شاهکار کشتی(نکته ورزشی)
سید سعید مدنی
بار دیگر جوانان دلاور و ورزشکاران برومند و ملی‌پوشان باغیرت ایران اسلامی در میدانی بزرگ با هنرنمایی و نمایش قابل تحسین خود چشم جهانیان را خیره و دل مردم را شاد کردند و خار چشم دشمنان و حاسدان و بدخواهان این ملک سرفراز شدند.
تیم کشتی آزاد با درو کردن مدال‌های رنگارنگ و زیبا در 8 وزن از اوزان دهگانه (2 طلا، 2 نقره، 4 برنز) گوی سبقت را از رقیبان قدر ربود و در مبارزات نفسگیر به برتری رسید و بر سکوی اول جهان تکیه زد و کاری کرد که سرود ملی در تالار بزرگ زاگرب مترنم شود و دنیا به احترام اهتزاز پرچم سه رنگ و مقدس ایران عزیز و مظلوم از جای برخیزد. رهبر انقلاب اسلامی نیز طی پیامی به قهرمانان تیم ملی کشتی «آفرین» گفتند و تلاش اعجاب‌انگیز و رفتار تحسین‌آمیزشان را ستودند.
چنانکه به کرات نوشته‌ایم، ورزش با رشته‌هایی چون کشتی و والیبال و چند رشته دیگر نقشی را که از آن انتظار می‌رود، به خوبی ایفا می‌کند و این جای تقدیر دارد. در دنیایی که سلطه‌گران مرتجع مدرن‌نما، دشمنان بشریت و خون‌آشامان غاصب و کودک‌کشان مدعی تمدن و اومانیسم و... چشم دیدن ایران مستقل وآزاده را ندارند که حاضر نیست طبق تمنیات قلدرانه و زیاده‌خواهانه آنها عمل کرده و به تاریخ و فرهنگ و شرف و حیثیت خود پشت کند و «نوچه» این آدم‌خواران ظالم شود و به همین جرم! از هر راه و طریقی به جانش افتاده و از هر سلاحی علیه آن استفاده می‌کنند، هر کسی در هر حوزه‌ای (معیشت، اقتصاد، سیاست، فرهنگ، هنر و...) که دستی بر کار دارد، باید به وظیفه‌اش به بهترین و خالص‌ترین و مدبرانه‌ترین شکل عمل و مشکلات این مردم را حل کند و آنها را خشنود سازد. هر کسی یا گروه و جناح و تشکیلاتی غیر از این عمل کند، بی‌رودربایستی و تعارف یا احمق و از مرحله پرت و- به قول امام جعفرصادق(ع)- ناشی است و باید هرچه سریع‌تر عزلش کرد و یا نفوذی و مغرض- و باز به قول آن امام همام- خائن است که باید نه تنها بدون معطلی کار را از دستش گرفت بلکه محاکمه‌اش کرد و به سزای عملش رساند.ورزش هم از این قاعده مستثنی نیست. در این حوزه همان‌طور که بالاتر تاکید کردیم، مدیران و مسئولانی هستند که با تمام وجود و اخلاص و با تکیه بر تعهد و تخصصی که دارند، شبانه‌روز و بی‌امان کار می‌کنند و به چیزی جز بهتر و قوی‌تر شدن و افتخارآفرینی برای ایران بزرگ و شاد کردن دل مردم بزرگوار و نجیب آن فکر نمی‌کنند و حاصل کارشان هم برای همه عیان و قابل لمس است. جالب است که همین دسته از مدیران زحمتکش و افتخارآفرین، یکسره مورد اهانت و زخم زبان و هجمه وطن فروشان «ایرانی‌نما»یی قرار دارند که در رسانه‌های بیگانه جیره‌خوار همان دولت‌های آدم‌خوار وحشی «متمدن‌نما»ی ضد پیشرفت ایران و سرفرازی و نشاط ایرانی‌ها هستند!
البته اگر غیر از این باشد، باید تعجب کرد. با همه اینها- و باز بدون تعارف و اغراق و رودربایستی- در همین ورزش کسانی به عنوان مدیر و مسئول هستند که از آن دکانی ساخته‌اند برای اینکه تا می‌توانند با استفاده از مواهبش، دنیا و زندگی خود و اطرافیان و همشهری‌ها و هم‌باندی‌هایشان را آباد کنند و برای همین است که با ارزیابی کاملا فنی و کارشناسانه، تقریبا هیچ‌گونه حرکت مثبت و قابل توجهی از آنها مشاهده نمی‌شود.
بعضی از این مثلا مدیران و عناصر- که گاه نقش مشاور و کارشناس و... را هم در فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها و... بازی می‌کنند- سال‌های سال است که کنگر خورده و لنگر انداخته‌اند و سیرایی هم ندارند. با توجه به آنچه درباره شرایط کشور و نگاه و انتظار مردم و نقشه‌های پلید شروران بدخواه این ملک و ملت گفتیم، اصلا شایسته نیست کسانی که بدون توجه به شرایط و خطرات و درد و داغ‌ها و مشکلات و معضلات این ملت و مملکت یکسره به فکر دنیا و آباد کردن آخور خود هستند، در هیج جا- از جمله ورزش- عهده‌دار کار مردم و مسئول امری از امور اجتماعی باشند.
ورزش ایران با درخشش ورزشکاران خود- آن هم نه در یک یا دو رشته مثل والیبال و کشتی بلکه در رشته‌های مختلف، از فوتبال گرفته تا ژیمناستیک و پینگ‌پنگ و...- بارها و بارها ثابت کرده که از ظرفیت بالایی برای پیشرفت و توان بالقوه‌ای برای خلق افتخارات بیشتر و بزرگ‌تر برخوردار است و با وجود بعضی از کمبودها و ضعف امکانات و... می‌تواند سقف پروازی بالاتر و جایگاهی فراتر از این، داشته باشد و به صراحت می‌توان گفت برای تحقق این امر فقط معطل مدیریتی کارآمد، با انگیزه و دلسوز است.
واقعیات غیرقابل کتمان و تجربه ثابت می‌کند که هر کجا و هر وقت ورزش ایران از چنین مدیرانی برخوردار بوده، راه بزرگی و پیشرفت و خلق افتخار را در پیش گرفته است. بر مدیران و مسئولان ارشد ورزش، نه وظیفه بلکه از حیث ملی و اعتقادی و انقلابی، فرض است که مکانیزم جذب و دفع مدیریتی را اصلاح کنند و عناصر کاربلد ولایق و دلسوز را به میدان خدمت فرابخوانند و آنها را حمایت و دلگرم کنند و از طرف دیگر، دست افراد و باندهای آویزان و انگل و بی‌هنری را قطع کنند که به چیزی جز کسب نام و نان برای خود و رفقا و نزدیکانشان نمی‌اندیشند و درباره سرنوشت ورزش و انتظارات مردم کک‌شان هم نمی‌گزد و کوچک‌ترین دغدغه‌ای ندارند.
سخن آخر اینکه مسئولان ورزش در شروع مسئولیت خود- که تقریبا یک سال از آن می‌گذرد- وعده‌های زیادی داده‌اند که کماکان منتظر عملی شدن آنها هستیم و امیدواریم حداقل این یک قلم یعنی جذب شایسته‌ها و کاربلدها و دفع فرصت‌طلب‌ها و منفعت جویان را در اولویت اقدامات خود قرار دهند که البته کار سختی هم نیست!