kayhan.ir

کد خبر: ۱۱۶۳۴۴
تاریخ انتشار : ۲۱ مهر ۱۳۹۶ - ۲۱:۱۸

توصیف یک مستندساز از وقاحت مثال‌زدنی شبکه ماهواره‌ای(اخبار ادبی و هنری)


یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای معاند، سال گذشته اقدام به سرقت و پخش یک فیلم مستند کرد، اما وقتی سازنده این فیلم اعتراض کرد، نه تنها مدیر آن شبکه به او توهین کرد که یک سال بعد، باز هم این فیلم را بدون اجازه نمایش دادند!
«شارلاتان‌بازی» و «وقاحت مثال زدنی» توصیف یک مستندساز از رفتار شبکه ماهواره‌ای معاند با وی است. براساس گزارش ایسنا، ناصر صفاریان در بخشی از یادداشت خود در توصیف رفتار شبکه معاند فارسی زبان، پس از اعتراض سال گذشته‌اش نسبت به سرقت فیلمش توسط این شبکه که اسمی از آن نبرده و فقط به «تلویزیون سیاسی» بسنده کرده نوشته است: «...به آدرس مدیر تلویزیون که در سایت درج شده بود، ایمیلی فرستادم و معترض شدم به پخش بی‌اجازه و از آن مهم‌تر، چگونه دست یافتن به فیلمی که در دسترس نیست و هنوز جایی عرضه نشده. جواب عجیب مدیر تلویزیون این بود که فیلم را از یوتیوب برداشته‌اند. بعد که گفتم فیلم ثبت شده است و در یوتیوب یا هر جای دیگری در اینترنت وجود ندارد، قول پیگیری داد و قرار شد خبر بدهد ماجرا چه بوده. ایمیل بعدی نه فقط عجیب که توهین‌آمیز بود. لینک مصاحبه‌ای آرشیوی را فرستاده بود و این بار مدعی بود اصلا فیلم من را پخش نکرده‌اند و چیزی که پخش شده این تکه فیلم موجود در اینترنت است نه مستند من. شارلاتانیِ طرف مقابل و حس نادان انگاشته شدنِ من این‌قدر سنگین بود که دیگر نیازی به ادامۀ گفت‌وگو و ایمیل بعدی ندیدم.»
وی از پخش دوباره فیلم خود باز هم بدون اجازه توسط این شبکه خبر داد و نوشت: «اینکه با وجود درج آدرس سایت من در عنوان‌بندیِ فیلم، کسی خود را موظف به ارتباط و اجازه گرفتن نبیند و مهم‌تر اینکه با شارلاتانیِ خاص و وقاحتی مثال‌زدنی کل ماجرا را انکار کند و حتی درخواست عدم پخش مجددی را که کاملا محترمانه مطرح شده جدی نگیرد و هم‌چنان به کار ناشایستش اصرار بورزد، حس بدی به آدم منتقل می‌کند. حسی که نادیده گرفته شدنِ حقوق مادی اصلا در قیاس با آن هیچ است. به‌خصوص که خودِ دست‌یابی به فیلمی که در دسترس کسی نیست و هنوز در ابتدای مسیر عرضه و نمایش است، سرقت ناجوانمردانه‌ای‌ست کاملا متفاوت با پخش فیلمی که دی‌وی‌دیِ آن در بازار پیدا می‌شود.»
این مستندساز در پایان یادداشت خود تصریح کرده است: «فقط ته ذهنم این سؤال پررنگ می‌شود که آدم‌هایی که آن طرف دنیا نشسته‌اند و نسخه می‌نویسند و مدام از آرمان و عدالت و آزادی حرف می‌زنند، چرا رفتارشان کوچک‌ترین نسبتی با حرف‌های شان ندارد. ظاهرا فقط بلدند حرف بزنند!»