غلام‌رضا آزادی در سال ۱۳۴۰ در یکی از روستاهای «جرقویه» در« اصفهان» متولد شد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، همراه با خانواده، به «تهران» مهاجرت کرد. وی در کنار تحصیل و فعالیت‌های روزانه، در کلاس‌های علوم دینی که شب‌ها در حسینیه انصارالمهدی(عج) تهران تشکیل می‌شد، فعالانه شرکت داشت و با عشق و علاقه خاصی از آن بهره می‌برد.
او همگام با ملت ایران، در مبارزات سال‌های ۱۳۵۷ – ۱۳۵۶ فعالیت مستمر داشت. یکی از فعالیت‌های مهم وی در پیش از انقلاب، توزیع اعلامیه‌های حضرت امام(ره) بین آشنایان و کسبه بود. در جریان تحصن دانشجویان در دانشگاه، نقش فعالی داشت، به طوری که چندین بار مورد ضرب و شتم عمال رژیم قرار گرفت.
در درگیری‌های سیاسی خرداد ۱۳۶۰ و در اوج فعالیت گروهک‌ها در یکی از خیابان‌های تهران، به وسیله تیغ موکت بری مورد حمله منافقین کوردل قرار گرفت و از شدت مجروحیت، بیهوش بر زمین افتاد. پس از آن، مدت یک ماه بستری شد، ولی بلافاصله پس از باز یافتن سلامتی، خدمت خود را به انقلاب و نظام اسلامی ادامه داد.
به دلیل رشادت‌هایی که در انجام مأموریت‌ها به خرج داده بود، از طرف فرماندهی مورد تشویق قرار گرفت و به عنوان سهمیه قرارگاه برای سفر حج انتخاب شد. او در حالی که خود را مهیای این سفر روحانی و معنوی می‌کرد در دوم تیر ماه سال 1366 در منطقه عملیاتی نصر۴ (مقر شهید بروجردی) بر اثر بمباران هواپیماهای بعثی به درجه رفیع شهادت نایل گردید و به جای زیارت خانه خدا، سبکبار به منزلگاه جاوید پرواز کرد و به دیدار و زیارت صاحب خانه شتافت.
بخشی از وصیت نامه شهید غلام‌رضا آزادی:
مردم امام (ره) را تنها نگذارید و به حرف‌های ایشان گوش داده و عمل‌نمایید وگرنه در روز قیامت جواب خداوند را چه خواهید داد؟ باید امروز به بهشتی‌ها بگوییم که چون کوه استوار مانده‌ایم به رجایی‌ها بگوییم که سرنوشت جنگ را در میدان جنگ معین خواهیم کرد.