روزنامه ایران عذرخواهی کند نه فرار به عقب!(خبر ویژه)
در ستون طنز گفت و شنود کیهان ۲۸ آبان ماه به یادداشت روزنامه ایران به قلم آقای عباس عبدی (البته بدون ذکر نام ایشان) اعتراض کرده بودیم که چرا پیشنهاد کرده است شرب خمر در کشور آزاد شود! روزنامه ایران در واکنش به انتقاد کیهان نوشت که آزادی شرب خمر در یادداشت آقای عبدی به نقل از شخص دیگری بوده و ایشان در یادداشت خود این دیدگاه را نفی کرده است! در اینکه دیدگاه مورد اشاره به نقل از شخص دیگری آمده که نویسنده یادداشت از او با عنوان «يكي از افراد آشنا به امور فقهي»! یاد کرده و آن را نفی نموده تردیدی نیست ولی مطالعه یادداشت مزبور نشان می‌دهد آقای عبدی فقط روش مورد اشاره آن فرد برای آزادسازی شرب خمر را نفی کرده و آن را ناکارآمد دانسته است و نه اینکه آزادسازی شرابخواری را نفی کرده باشد!
۱- آقای عبدی می‌نویسد؛ اخيرا يكي از افراد آشنا به امور فقهي، ايده‌اي را طرح كرده است و با استناد به قواعد موجود و از منظر درون ديني نتيجه گرفته است كه:
«استفاده از اين مشروبات غير‌استاندارد، واقعيتي خارجي هست. پند و توصيه‌هاي اخلاقي-بهداشتي انجام شده و مجازات‌هاي گوناگون از شلاق تا جريمه نقدي تجربه شده است. اما در واقعيت خارجي، ناچاريم به شكل دوفاكتو، وجود اين مصرف‌كنندگان را به رسميت بشناسيم و براي حفاظت از بيماري‌هاي خطرناك و مرگ و ميرهاي ناشي از مصرف مشروبات الكلي غير‌استاندارد، بايستي مراكزي را به آزمايش اين نوع مشروبات اختصاص دهيم. توليد‌كننده و يا مصرف‌كننده، بايستي بتوانند با اشانتيوني از مشروب مورد نظر خود مراجعه كنند و به شكل ناشناس و بدون نگراني از تعقيب‌ها و مجازات‌ها، مشروب خويش را آزمايش كند. يا در صورت امكان، دستگاه‌هاي تست‌كننده فوري در اختيار آنان قرار داده شود تا از استاندارد بودن يا نبودن مشروبات الكلي مورد نظر خويش مطمئن شوند.»
عبدی در ادامه یادداشت خود، این ایده را دور برگردان فرهنگی می‌نامد و با بهره‌گیری از یک ترفند ژورنالیستی می‌نویسد: « بايد قضيه را ريشه‌اي‌تر حل كرد. نگاه ما به موضوع حقوقي و جرم بايد مبتني بر نظر اجتماعي باشد و گناه را بايد از طريق ديگري جلوگيري كرد. همچنان كه پيش از انقلاب انجام مي‌شد.»! اکنون باید از روزنامه دولتی ایران پرسید این راه‌حل! که «گناه را بايد از طريق ديگري جلوگيري كرد. همچنان كه پيش از انقلاب انجام مي‌شد.»! غیر از پیشنهاد آزادسازی شرابخواری چه مفهوم دیگری می‌تواند داشته باشد؟! مگر پیش از انقلاب شرابخواری آزاد نبود و شهرها، از جمله تهران پر از رستوران‌ها و مغازه‌های شراب‌فروشی نبود؟ بنابراین وقتی آقای عبدی پیشنهاد می‌کند که راه‌حل، بازگشت به وضعیت قبل از انقلاب است، یعنی در ایران اسلامی هم باید مانند آن دوران شرب خمر آزاد باشد! آیا غیر از این است؟! به این می‌گویند فرار به عقب!
۲- آقای عبدی باید توضیح بدهد آن فرد، به قول وی آشنا به امور فقهی! چه کسی بوده است که ایشان نظر ضد دینی او را «خیر‌خواهانه»! و «از منظر درون دینی»! معرفی می‌کند؟! کجای این دیدگاه، دینی و برگرفته از فقه است؟!
۳- ایشان در جای جای نوشته خود قانون را برای پیشگیری از پدیده پلشت شرابخواری ناکارآمد معرفی می‌کند! خب، در کشور ما غیر از قوانین اسلامی در نفی شرابخواری کدام قانون دیگری مورد نظر اوست؟! می‌نویسد:
«متاسفانه برخي افراد مي‌كوشند كه راه‌هاي ميانبر را در جامعه طي كنند. به جاي كوشش براي نفوذ در وجدان و ذهن مردم، آن را رها كرده‌اند و مي‌خواهند با اتكا به قانون همه امور را درست كنند. بُرندگي ابزار قانون محدود است هنگامي كه آن را براي هر هدفي استفاده كنيم، به ناچار از بُرندگي آن كاسته مي شود»!
بی‌تردید «كوشش براي نفوذ در وجدان و ذهن مردم،» یعنی روشنگری و شرح مضرات شرابخواری، اقدامی نه فقط پسندیده، بلکه ضروری است ولی در کدام نظام حقوقی، برای پیشگیری از جرم، فقط به روشنگری و تبلیغ درباره خسارت‌ها و زیان‌های آن اکتفا می‌کنند و از مجازات و کیفر مجرم دست می‌کشند؟!
۴- این نکته نیز گفتنی است که آیت‌الله سید احمد خاتمی در نماز جمعه تهران با نگاهی برخاسته از شور انقلابی و دفاع از جوانان مظلوم و بی‌خبری که در معرض اینگونه ترفندهای پلشت قرار دارند، به یادداشت روزنامه ایران بدون ذکر نام اشاره کرده و گفتند:
«در روزنامه‌ای که از بیت‌المال تغذیه می‌کند، می‌نویسند چون مشروبات الکلی قلابی بلای جان مردم شده پس شما بیایید مانند زمان طاغوت مشروبات الکلی را آزاد کنید و این یعنی عبور از اسلام».
روزنامه ایران به جای ابراز ندامت از جرمی که مرتکب شده و پوزش از ملت، حالت طلبکارانه‌ای به خود گرفته و ادعا کرد آیت‌الله خاتمی یادداشت عبدی را نخوانده است! و نوشت امیدواریم آیت‌الله خاتمی شجاعت کافی برای اصلاح سخنانش داشته باشد! روزنامه ارگان دولت کمترین اشاره‌ای به متن یادداشت عبدی نکرد و اصلا به روی خودش هم نیاورد که چه جرم بزرگی مرتکب شده است!
۵- درباره یادداشت مورد اشاره روزنامه ایران در ترویج شرابخواری، گفتنی‌های دیگری نیز هست که به همین اندازه بسنده می‌کنیم ولی سخنی با دست‌اندرکاران روزنامه ایران در میان است و آن اینکه اگر به حرکت زشت و پلشت خود پی برده و از انجام آن پشیمان شده‌اید- که امیدواریم شده باشید- کمترین و ابتدایی‌ترین انتظار آن است که از پیشگاه ملت مسلمان پوزش بخواهید، نه اینکه ژست طلبکار بگیرید و جای شاکی و متهم را عوض کنید! و خودتان را به آن راه بزنید!