آسمان قیامت، خورشیدی ندارد؛ زیرا این نظام دنیوی جمع می‌شود و نظامی دیگر جایگزین آن می‌شود (ابراهیم، آیه 48) که در آن نظام، خورشیدی نیست. از این رو، هر کسی که در قیامت وارد می‌شود خود را در تاریکی می‌بیند، مگر آنکه نوری با خودش از دنیا برده باشد. این نور بر اساس آیات قرآن از جمله آیه 28 سوره حدید، از راه عبادتی به دست می‌آید که تقواساز باشد. در حقیقت کسانی دارای نور خواهند بود و خود و اطراف خویش را روشن می‌کنند که با عبادت شرعی به تقوای الهی دست یافته باشند.
اما کسانی که در دنیا با عبادت شرعی، تقوایی کسب نکرده باشند، فاقد نور در قیامت خواهند بود. این‌گونه است که برای گدایی به سوی اهل تقوا و متقین می‌روند و از ایشان می‌خواهند تا نوری از خویش به آنان دهند. خداوند درباره گروه منافقان که در میان مومنان و متقیان زیسته‌اند، ولی به سبب نفاق، نوری برای خود فراهم نیاورده‌اند می‌فرماید: يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَهًْ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ؛ روزی که مردان و زنان منافق به مؤمنان می‌گویند: «نظری به ما بیفکنید تا از نور شما پرتوی برگیریم!» به آنها گفته می‌شود: «به پشت سر خود بازگردید و کسب نور کنید!» در این هنگام دیواری میان آنها زده می‌شود که دری دارد، درونش رحمت است و برونش عذاب! (حدید، آیه ۱۳)
پس برای آنکه در قیامت در تاریکی گرفتار نشویم، نوری از تقوای عبادی در اینجا فراهم آوریم؛ چرا که اگر کسب نور نکنیم، پس از جمع شدن این نظام آفرینش دنیوی و تبدیل آن به نظام اخروی، خورشید بیرونی نیست تا از نور آن بهره ‌گیریم، بلکه هر کسی چیزی را دارد که باخود آورده است؛ زیرا خود قیامت و همه سازه‌های آن، ساخته خود بشر در دنیا است