روزنامه آرمان در یادداشتی با عنوان «اتحادیه اروپا وقت‌کشی می‌کند»، نوشت: اتحادیه اروپا بعد از توافقنامه برجام، موضع‌گیری شفاف و مستقلی اتخاذ نکرد و یک نوع پارادکس در رفتار سیاسی و مالی و اقتصادی اتحادیه اروپا در برابر ایران مشاهده می‌شود. از آنجا که برجام یک توافقنامه جامع بین‌المللی است و همه طرف‌هایی که آن را امضا کرده‌اند، ملزم به اجرایی کردن بندهای این توافقنامه هستند، اما بعد از عقب‌نشینی و خروج آمریکا از برجام شاهدیم که اتحادیه اروپا، دنباله‌روی آمریکا را در پیش گرفته و به تعهدات مالی و اقتصادی و حتی سیاسی عمل نکرده است. این نشان می‌دهد که این اتحادیه سیاست مستقلی در برابر ایران اتخاذ نکرده و این مسئله موجب خواهد شد که ایران یک نوع بازنگری در سیاست‌های خود در چارچوب برجام اتخاذ کند.
مذاکراتی که اخیرا بین ایران و اتحادیه اروپا صورت گرفت، متاسفانه نشان داد که اتحادیه اروپا تابعی از سیاست‌های آمریکاست و سعی می‌کند از طریق کارشکنی و وقت‌کشی به نوعی از زیربار مسئولیت‌های خود  شانه خالی کند. به همین دلیل به نظر می‌رسد که اتحادیه اروپا برخی مسائل سیاسی را به برجام مرتبط کرده که با محتوای برجام کاملا تناقض دارد. لذا ایران باید ضرب‌الاجلی برای اتحادیه اروپا تعیین کند تا بعد از این مدت اگر به توافقات خود در توافقنامه برجام عمل نکند ایران باید منافع خود را لحاظ کند و به نوعی از برجام خارج شود. اکنون یکسری تهدیدها پیرامون رابطه تجاری و مالی با ایران وجود دارد و برخی کشورهای اروپایی حاضر نشدند که یک نوع رابطه مالی با ایران تعریف کنند!!
ایران باید در یک فرایند زمانی مشخص ضرب‌الاجلی تعریف کند تا بتواند فرانسه و آلمان را وادار کند که یک تعریف جامع مالی و تبادل تجاری با ایران داشته باشد. به نظر می‌رسد که برجام محتوای خود را از دست داده و یک توافقنامه بی‌خاصیت و فاقد ارزش تلقی خواهد شد.
در همین حال روزنامه اعتماد ضمن یادداشتی نوشت: تعلل اروپایی‌ها در عملی کردن شعارهایشان برای بهره‌مند کردن ایران از مزایای برجام، باعث شده است تا در میان سیاست‌گذاران ایرانی در مورد اراده اروپا تردید ایجاد شود. سؤالی که وجود دارد این است که آیا دولت‌های اروپایی اراده کافی برای اجرای برجام دارند یا نه؟ آیا می‌خواهند و نمی‌توانند یا اینکه نمی‌خواهند؟ برخی از واقعیت‌های میدانی از جمله اختلاف‌نظرها میان کمپانی‌های بزرگ و متوسط چند ملیتی و سهامی خاص در اروپا با دولت‌های اروپایی در مورد استمرار معامله با ایران، باعث می‌شود که گروهی معتقد باشند که دولت‌های اروپایی از توانایی کافی برای قانع کردن این کمپانی‌ها برخوردار نیستند.