سرویس ورزشی-
صعود تیم ملی فوتبال ایران برای پنجمین بار به جام جهانی، فرصت خوب و بزنگاه مناسبی است برای آنکه روند حاکم و مسیر حرکت فوتبال مستعد و بالقوه توانمند کشورمان را اصلاح‌ نماییم. اینکه امروز در سخن بسیاری از مسئولان ورزشی و غیرورزشی و مدیران فوتبالی و... می‌شنویم که هدف بعدی فوتبال باید صعود به دور دوم مرحله نهایی جام جهانی باشد، البته سخن پسندیده‌ای است و باید هم تیم ملی فوتبال ایران ما به بهترین شکل تدارک ببیند و آماده شود تا در رقابت‌های جام جهانی و پیش چشم میلیون‌ها انسان، حضوری قابل تحسین و هرچه بهتر داشته باشد، اما آنچه در این‌باره باید توجه داشت و از آن غفلت نکرد این است که تمام اهداف فوتبال ایران بعد از جام جهانی نباید فقط به همین یک هدف، محدود و منحصر شود، بلکه باید اهدافی به مراتب مهم‌تر از هدف ذکر شده برای فوتبال ایران در نظر داشت.
مهم‌ترین این اهداف به گمان بسیاری از اهالی فن و استخوان‌خردکرده‌های فوتبال، آن است که ما باید در پرتو این موفقیت روحیه‌بخش، از واقعیات فوتبال خود غافل نشویم، به ورطه خودفریبی و دیگرفریبی نیفتیم و از آن برای اصلاح روند حاکم و بهبود شرایط محیطی و فضای کاری و سرعت بخشیدن به پیشرفت این رشته بالقوه مستعد و دارای ظرفیت‌های مثبت فراوان استفاده کنیم و...
منظورمان از این‌که می‌گوییم از واقعیات فوتبال خود غافل نشویم و در دام خودساخته خودفریبی گرفتار نیاییم، بسیار روشن است و آنهایی که «فوتبال» را می‌شناسند، اخبار و رویدادهای فوتبال دنیا را کنجکاوانه پیگیری می‌کنند، کاملا آن را می‌فهمند و با آن آشنا هستند. فوتبال ایران برای پنجمین‌بار به جام جهانی صعود کرده است، اما تردیدی وجود ندارد که این فوتبال تا «جهانی شدن» فاصله‌ای بسیار بعید- اما طی شدنی- دارد.
صعود به جام جهانی، نباید ما را از این واقعیت بزرگ و غیرقابل انکار غافل کند؛ برعکس باید چشم ما را به واقعیات بازتر کند و با واقع‌نگری و در نظر داشتن نقاط مثبت و منفی، راه آینده را به سوی مسیر پیشرفت، بهتر و بی‌نقص‌تر طراحی و رسم ‌نماییم.
باید با تکیه بر این موفقیت روحیه‌بخش و این واقعیات ملموس تلاش کنیم فوتبال ایران را در همه ابعاد و چه در عرصه نظر و چه در حوزه عمل و اقدام، حتی‌المقدور از عیب و نقص «مبرا» ‌نماییم، آفات و امراض آن را ریشه‌کن کرده و استانداردهای تعریف شده و تثبیت شده در وادی علم و تجربه را برای آن ایجاد ‌نماییم.
متاسفانه علی‌رغم سابقه نزدیک به یک قرن از فعالیت رشته فوتبال در کشورمان و با وجود کسب تجربه‌های فراوان و بالاخره با اینکه فوتبال ایران پنجمین صعود خود را به بزرگترین رویداد جهانی فوتبال جشن گرفته است، اما باید اعتراف کنیم که هنوز فوتبال ایران در مسیر بایسته حرکت نمی‌کند و با وجود تلاش‌های منطقی و حساب شده‌ای که در اندک مقاطعی صورت گرفته، هنوز نتوانسته از نظم و سامان و روند دلخواه و رو به اهداف ملی و مردمی برخوردار باشد، قبلا هم نوشته‌ایم وجود پدیده‌هایی مثل دلالی لجام‌گسیخته، حاکم بودن رابطه به جای ضابطه، باندبازی، حاکمیت روش باج‌خواهی و چاپلوسی در رسانه‌های ورزشی، بازیکن‌سالاری و... هرگز از پیشرفت و به سامان بودن امر فوتبال حکایت نمی‌کند بلکه بدون هیچ شک و تردیدی اینها همگی نشان‌دهنده عقب‌ماندگی فوتبال(و ورزش) است.