چه دنیایی ملعونه است!(سلوک عارفانه)
(بدان ای سالک راه حق!) دنیای ملعونه عبارت است از علاقهمندی به امور دنیویه که خیلی ناپسند بوده و باعث فراموشی هدف عالی انسان میگردد. مادیات بد نیست. علاقهمندی به آن بد است. علاقهمندی به این امور به عنوان هدف و مستقل دانستن آنها مذموم است. در و دیوار ملعون نیستند! تو خودت ملعونی که دل به دنیا بستهای و آن را مستقل میدانی! مسئله این است که انسان نشئه بعد از این دنیا را باور نکرده و چون آخرت را باور ندارد، این طبیعت را هدف خود قرار داده، و علقهای با این هدف پیدا کرده است. این علقه، همسو با هدفگیری و نگرش او است و باعث فرورفتن بیشتر در دنیا میشود. همه بدبختیها از اینجا است.(1)
___________________
1- رسائل بندگی (حب به دنیا)، آیتالله شیخ مجتبی تهرانی (ره)، ص 76