رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین:
دیپلماسی اقتصادی دولت سیزدهم قابل قبول‌تر از دوره قبل است
به گفته رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین، دولت سیزدهم در عین مذاکره برای رفع تحریم، برای بی‌اثر کردن تحریم هم تلاش می‌کند.
رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین در گفت‌وگو با «نود اقتصادی» گفت: من به این دلیل دیپلماسی اقتصادی دولت سیزدهم را نسبت به دولت قبل بیشتر قبول دارم که این دولت به همین دیپلماسی توسعه‌ای هم متکی نیست. در واقع ما در پی بهبود ارتباط‌مان با دنیای غرب هم هستیم. یعنی راه مذاکره را دولت نبسته و البته روش‌های جایگزین را هم به شدت دنبال می‌کند.
مجیدرضا حریری افزود: وقتی ما با آمریکا یا اروپا اختلاف داریم درواقع 50 درصد قضیه دست ماست و 50 درصد قضیه هم دست آنهاست. یعنی ما همه توان‌مان را هم که صرف کنیم در اصل 50 درصد را تامین کرده‌ایم. ما این را تجربه کردیم. نشستیم و با آنها صحبت کردیم ولی یکی از آنها پاره کرد و دور ریخت. دولت قبل سناریوی جایگزین هم نداشت. من این ایراد را به دیپلماسی دولت قبل وارد می‌دانم.
وی ادامه داد: من آنچه در حوزه عمومی متوجه می‌شوم این است که گفت‌وگو با غرب برای حل مشکلات خوب است اما همیشه به قول امروزی‌ها باید یک پلن B هم باید داشته باشیم. برای حل مشکلات باید دو برنامه را همزمان پیش ببریم. ما باید همیشه سناریو جایگزین داشته باشیم و در دولت قبل یک سناریو جایگزین نداشتیم. زمانی که ترامپ برجام را پاره کرد ما دو سال با خوشبینی منتظر بودیم تا اروپا راهی برای ما باز کند. مانند دلخوشی به اینستکس و غیره و البته این تفکر خیلی بد بود که سناریو جایگزین نداشتیم.
حریری با بیان اینکه به دیپلماسی دولت فعلی نمی‌خواهم این‌طور نگاه کنم که حاصل نبوغ خاصی است، افزود: ما تجربه‌ای داشتیم و این‌دفعه به درستی از این تجربه درس گرفتیم. یعنی فهمیدیم که نباید یک سناریو داشته باشیم. ما باید همزمان برای رفع تحریم‌ها تلاش کنیم و برای کم‌اثر کردن تحریم‌ها تلاش کنیم. اگر تحریم‌ها را برطرف کردیم که خیلی خوب است و اگر هم برطرف نشد که شدت آنها را کاهش دهیم. امروز این کار در حال انجام است و در حین مذاکره حدود یک میلیون بشکه نفت هم می‌فروشیم در حالی که آمریکا گفته بود یک بشکه هم نباید بفروشیم.
رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین در نهایت گفت: ما باید دیدگاه سیاسی را کنار بگذاریم. اشکال ما این است که همه چیز را استادیومی می‌بینیم. یعنی یا آبی هستیم یا قرمز. مثلا طرف به هر دلیلی از دولت آقای رئیسی خوشش نمی‌آید و درنتیجه هر نکته مثبتی را هم که ببیند فراموش می‌کند.