سیدرسول تاجدار درباره نحوه نظارت بر قراردادهای شرکت‌های بیمه‌ای و به خصوص قراردادهای با ارقام بالا به خبرنگار بورس 24 ابراز داشت: نظارت‌ها بر قراردادهای شرکت‌های بیمه‌ای به دو صورت انجام می‌شود. یکی از طریق بیمه مرکزی و دیگری از داخل خود شرکت‌ها و از طریق واحدهای نظارتی آنهاست.
وی افزود: اگر قراردادها درمانی و برای تعداد افراد بیش از 10000، نفر باشد به صورت اتوماتیک شرکت‌ها باید و حتما برای دادن نرخ با بیمه مرکزی هماهنگ می‌کنند تا شرکتی نرخ بی‌ربطی را ارایه نداده باشد که در نهایت به سلامتی افراد صدمه نزند. اما برای سایر بیمه‌نامه‌ها و حتی بیمه نامه‌های درمانی کمتر از 10000نفر نیز همین نظارت‌ها صورت می‌گیرد.
او ادامه داد: بیمه مرکزی با راه‌اندازی سامانه سنهاب به صورت آنلاین جزییات عملکرد شرکت‌های بیمه و وضعیت مالی آنها را نظارت می‌کند. این نظارت‌ها به خصوص در مورد پروژه‌های نفتی و قراردادهای مهم که مبالغ بالاتری دارند به صورت جدی‌تر انجام می‌شود. در صورتی که این قراردادها عقلایی و متناسب با ریسک پروژه نباشد بیمه مرکزی به واسطه جایگاه نظارتی که دارد از مدیر مربوطه توضیحاتی را می‌خواهد.
تاجدار در ادامه به کنترل‌های داخلی شرکت‌ها‌ اشاره کرد و اذعان داشت: بخش دیگری از نظارت‌ها از داخل شرکت‌ها صورت می‌گیرد. به گونه‌ای که مدیران فنی ذیربط مبالغ و ریسک قراردادها را آنالیز می‌کنند تا قرارداد کاملا منطقی باشند و طرف قرارداد پیشنهاد شده دارای سو سابقه نباشد. بدین ترتیب کنترل‌های داخلی نیز در کنار نظارت‌های بیمه مرکزی به طور کامل انجام می‌شود.
در ادامه از تاجدار پرسیدیم که آیا امکان دارد برخی از شرکت‌های بیمه خود به طور مستقیم به قراردادها ورود کنند یا اینکه همه قراردادها باید توسط نماینده‌های شرکت‌های بیمه‌ای انجام شود؟ وی تصریح کرد: به طور کلی در صنعت بیمه بیش از 80 درصد از قراردادهای ریالی توسط نماینده‌ها انجام می‌شود و در کمتر از 20 درصد موارد شرکت ورود می‌کند مثلا در شرایطی که طرف قرارداد خود تمایل داشته باشد که بجای نماینده‌ها با شرکت اصلی طرف باشد. اما در غیر این صورت اصولا برای بازاریابی و انعقاد قراردادها از شبکه فروش استفاده می‌شود.
مدیرعامل بیمه البرز در ادامه اظهار داشت: وظیفه شرکت‌های بیمه‌ای پشتیبانی و حمایت از شبکه فروش است و اگر شرکتی قصد آن را داشته باشد که با نمایندگان خود رقابت کند این کار منطقی و عقلانی به نظر نمی‌رسد.
او در پاسخ به این پرسش که نظارت‌های بیمه مرکزی و کنترل‌های داخلی شرکت‌ها تا چه حد بر میزان تخلفات شرکتها تاثیرگذار بوده تصریح کرد: باید در نظر داشته باشیم که در هیچ سیستمی تخلف صفر نیست. زیرا هزینه‌های ایجاد کنترل‌های داخلی قوی بسیار بالاست که برای شرکت‌ها عقلایی و مقرون به صرفه نیست. اما مهم این است که سیستم‌ها به نحوی طراحی شوند که به راحتی نتوان از آن سواستفاده کرد.
او در پایان تاکید کرد: در تمام دنیا و در همه زمینه‌ها تخلفاتی صورت می‌گیرد و ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست اما در ایران مخصوصا در طی چند سال اخیر سیستم‌های کنترلی بسیار قوی‌تر از گذشته شده و احتمال تخلف را به حداقل رسانده است.