در طلیعه این شماره با عنوان «انتخابات؛ ثمره ثمربخش انقلاب» از زبان مدیر مسئول می‌خوانیم: ابزار و سازوکار انتخابات و پذیرش چرخش نخبگان شایسته و صالح رمز ماندگاری خداسالاری مردمی یا مردم‌سالاری دینی در ایران است. توده‌های ایثارگری که خود را بدهکار اسلام و انقلاب دانسته و می‌دانند، علی‌رغم توطئه بدخواهان و خستگی واماندگان و تحرکات نفوذی‌های فرصت‌طلب و فرصت‌طلبان نفوذی از نهالی که خود کاشته‌اند با جان و دل و چنگ و دندان حفاظت کرده‌اند و می‌کنند. آن‌ها به فرموده امام راحل، «چشمان خود را باز کرده، اشخاص را مطالعه می‌کنند.» و نمی‌گذارند فرصت‌طلبان نفوذی و نفوذی‌های فرصت‌طلب دستاوردهای انقلابی را که با خون جگر ملت و فداییان جان برکف اسلام فراهم شده است به تاراج دهند.
وی در پایان تأکید کرده است: انتخابات رمز و راز پویایی و پایایی و مانایی انقلاب و گفتمان مبنایی آن است. مشارکت و حضور پرشور مردم در عرصه انتخابات هم ثمره انقلاب و هم ثمربخش انقلاب است. زیرا این امام راحل(ره) بود که ملت ما را از یک ملت تماشاچی به یک ملت حاضر در صحنه و فداکار در عرصه تبدیل کرد و شرکت پرشور در انتخابات را وظیفه‌ای الهی، ملی و انسانی دانست.
«مشارکت حداکثری با انتخابی آگاهانه» عنوان گفت‌وگوی اختصاصی کیهان فرهنگی با دکتر محمد مهدی اسماعیلی است که در بخشی از آن می‌خوانیم: یک رئیس جمهور مطلوب در نظام جمهوری اسلامی کسی است که کاملاً در چارچوب سیاست‌های مصوب نظام، ساز و کار خود را دنبال کند؛ به عبارتی سیاست‌های کلی نظام و آرمان‌های انقلاب اسلامی را پذیرفته و برای پیشرفت آنها حرکت رو به جلو داشته باشد. ما زمانی در انتخاب‌هایمان آسیب دیده‌ایم که برخی افراد این توهم برایشان پیش آمده که خود سیاست‌گذارند و این‌ها باید سیاست‌های اصلی را تعیین کنند. «انتخابات؛ مهر تأیید مردم‌سالاری دینی» عنوان دیگر گفت‌وگو با دکتر اخضریان است وی با اشاره به گزینش خوب و آگاهانه گفته است: نباید گذاشت شاخص‌ها در گرد و غبار حاشیه‌آفرینی‌ها گم شود، لذا باید اشخاص را با شاخص‌ها سنجید و ملت اگر با شاخص‌ها آشنا باشند دست به گزینش خوب و آگاهانه می‌زنند لذا معرفی و شناخت شاخص‌های یک رئیس جمهور مطلوب از منظر امام و رهبری بسیار مهم است، مردم را به جای مشغول کردن با ویژگی‌های شخصی رئیس‌جمهور با اهداف و آرمان‌های انقلاب آشنا کنیم.
«اگر ملت در صحنه نبود، همان سال 57 انقلاب تسلیم شده بود» عنوان مطلبی است که در نشست «بررسی شرایط رئیس‌جمهور در اصل 115 قانون اساسی در تهران» ایراد شده است. در بخشی از آن آمده است: فلسفه نظام سیاسی جمهوری اسلامی تحقق ارزش‌هاست. اگر بناست که این ارزش‌ها حفظ شود، نمی‌شود که هر کسی با هر شرایطی سرکار بیاید و سرنوشت نظام را به دست گیرد. در حقوق عمومی بین قدرت و تکلیف موازنه، سنخیت و تناسب وجود دارد. قدرت و تکلیف نمی‌توانند با هم‌هم‌، سنخ و متناسب نباشند.
«سند آموزش 2030، کاپیتولاسیون فرهنگی است!» عنوان یکی از مطالب مجله به قلم استاد رحیم پورازغدی است که در بخشی از آن آمده است: دوستان می‌گویند 2030 را داوطلبانه اجرا کردیم، یعنی هنوز به ما الزام نشده است، انجامش دادیم، حتی برجام را هم سریع انجام دادیم و طرف مقابل را به وجدانش سپردیم که 90 درصد آن را اجرایی نکرد. در مورد 2030 نیز کسی در آسیا و اقیانوسیه قدمی برنداشته که ما داوطلبانه انجام می‌دهیم، در صورتی که آنها هم چنین توقعی ندارند ولی ما پیش‌دستی می‌کنیم. «نسبت سیاست و فرهنگ در جامعه اسلامی» عنوان مطلب دیگری است که بخشی از آن چنین است: سیاستمداران بیش از هر عامل دیگری بر روی فرهنگ جامعه مؤثر هستند. «فرهنگ سیاسی» بخشی از فرهنگ است که مستقیم روی سیاسیون تأثیر می‌گذارد. تا فرهنگ سیاسی درست نشود، سیاست درست نمی‌شود و تا سیاست درست نشود فرهنگ درست نمی‌شود!
در ادامه این متن می‌خوانید: فرهنگ برای جامعه به مثابه اخلاق برای فرد است؛ وقتی کسی دارای اخلاق خوبی بود، برایش سخت است که کار بد انجام دهد، و نیاز به ناظر و قانون و آیین‌نامه هم ندارد، بلکه چون خلقش خلق خوبی است. از او جز رفتار خوب - متناسب با خلقش- سر نمی‌زند. اگر جامعه‌ای دارای فرهنگ خوبی باشد، در آن جامعه «رفتار خوب» به سهولت انجام می‌گیرد.
همچنین در این شماره می‌خوانیم: «لزوم پایبندی به پیمان الهی و اطاعت از اوامر او» سخنان حضرت آیت‌الله مصباح یزدی، «تأثیر مناسبات اجتماعی بر جامعه و افراد از منظر اندیشه سیاسی» از دکتر سعید جلیلی، «ملاک‌های انتخاب اصلح» از دیدگاه آیت‌الله بهجت، «گفتمان انتظار و بازنمایی هویت واحد تمدنی در جهان اسلام» به قلم دکتر امیرمحسن عرفان، «پیامد سند 2030؛ حاکمیت لیبرالیسم از قاسم غلامرضایی، «ابوالصلاح حلبی» از پرچمداران فلسفه سیاسی اسلام در عالم تشیع» نوشته عبدالحسین توکلی طرفی، «وصیت‌نامه‌های شهدا؛ چراغ راه ما» از رمضانعلی ابراهیم‌زاده گرجی و...