جنبه حیوانی خویش را به تمام کمال به نمایش گذارند؛ چنانکه خدا در آیات 32 تا 35 سوره زخرف به آن‌اشاره دارد که اگر نبود مومنان از دین اسلام و حق خارج می‌شدند، ما می‌بایست به این حیواناتی که تنها فکر تن و خورد و خوراک و خواب هستند، چنان از دنیا و زخارف و زینت‌های دنیوی می‌دادیم که حتی خانه‌ها و کاخ هایشان زر اندوز می‌شد.
البته این مال و ثروت و حتی فرزند تنها تا دم گور با آدمی است لذا از آن به زینت زندگی دنیوی و آرایه‌های آن تعبیرشده است: زِینَهُ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا.(حدید، آیه 20؛ کهف، آیه 46)
کرامت انسانی این نیست که کشوری به توسعه مادی برسد، در حالی که از پیشرفت و رشد انسانی و اخلاقی به دور شده و فکری برای آخرت خودش ندارد، البته زینت‌های دنیوی برای دولت اسلامی و مسلمانان است و باید از آن برای آخرت خویش بهره گیرند و خداوند اصولا برای مسلمانان آفریده تا با آن به رشد و بالندگی کمالی در ابعاد دیگر برسند؛ چنانکه بصراحت می‌فرماید: بگو: «چه کسی زینت‌های الهی را که برای بندگان خود آفریده، و روزی‌های پاکیزه را حرام کرده است؟!» بگو: «این‌ها در زندگی دنیا، برای کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ (اگر چه دیگران نیز با آنها مشارکت دارند؛ ولی) در قیامت، خالص (برای مؤمنان) خواهد بود.» این گونه آیات (خود) را برای کسانی که آگاهند، شرح می‌دهیم!. (اعراف، آیه 32)
اما اگر این امور موجب شود تا جهت گیری دولت و امت اسلامی تغییر یابد و به جای آخرت تنها در اندیشه ثروت و رفاه و آسایش دنیوی باشند، در حقیقت از کرامت انسانی به رذالت حیوانی سقوط کرده و جز چهارپایانی بیش نیستند. (اعراف، آیه 179)
خدا در آیات قرآن به مومنان هشدار می‌دهد که ازتفکر مادیگرایانه و رفاه‌طلبانه که موجب غرور و بدمستی می‌شود و انسان را از خدا و آخرت دور می‌کند اجتناب کنند؛ زیرا اقوام بزرگی را با دارایی بسیار و رفاه زیاد نابود کرده است؛ خدا می‌فرماید: چه بسیار اقوامی را پیش از آنان نابود کردیم که هم مال و ثروتشان از آنها بهتر بود و هم ظاهرشان آراسته‌تر! (مریم، آیه 74)