روزنامه آرمان از قول یک اقتصاددان نوشت: وقتی پول چاپ می‌کنیم تا کسری بودجه را جبران کنیم یا عده‌ای وام کلان بگیرند، نرخ تورم افزایش پیدا می‌کند و هزینه‌ این سیاست‌ها را باید افراد کم‌بضاعت پرداخت کنند. در این شرایط بهترین راهکار برای کمک به کارگران کاهش تورم است.
افزایش قیمت‌هایی که دولت این چند سال روی پایه حقوق داشته به هیچ وجه پاسخگوی هزینه‌ زندگی کارگران نیست. از یک طرف می‌دانیم که افزایش دستمزد کارگران موجب افزایش مجدد هزینه‌ تولید می‌شود و از طرفی هم باید توجه کنیم که درآمدهایی که خانوارها دارند درآمد حاصل از نیروی کار آنهاست و این اقشار، درآمد حاصل از سرمایه ندارند، بنابراین تنها منبع درآمد آنها همین فروش نیروی کار است.
در این شرایط که نرخ تورم بالاست دولت باید برنامه‌ حمایتی داشته باشد، اما این موضوع نیز مطرح است که این حمایت‌ها هر قدر بیشتر باشد دوباره کسری بودجه اتفاق می‌افتد و کسری بودجه باعث چاپ پول می‌شود و این پروسه در نهایت مشکل کارگران را افزایش خواهد داد.
دولت باید از ابتدا انضباط مالی و پولی برقرار می‌کرد تا به این وضعیت نمی‌رسیدیم. مسئله این است که حتی با وجود برنامه‌های حمایتی، تورم بسیار جلوتر از این حرف‌هاست و هزینه‌های زندگی روزبه‌روز در حال افزایش است. تنها راهکار خروج از این بحران این است که دولت نظام مالیاتی را اصلاح کند و از آنها که به هر دلیلی مالیات پرداخت نمی‌کنند، مالیات دریافت کند.
وقتی ۹۰ درصد از نقدینگی در جیب ۵ درصد از افراد جامعه است و آنها هم مالیاتی پرداخت نمی‌کنند خب معلوم است اقشار کم درآمد به چنین وضعی می‌افتند و هر روز وضعیت‌شان بدتر از روزهای قبل می‌شود. هر سیاست حمایتی باید از اصلاح نظام مالیاتی بگذرد و اگر نتوانیم این را اصلاح کنیم وضع بدتر خواهد شد و باز همین مسیر طی خواهد شد. اگر دولت آینده بخواهد به‌دنبال سیاست‌هایی باشد که منبع آن خلق پول است و نه مالیات، آن وقت وضعیت بدتر از این می‌شود.