محمدکاظم انبارلویی سردبیر روزنامه رسالت در یادداشتی نوشت: سومین مناظره که پربیننده‌ترین مناظره انتخاباتی دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری است، روز جمعه برگزار می‌شود.
بر اساس نظرسنجی‌های گوناگون توسط نهادهای متفاوت، مهم‌ترین دغدغه مردم، مسائل اقتصادی و معیشتی خودشان است. بیکاری بزرگترین مشکل مردم و رکود، جدی‌ترین مشکل تولیدکنندگان و کارآفرینان است.
دولت در این چند سال پرسش‌های منتقدین را بی‌پاسخ گذاشته است و چون تریبون یک‌طرفه در اختیار داشته منتقدین خود را با عبارات موهن نواخته و در پایان هم آنها را به جهنم حوالت داده است.
پرسش‌ها چیست و چه کسی باید به آنها پاسخ دهد؟
اولین پرسش، فهرست وعده‌هایی است که رئیس دولت کنونی، قبل و بعد از انتخاب شدن داده است. دولت بیش از 140 وعده اقتصادی داده که به بسیاری از آنها عمل نکرده است. وقتی هم آن وعده‌ها را یادآور می‌شویم، انکار می‌کند. در مناظره اول رئیس‌جمهور وعده 4 میلیون شغل با فعال کردن گردشگری را منکر شد، وقتی سند آن را به او نشان دادند باز بر انکار به شیوه دیگر اصرار کرد.
دولت وعده داده بود با فساد مبارزه کند. اما فساد 8 هزار میلیارد تومانی در صندوق ذخیره فرهنگیان، ورود وزیر آموزش و پرورش به عنوان یک واردکننده پوشاک در هیبت رئیس هیئت مدیره یک شرکت خصوصی، پرونده تخلفات مالی برادر رئیس‌جمهور، پرونده‌های گوناگون از اختلاس و... در بانک‌ها، روی میز دستگاه قضایی است. دولت توفیقی در مبارزه با فساد نداشته است.
دولت وعده داده بود با تبعیض ناروا برخورد کند. اما سند حقوق‌های نجومی و وام‌های کم‌بهره به مدیران، به صفحات اول روزنامه‌ها راه یافت و قلب مردم ایران به ویژه کارمندان زحمتکش دولت را که با حقوق بخور و نمیر زندگی می‌کنند جریحه‌دار کرد.
رئیس دولت که وعده داده بود برنامه 100 روزه و یکساله و چند ساله دارد، معلوم شد بی‌برنامه‌ترین دولت پس از انقلاب است. دولت به برنامه پنجم عمل نکرد. تفریغ بودجه سال‌های 92 و 93 و 94 نشان می‌دهد رئیس دولت به ترتیب در این سال‌ها 35 درصد، 30 درصد و 33 درصد احکام بودجه‌ای که خود به مجلس آورده است به آن عمل کرده است و بیش از 65 درصد بقیه آن بلااجرا مانده یا به اهداف مورد نظر نرسیده است.
دولت یازدهم میلیاردها دلار بنزین وارد کرده است که می‌توانست با نیمی از هزینه‌های واردات بنزین، پالایشگاه بسازد و کشور را از واردات بنزین بی‌نیاز کند. پالایشگاه ستاره خلیج فارس بدون کمک فنی و مالی دولت توسط سپاه به ثمر رسید. سهم دولت از این پروژه فقط افتتاح آن توسط رئیس‌جمهور بود!
رئیس دولت وقتی به مصدر امور نشست، گفت؛ «خزانه خالی است.» اما با همین خزانه خالی هزینه‌های دولت را 3 برابر کرد و به مدیران خود حقوق نجومی داد و هیچ پاسخی هم به پرسش‌های مردم و افکار عمومی در این زمینه نداد.
مردم، دولت را پیر، فرتوت، خسته و بسته می‌بینند، به همین دلیل پاسخ‌های خود را در زمینه عمل به مطالبات معیشتی نگرفتند. امروز مردم می‌پرسند روحانی برای ما چه کرده است؟
با وجود صدها ساعت سخنرانی رئیس‌جمهور و معاون اول او در صدا و سیما و میتینگ‌ها، مردم پاسخی به پرسش‌ها نمی‌شنوند.
امروز رئیس‌جمهور زیر آواری از سوالات و مطالبات مردم که محصول 4 سال کارکرد اوست به سر می‌برد. او در پاسخ به این سوالات نه تنها ادب رقابت را رعایت نمی‌کند بلکه مطالبی می‌گوید که متضمن اهانت و دروغ و تشویش اذهان عمومی است.
به این پاسخ‌ها که رئیس‌جمهور مستقر در همدان در جمع مردم داده توجه کنید؛
- ملت حصر نمی‌خواهد، در طول 38 سال فقط اعدام و زندان بلد بودند، مردم اگر خانه بنشینند پیاده‌روها را دیوارکشی می‌کنند، در جلسه‌ای تصمیم گرفتند در تهران پیاده‌روها را زنانه، مردانه کنند، آمده‌ام به خشونت‌طلبان پایان دهم.
چه تناسبی بین این پاسخ‌ها و آن پرسش‌هاست؟