سرویس سیاسی-

وزیر امور خارجه در کنگره حزب ندای ایرانیان حضور یافته و طی سخنانی با حمله به منتقدین سیاست خارجی دولت از جمله «روزنامه کیهان» سازمان‌های حامی و در اختیار دولت به ویژه صدا و سیما را مورد حمله قرار داد و گفت صدا و سیما بخشی از سخنان اوباما را سانسور کرده و پوشش نداده است.
ظریف در این کنگره طی سخنانی اظهار داشته است: ما می‌آییم این صحبت اوباما را تیتر می‌کنیم که گفته است «اگر می‌توانستم یک پیچ و مهره از تاسیسات هسته‌ای ایران را باقی نمی‌گذاشتم» اما جمله بعد چه گفته است؟ او گفته است «اما نمی‌توانم». چرا کیهان و صداوسیمای ما به جای اینکه جمله دوم را تیتر کند و غرور ملی ما را افزایش دهد، جمله اول را تیتر می‌کنند؟ چون که هنوز در جاهایی ضدیت با آمریکا بلندترین صدا را دارد و باورشان نشده که آمریکا را می‌توان شکست داد.
اظهارات وزیر امور خارجه را از ابعاد مختلف می‌توان مورد تحلیل و بررسی قرار داد، درباره اتهام‌زنی او به روزنامه کیهان در گزارش دیروز نوشتیم اما حمله دولت به صدا و سیما مسبوق به سابقه است که در این زمینه به نکاتی ‌اشاره می‌شود.
نخست آنکه عدم پوشش کامل سخنان اوباما در صدا و سیما  ادعایی خلاف واقع است، نگاهی به برنامه‌های پخش شده در صدا و سیما و به‌خصوص برنامه خبری بیست و سی نشان می‌دهد که ادعای ظریف در این مورد خلاف واقع است، در یکی از گزارش‌های صدا و سیما با پخش کامل سخنان اوباما بدان گونه که ظریف گفته است به سراغ مردم رفته و نظرات آنها در‌باره این اظهارات پرس و جو شده است.
فیلم مربوط به گزارش صدا و سیما پس از سخنان ظریف در صفحه شخصی زهرا چخماقی مجری و خبرنگار صدا و سیما منتشر شده است.
می‌خواهند رسانه ملی همیشه بدهکار باشد!
نکته دیگری که بایستی در چارچوب سخنان ظریف بدان پرداخت آن است که دولت می‌خواهد صدا و سیما را همواره بدهکار خود نگه دارد، صدا و سیما تمام امکانات خود را به صورت یک‌طرفه در اختیار دولت و تبلیغ سیاست‌های آن قرار داده و وظیفه حرفه‌ای خود یعنی شفاف‌سازی را به بوته فراموشی یا بدترین ساعات پخش سپرده است با این وجود دولت می‌خواهد صدا و سیما را مخالف خود قلمداد کند تا دست به مظلوم‌نمایی بزند و ماهی خود را بگیرد.
صدا و سیما در سال‌های گذشته بیشترین زمان را در اختیار حامیان دولت قرار داده است که بیایند و هر چه می‌خواهند بگویند و بروند، برخی از دولتمردان و حامیان آن حتی حاضر نشده‌اند که کوچک‌ترین سؤالی که برای پاسخ بدان نیازمند زحمت باشند در صدا و سیما از آنان پرسیده شود، مجری‌های تلویزیونی که بایستی با رئیس‌جمهور مصاحبه کنند و سؤال‌های مطرح شده از پیش تعیین و برنامه‌ها بدان صورت که مطلوب پاستور بوده به خروجی رفته است، با این وجود صدا و سیما بایستی بیشتر از این در اختیار دولت باشد و مشخص نیست که رسانه ملی چه باید بکند که دولت راضی شود؟!
به عنوان نمونه به دنبال بیانیه وزارت خارجه در اعتراض به یک مناظره تلویزیونی در رابطه با برجام و انتقاد دولت از صدا و سیما در این زمینه، رسانه ملی بهمن ماه سال گذشته اعلام کرد از ابتدای سال 2500 ساعت برنامه در ساعات پربیننده به دولت و به صورت یک‌طرفه اختصاص داشته است!
مسئله دیگر اینکه صدا و سیما بایستی به وظیفه روشنگری خود جامه عمل بپوشاند، صدا و سیما رسانه ملی است نه ارگان دولت، صدا و سیما بایستی نظرات کارشناسان و اندیشمندان منتقد دولت را بازتاب داده و از مسئولین دولتی پاسخ بخواهد و هر دو سخن را بازتاب دهد.
این گونه عمل کردن در برابر دولت و به حاشیه راندن نقد منصفانه، زمینه‌ساز سخنانی از آن دست که ظریف در کنگره حزب ندای ایرانیان گفته می‌شود.