آرام و با وقار بود و خالص و پرهیزگار. همیشه می‌خواست گمنام بماند و از تظاهر و خودنمایی به شدت پرهیز می‌کرد، مقید به تهجد شبانه بود؛ گفته‌‌اند: اگر شبی برای نماز شب بیدار نمی‌شد، خود را سرزنش می‌کرد. اذان می‌گفت و به نماز جماعت مشغول می‌شد. خودسازی و ساده‌زیستی سرلوحه زندگیش بود.
تعهد داده بود شش ماه در کردستان بماند؛ اما طی نامه‌ای به مادرش نوشت «من شش ماه تعهد داده‌ام ولی تا زنده‌ام جبهه را ترک نمی‌کنم.» او بعد از چهار ماه فقط یک شبانه‌روز به مرخصی آمد. شهید کاظمی دیده‌بان جبهه‌ها، عقیده داشت رسالتش وقتی به انجام خواهد رسید که خونش ریخته شود و در راه حق به شهادت برسد. او در گرمای جبهه قصد روزه می‌کرد و با خودسازی به مراتب سلوک معنوی می‌پرداخت. با شهادت دوستانش، اشتیاق او هم به شهادت بیشتر می‌شد تا سرانجام به آرزوی دیرین و لقای پروردگارش رسید.
طلبه بسیجی شهید «مجتبی کاظمی»،‌سال 1342 در نجف‌آباد متولد شد و در 15/6/1360 در سر پل ذهاب به شهادت رسید.