اسحاق جهانگیری چهار سال قبل در جریان تبلیغات انتخاباتی گفته بود: «مردم عزیز! یادتان می‌آید مردم شب‌ها در صف بانک‌ها می‌خوابیدند که صبح بتوانند چند سکه خرید کنند؟ مردم عزیز، یادتان می‌آید وضع اقتصادی ما چه بود؟ کره، شیر و شیرخشک پیدا نمی‌شد؟ امروز دیگر کسی از گرانی و تورم حرفی نمی‌زند؛ چون کاری شد کارستان».
او که چهار سال قبل هم با تاسی از بغض خاتمی، سعی کرده بود از مردم ‌اشک و رای بگیرد، چند روز قبل هم مجددا بغض کرد اما این بار گفت:ایران ما در سال‌های اخیر با مسائل و تنگناهای گوناگون روبرو بوده و اکنون به شدت نیازمند افق‌گشایی‌های واقعی در زندگی، بهبود معیشت مردم، حمایت از تولید و بازتوزیع عادلانه‌تر ثروت است. بیکاری، فقر و نابرابری فزاینده، توقف بسیاری از کسب و کارها، کاهش امید به اثربخشیِ رای، مشکلات ناشی از ساختار بودجه و نظام بانکی و مالیاتی و مشکلات در تولید از جمله مسائل مزمن کشورند.
چند روز بعد از علی ربیعی سخنگوی دولت درباره علت بُغض جهانگیری در روز ثبت‌نام انتخابات پرسیدند و او پاسخ داد: وقتی شاهد تحمیل این همه فشار بر جامعه بودم و در عین حال ضمن آنکه نمی‌شد علتها را بیان کرد، ناخودآگاه بغض سراغ هر کسی می‌آید.
با وجود اینها، آقای روحانی دیروز ضمن تصویرسازی مجدد گل و بلبلی از عملکرد دولت گفت: بازار سرمایه را ما به اوج رسانده‌ایم، چنین بازار سرمایه‌ای نداشتیم! (یک ساعت پس از این سخنان، شاخص بورس 19 هزار واحد سقوط کرد!) ما در برجام موفق شدیم. در این هشت سال هیچ مذاکره‌ای نبود که ما موفق نباشیم. اینکه دولتی در شرایط سخت، اقتصاد را سالم و بدون حاشیه‌های سال‌های قبل پیش می‌برد، باعث افتخار است. همین امروز آماری به دست من رسید، پیش‌بینی اولیه رشد اقتصادی زمستان سال گذشته بود. براساس این گزارش در سه ماهه آخر سال گذشته، رشد گروه کشاورزی ۶.۵ ، گروه صنایع و معادن هفت و نیم، و گروه خدمات هم در کمال ناباوری، مثبت شده و یک است. رشد محصول ناخالص ما در فصل آخر سال گذشته، ۴ درصد است، آیا این افتخار ندارد؟