بازيهاى پاراآسيايى جاكارتا ٢٠١٨ از دیروز با برگزارى مراسم افتتاحيه رسما آغاز شد. اين سومين دوره بازيهاى پاراآسيايى است، رقابت‌هايى ورزشى كه هدفش بالاتر از ورزش ايجاد اميد و نشاط براى معلولان قاره كهن است.
در بازيهاى پاراآسيايى؛ رقابت، كسب مدال، بردن و باختن مهم است اما مهم‌تر از آن دور كردن معلولان از كنج انزوا و بازگرداندن آنها به بطن جامعه است.
مراسم افتتاحيه بازيهاى پاراآسيايى ديشب به وقت جاكارتا و ديروز به وقت تهران در ورزشگاه «جى بى كا ارنا» يا «گلورا بونگ كارنو» برگزار شد. ورزشگاهى كه با ظرفيت ٧٨ هزار نفر ، يكى از بزرگترين ورزشگاه‌هاى جهان به شمار مى رود.
جي بى كا ارنا مثل ورزشگاه آزادى خودمان پير و فرسوده است اما براى اين مسابقات حسابى نو نوار شده؛ از رنگ آميزى نماى بيرونى ورزشگاه گرفته تا تعمير سرويس هاى بهداشتي، نصب صندلى هاى رنگى ، نور پردازى زيبا و... از كارهايى است كه در ورزشگاه اصلى جاكارتا انجام شده است.
شهر هم مثل ورزشگاه پس از استراحت يك ماهه بعد از بازيهاى آسيايى، حالا براى ميزبانى از معلولان ورزشكار آماده شده است. در سرتاسر جاكارتا از فرودگاه گرفته تا ساختمان‌هاى بزرگ و اتوبان‌هاى شهر، همه جا تصاويرى ديده مى‌شود كه نماد و نشان بازيهاى پاراآسيايى است.
در مراسم افتتاحيه خلاصه‌اى از تاريخ اندونزى با معرفى اديان مختلف، آداب و سنن آغاز شد.
در طول برگزارى مراسم تقريبا نيمى از ورزشگاه خالى بود ولي آنهايي كه حضور داشتند با تشويق هاى منحصر به فرد خود شور و حال خاصي به افتتاحيه داده بودند.
مراسم رژه با ورود تيم افغانستان آغاز شد. نكته جالب در رژه افغان‌ها پوشيدن لباس‌هاى محلى توسط ورزشكاران مرد اين كشور بود.
بزرگترين كاروان هاى رژه از آن اندونزى و چين بود. پس از اين دو كشور، ايران بزرگترين كاروان را داشت كه با پرچمدارى ساره جوانمردى وارد ورزشگاه شد.
نقطه عطف مراسم آنجايي بود كه ورزشكاران فلسطين وارد ورزشگاه شدند، تماشاگران اندونزيايى به حدى آنها را تشويق كردند كه گويى ورزشكاران خودشان وارد «جى‌بى‌كا‌آرنا» شدند.
در مراسم رژه احترام موج ميزد؛ افراد زيادي كه در وسط زمين حلقه انسانى تشكيل داده بودند، به محض عبور پرچم هر كشور از مقابلشان، تا كمر خم مي شدند تا احترام به پرچم هر كشور در حد اعلا رعايت شود.
در قسمت پايانى كه اتفاقا تاثيرگذارترين هم بود، رئيس جمهور اندونزى دعوت يك كودك معلول را پذيرفت، از جايگاه ويژه به وسط زمين رفت. «جوكو ويدودو» يا همان «جوكوى رئيس جمهور» به همراه كودك معلول و ورزشكار ديگرى كمان در دست گرفتند و به سمت ستونهاى پوشالى تير پرتاب كردند تا با خراب كردنشان، واژه ABILITY (قدرت يا توان) نمايان شود.
با برگزارى مراسم افتتاحيه رسما سومين دوره بازيهاى آسيايى آغاز شد تا جاكارتا خود را آماده يك هفته دشوار كند، «دشوار»ى كه مقابل مردم سخت‌كوش و مهربان اندونزى چاره‌اى جز تسليم شدن ندارد.
نخستين نكته مهم كه در ميزبانى جاكارتا مى توان به آن‌اشاره كرد زير ساخت‌هاى نسبتا مناسب است تا اندازه‌اى كه مى شود از حالا حدس زد اين شهر خود را آماده ميزبانى رقابت‌هاى مهمى چون المپيك مى‌كند، اتفاقى كه شايد دو يا سه دهه بعد رخ دهد.
جدا از امكانات ورزشى، هتل هاى مناسب و سيستم حمل‌ونقل در نظر گرفته شده براى بازيها، از ديگر امتيازات مثبت ميزبان در موضوع زيرساخت‌هاست.
در جاكارتا به مانند اينچئون، گوانگجو، دوحه و شهرهاى ديگرى كه ميزبان بازيهاى آسيايى بودند، والنتينرها يا همان نيروهاى داوطلب حضورى پرشمار و فعال دارند.نيروهايى كه سن و سال كمى دارند، سن و سال‌شان از ١٣، ١٤ شروع و حداكثر به ١٨ يا ١٩ ختم مى شود.
بسيارى از آنها با زبان انگليسي آشنايى دارند ولو اندك، با مهمانان خيلى محترمانه برخورد مى كنند.  هر كارى از دستشان بربيايد انجام مى‌دهند، از راهنمايى براى حضور در سالن مسابقات تا گرفتن تاكسي با نرم‌افزار گِرب(gerab) كه چيزى شبيه اسنپ يا تپسى خودمان است.
به نظر مي‌رسد ميزبان با جذب رايگان نيروهاى داوطلب تلاش مى‌كند حس مسئوليت پذيرى را از سنين نوجوانى در وجود آنان پرورش دهد و آنقدر اين كار را خوب انجام داده كه كمترين نيروهاى امنيتى در محيط هاى ورزشى ديده مى‌شود؛ درست برعكس كشور خودمان!
در جاكارتا وقتى نيروهاى داوطلب وظايفشان را به نحو احسن انجام مي دهند و رضايت قريب به اتفاق مهمانان را جلب مى‌كنند، انسان تازه اثرات مثبت اعتماد به نيروهاى جوان را متوجه مى‌شود و ناخودآگاه اين موضوع به ذهنش خطور مى‌كند كه چرا بزرگان ما در صحبت‌هايشان بارها و بارها بر لزوم اعتماد به جوانان و استفاده از ظرفيت عظيم آنها تاكيد مى‌كنند.
نكات مثبت در ميزبانى اندونزى بي شمار است كه اگر قرار بر برشمردن همه آنها باشد مى‌توان مثنوى هفتاد من كاغذ نوشت.
اميد مى‌رود مسئولان ورزش به ويژه وزير كه هم اكنون هم در جاكارتا حضور دارد، با نگاه موشكافانه از نكات مثبت براى ورزش خودمان بهر بردارى كنند.
درست است كه با وضعيت موجود برگزارى بازيهاى آسيايى در تهران يا شهرهاى ديگر كشورمان امرى دشوار باشد اما اين بازيها در دل خود نكات فراوانى دارد كه قطعا به كار ورزش و ورزشكاران ايران مى‌آيد.