شعری که گویا شاملو در سوگ فروغ فرخزاد سروده و حالا توسط وزیر ارشاد جمهوری اسلامی و در فقدان سرداران رشیدی استفاده می‌شود که زندگی خویش را در راه اسلام و انقلاب و استقلال ایران فدا کردند. وزیر ارشادی که‌ترجیحا خود بایستی اهل ادب و هنر بوده و اگر نه با استفاده از قریحه هنری و فرهنگی خویش بلکه حداقل از شاعران مسلمان و انقلابی و آزادی‌خواه و استقلال‌طلب و یا شعرای تاریخ ادب و هنر ایران زمین، قطعه‌ای ادبی یا شعر را ذکر می‌کرد که تا حدودی در حد نام و مقام آن شهیدان باشد.
لازم به ذکر است که احمد شاملو از وابستگان به دربار شاه و دفتر فرح پهلوی بود که بنا به اسناد ساواک و اظهارنظر همکارانش توسط فرح برای درمان اعتیاد به خارج کشور فرستاده شد. او با توصیه فرح پهلوی، به‌عنوان مشاور دفتر دانشگاه بوعلی همدان منصوب شد تا بتواند کتاب «فرهنگ کوچه» را به اتمام برساند و در کنار آن حقوق حداکثری یک استاد دانشگاه را دریافت می‌کرد، در حالی که حتی تا سطح دیپلم هم نتوانسته بود پیش برود! از طرف دیگر به دستور فرح، شورای پژوهش‌های علمی‌ کشور نیز با پرداخت ۳۷۰ هزار تومان به شاملو موافقت کرد و همین شورا علی‌رغم تمایل مسئولان آن با دستور مستقیم فرح پهلوی، مبلغ ۵۰۰ هزار دلار به دانشگاه کلمبیا پرداخت کرد تا کتاب شاملو در خارج کشور به چاپ برسد!