فلزات سنگین از بدن دفع نمی‌شوند، بلکه در بافت‌های چربی، عضلات، استخوان‌ها و مفاصل رسوب کرده و باعث بروز بیماری‌ها و عوارضی چون اختلالات عصبی، انواع سرطان، سقط جنین، اختلالات تنفسی، آسیب به کبد، کلیه،مغز، التهاب مفاصل، ریزش مو و پوکی استخوان می‌شوند.
به گفته مریم مظهری - کارشناس آزمایشگاه کنترل غذا و دارو- هر ساله کارخانجات و واحدهای صنعتی و مراکز شهری با ورود فاضلاب‌ها و پساب‌های خود به محیط‌های آبی و وارد شدن آنها به زمین‌های کشاورزی و همچنین استفاده از سموم و کودهای شیمیایی به منظور باروری خاک که حاوی فلزات سنگین هستند، باعث آلودگی زمین‌های کشاورزی می‌شوند. وی افزود: از آن جایی که رابطه معنی داری بین فلزات سنگین خاک و میزان تجمع آنها در گیاه وجود دارد، این فلزات سنگین پس از تجمع در گیاهان و حیوانات، علاوه بر آسیب‌های جدی بر سلامت این موجودات، مصرف فرآورده آن‌‎ها را برای مصرف‌کننده نهایی یعنی انسان، مخاطره آمیز می‌کند. در نتیجه، یکی از دلایل اصلی مواجهه انسان با فلزات سنگین، مسیرخاک- دانه و غذاست. فلزات سنگین، فلزاتی مانند سرب و کادمیم و آرسنیک، زئوبیوتیک هستند به این مفهوم که این عناصر برای متابولیسم بدن، مورد نیاز نیستند و حتی مقادیر کم آنها نیز برای بدن، مضر است .
وی خاطرنشان کرد: در مطالعه ای به این نتیجه رسیدیم که به طور متوسط 3 بار شستن و 3 ساعت خیساندن، به میزان 15 درصد فلز سرب را در برنج کاهش می‌دهد. ولی باید مطمئن شد آبی که برای شست‌وشو و خیساندن استفاده می‌شود خودش بدون سرب باشد.