شهيد سعيد سرخانى‌ناصرى یکم فروردین سال 1347 در ويس چشم به‌جهان گشود، تا كلاس اول راهنمایى درس خواند. در سال 1360 به‌ جبهه رفت و چهارم دی سال 1365 در عملیات کربلای چهار به‌شهادت رسید که پیکر پاکش پس از 13 سال در جزیره سهیل تفحص شد و در گلزار شهدای ویس آرام گرفت. شهيد سعيد سرخانى‌ناصرى در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «خدايا، بارالها، معبودا، پروردگارا، معشوقا، مولايم، من ضعيف و ناتوان چگونه تحمل عذاب تو را مى‌توانم بكنم؟ خدايا مرا ببخش و از گناهان من درگذر، تو كريم و رحيمى، خدايا من با تو پيمان بسته‌ام كه تا پايان راه بروم و بر پيمان خويش همچنان استوار ماندم. اى جوانان نكند در رختخواب ذلت بميريد كه حسين(ع) در ميدان نبرد شهيد شد، اى جوانان مبادا در غفلت بميريد كه على‌اكبر حسين(ع) در راه حسين(ع) و با هدف شهيد شد. اى جوانان مبادا بگوييد كه امروز جنگ به ما احتياج ندارد و بايد درس بخوانيم و بايد به فكر آينده باشيم شما از كجا مى‌دانيد كه فردا زنده هستيد؟ اى مادران، مبادا از رفتن فرزندانتان به‌جبهه جلوگيرى كنيد كه فردا در محضر خدا نمى‌توانيد جواب زينب(س) را بدهيد كه تحمل 72 شهيد را نمود. همه مثل خاندان وهب جوانانتان را به جبهه‌‏هاى نبرد بفرستيد و حتى جسد او را هم تحويل نگيريد. زيرا مادر وهب فرمود چيزى را كه در راه خدا داده‌ام پس نمى‌گيرم، برادران استغفار و دعا را از ياد نبريد كه درمان براى تسكين دردهاست، هميشه به‌ياد خدا باشيد و در راه خدا قدم برداريد، هرگز دشمنان بين شما تفرقه نيندازند و شما را از روحانيت متعهد جدا نكنند كه اگر چنين كردند روز بدبختى مسلمانان و روز جشن ابرقدرت‌هاست».