روزی «سفیان ثوری» بر امام صادق(ع) وارد شد، دید امام جامه سفید و لطیف و زیبایی پوشیده، اعتراض کرد و گفت: یا ابن رسول‌الله! سزاوار تو نیست که خود را به دنیا آلوده‌ سازی. امام به او فرمود: ممکن است این گمان برای تو از وضع زندگی رسول خدا(ص) و صحابه پیدا شده باشد. آن وضع در نظر تو مجسم شده و گمان کرده‌ای این یک وظیفه‌ای است از طرف خداوند مثل سایر وظایف، و مسلمانان باید تا قیامت آن را حفظ کنند و همان طور زندگی کنند. اما بدان که این طور نیست. رسول خدا(ص) در زمانی و جایی زندگی می‌کرد که فقر و تنگدستی مستولی بود، عامه مردم از داشتن وسایل و لوازم اولیه زندگی محروم بودند. اگر در عصری و زمانی وسایل و لوازمی فراهم شد، دیگر دلیلی برای آن طرز زندگی وجود ندارد. بلکه سزاوارترین مردم برای استفاده از موهبتهای الهی، مسلمانان و صالحانند نه دیگران!(1)
‍____________
1- کافی، ج 5، ص 65