اداره پلیسی که طی بیش از 125 سال در شهری با کمتر از 20000 نفر جمعیت، یک مأمور کشته‌شده در حین خدمت ندارد، چرا به جلیقه‌های نظامی تاکتیکی - شبیه آنهایی که سربازان آمریکایی در افغانستان استفاده می‌کنند- نیاز دارد؟ همین‌طور چرا یک اداره پلیس در شهری با 135000 نفر جمعیت به بالگرد در کلاس نظامی نیاز دارد؟ چرا ادارات پلیس در سرتاسر کشور در حال دستیابی به تجهیزات و تسلیحات سنگین هستند؟ به همان دلیل که با هزینه مالیات‌دهندگان، جاده‌های کاملاً خوب، مجدداً آسفالت می‌شوند؛ تجهیزات کاملاً خوب، از رده خارج و جایگزین می‌شوند و کارکنان کاملاً خوب، روزهای خود را با مگس پراندن می‌گذرانند!

به اینها می‌گویند برنامه‌های ایجاد اشتغال؛ اما در این مورد به جای کارهای سرگرم‌کننده غیرضروری برای مشغول نگه داشتن مردم، محله‌های سرتاسر آمریکا شاهد حضور پهپاد،‌ تانک، نارنجک‌انداز و دیگر تجهیزات نظامی -که بیشتر مناسب میدان نبرد است- هستند که به آنها «هدیه می‌دهند». همه اینها از طریق برنامه‌های فدرال انجام می‌شود که به ارتش اجازه می‌دهد سلاح‌ها، وسائط نقلیه و تجهیزات مختص میدان نبرد را به ادارات پلیس محلی در سرتاسر کشور «هدیه» بدهد.

البته این یک اسب تروآ1 است. اسبی که به عنوان یک امتیاز به محله‌ها قبولانده می‌شود. هدف واقعی همواره این است که صنایع دفاعی به کسب درآمد ادامه بدهند، ادارات پلیس را با نیروهای نظامی در یک خط نگه دارند و یک ارتش ثابت ایجاد کنند. همان‌طور که روزنامه‌نگاران ‌اندرو بکر2 و جی.دبلیو.شولز3 گزارش می‌دهند: بذل و بخشش‌های فدرال که توسط وزارت امنیت داخلی فراهم می‌شود، «ادارات پلیس محلی را به نیروهای شبه‌نظامی کوچک تبدیل کرده و تجهیزات تهدیدکننده را در اختیار مأموران غیرنظامی قرار داده است. این امر سؤالاتی را پیش کشیده است که آیا این راهبرد از حد خود تجاوز کرده؟ و در حالی که حس کاذب پرهزینه‌ای از امنیت به وجود آورده، فرهنگ و قابلیتی ایجاد کرده که امنیت عمومی و حقوق مدنی را به مخاطره ‌انداخته است؟» 

به عنوان مثال بکر و شولز می‌نویسند: در ناحیه مونتگومری4 تگزاس، اداره کلانتری مالک یک پهپاد دیده‌بان 300000 دلاری است. پهپادی شبیه آنهایی که برای به دام ‌انداختن تروریست‌های القاعده در مناطق دورافتاده پاکستان و افغانستان مورد استفاده قرار می‌گیرند. در آگوستا 5 مین،6 با کمتر از 20000 نفر جمعیت و جایی که در بیش از 125 سال یک مأمور پلیس حین انجام وظیفه بر اثر تیراندازی کشته نشده، نیروی انتظامی هشت جلیقه تاکتیکی 1500 دلاری خریداری کرد. نیروی انتظامی در دس موئینس 7 آیووا، دو روبات خنثی‌کننده بمب 180000 دلاری خرید در حالی که یک کلانتر آریزونا اکنون افتخار می‌کند که صاحب یک ‌تانک ارتشی مازاد است. اکنون به نواحی و شهرهای کوچک در سراسر کشور، وسائط نقلیه ضد مین و حفاظت شده از کمین (مرآپ)8 بیست تنی «اهدا می‌شود». مرآپ که برخی قیمت آن را تا 733000 دلار تخمین می‌زنند، به منظور مقاومت در برابر بمب‌های کنار جاده‌ای و دیگر مواد انفجاری ساخته شده‌اند. کارکردی که برای برقراری هر نوع نظمی در داخل آمریکا غیرضروری به نظر می‌رسد. با این‌همه پلیس در ناحیه جفرسون نیویورک و در بویس9 و نامپا10 ایداهو و نیز اسپرینگز11 فلوریدا به مرآپ دست یافته‌اند. پلیس در لافایته غربی12 ایندیانا هم یک مرآپ در اختیار دارد که نزدیک نیم میلیون دلار ارزش‌گذاری شده است.

دانشگاه‌ها هم دارند وارد عمل می‌شوند. سپتامبر 2013 اداره امنیت عمومی دانشگاه ایالتی اوهایو13 به یک مرآپ دست پیدا کرد که سخنگوی دانشگاه گفت از آن برای «نجات مأمور پلیس، گروگان‌گیری‌ها و ردیابی بمب»- موقعیت‌هایی که در پردیس دانشگاه ایالتی اوهایو خیلی متعارف نیست- استفاده خواهد شد. در واقع، مرآپ به احتمال بسیار زیاد برای کنترل جمعیت در بازی‌های فوتبال و دیگر موقعیت‌هایی که در آن دانشجویان برای اعمال حق آزادی بیان خود براساس متمم اول جمع می‌شوند، استفاده خواهد شد.

پانوشت‌ها:

1- اسب تروآ (Trojan Horse)، اسبی چوبی است که جنگجویان یونانی در آن پنهان می‌شدند و نیمه‌های شب دروازه‌های شهر را به روی بقیه ارتش یونان می‌گشودند.

2- Andrew Becker

3- G.W.Shuls

4- Montgomery

5- Augusta

6- Maine

7- Des Moines

8- Mine Resistant Ambush Protected (MRAP)

9- Boise

10- Nampa

11- Springs

12- West Lafayette

13- Ohio State University Department of Public Safety