عاقبت مهاجرانی
مهاجرانی پس از استعفا، رئیس‌مرکز گفت‌وگوی تمدن‌ها شد. مرداد سال 1383 بود که در رسانه‌ها، خبر دستگیری مهاجرانی به دلیل شکایت زنی که ادعای همسری مهاجرانی را می‌کرد منتشر شد! او به خاطر عدم پرداخت نفقه حدود یک میلیارد تومانی، بازداشت گردید. او با گذاشتن وثیقه از زندان آزاد و از کشور خارج شد. بعداً مشخص شد وی با چندین زن دیگر غیر از همسرش، جمیله کدیور (از روشنفکران هم‌جهت خود) ازدواج کرده است! نزدیک زمان انتخابات دورة دهم ریاست جمهوری بود که او در خارج از کشور مجدداً به عنوان یکی از حامیان میرحسین موسوی، ظاهر می‌شود. او در گروهی پنج نفره با محسن کدیور، عبدالعلی بازرگان، سروش و اکبر گنجی به عنوان اتاق فکر جنبش سبز، اعلام موجودیت کردند. اینان به نفی صریح وجود مبارک امام زمان(عج) پرداختند که این اتفاق در مصاحبة اکبر گنجی با بی‌بی‌سی صورت گرفت! این گروه با راه‌اندازی سایت «جرس» روزنامه‌نگاران دیگری را هم دور خود جمع کردند. علاوه‌بر عادی‌‌سازی رابطه با غرب و آمریکا- برای کسانی که روزی ادعای دشمنی آمریکا را داشتند- در خدمت ایران‌هراسی و شیعه‌هراسی این کشورها قرار گرفته و نسبت به نفوذ ایران در منطقه ابراز نگرانی می‌کردند! در جریان انتخابات ریاست جمهوری دهم، آنان به حمایت از موسوی برخاسته و تلاش می‌کنند‌‌هاشمی را هم به نفع جریان سبز وارد منازعات کنند. پس از مشخص شدن نتایج انتخابات همواره از آشوبگران دعوت برای ادامة آشوب‌ها و اغتشاشات می‌شد. مهاجرانی در مصاحبه با شبکة العربیه برنامة «روافد» در مهرماه 1389 تصریح کرد: «من مخالف کشتن سلمان رشدی هستم و معتقدم که باید هر فرد و هر ملیتی به عقاید نویسندگان و افراد دیگر احترام بگذارد!» در واقع او جواب نماینده‌ای را که از او در استیضاح همین سؤال را کرده بود امروز این چنین می‌داد! روزهای پایانی بهمن 1390 هم، خبر حضور مهاجرانی در جشن ملک‌عبداله در «الخبار» منتشر و فیلم او در این ضیافت روی سایت‌های اینترنتی قرار گرفت. وی اگرچه دریافت 18 میلیون دلار برای توسعة بخش فارسی شبکة العربیه را انکار کرد اما اشتغال او در مرکز گفت‌وگوی ادیان شاه سعودی در وین و ریاست «دیوید روزن» خاخام صهیونیست بر این مرکز، مُهر تأییدی بر حمایت شاه سعودی از او و خدمت و همکاری مهاجرانی در راستای منافع سعودی‌ها و صهیونیست‌ها است.
کنفرانس فضاحت‌بار برلین و موضع خاتمی
پس از موفقیت در کسب اکثریت کرسی‌های مجلس ششم، آن هم بعد از تقلب و افتضاح در برگزاری انتخابات1، اصلاح‌طلبان گمان می‌کردند که می‌توانند با هم‌اندیشی و هماهنگی مخالفان خارج از کشور، به صورت آشکار و علنی مقابلة با نظام جمهوری اسلامی و خصلت دینی آن را تشدید کنند. «یوشکا فیشر» وزیر خارجة آلمان در نیمة دوم اسفند 1378 به ایران سفر می‌کند. او بعد از دیدار با خاتمی- رئیس‌جمهور- و برخی مقامات دولتی و ابراز خرسندی از پیروزی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس ششم2 به آلمان بازگشت و زمینۀ کنفرانس برلین را فراهم کرد.
نوزدهم تا بیست ویکم فروردین 1379 که مصادف با دهۀ اوّل محرم بود، بنیاد «هاینریش بل» آلمان متعلق به حزب سبز یوشکا فیشر – که به اسلام‌ستیزی شهرت دارد – کنفرانسی را تحت عنوان «ایران پس از انتخابات» در خانة فرهنگ‌های جهان در شهر برلین برگزار کرد. آنان می‌خواستند با این کنفرانس، پلی بین اصلاح‌طلبان و مخالفان نظام در داخل کشور با اپوزیسیون خارج‌نشین برقرار کنند. در این کنفرانس 17 نفر از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلبی از ایران دعوت شدند! کسانی چون عزت‌اله سحابی (مدیر مسئول روزنامة ایران فردا)، علیرضا علوی‌تبار (عضو شورای سردبیری روزنامة صبح امروز)، اکبر گنجی (عضو شورای سردبیری روزنامة فتح)، حمیدرضا جلایی‌پور (عضو روزنامة عصرآزادگان)، علی افشاری (عضو حزب مشارکت و دفتر تحکیم وحدت)، مهرانگیز کار (حقوقدان ضدانقلاب)، یوسفی اشکوری (روحانی‌نمای تجدیدنظر طلب)، شهلا شرکت (عضو حلقۀ کیان و سردبیر مجلة فمینیستی زنان)، کاظم کردوانی، چنگیز پهلوان، محمود دولت‌آبادی، فریبرز دانا، محمدعلی سپانلو، ابراهیم شیخ، شهلا لاهیجی، خدیجه حاج‌مقدم و جمیله کدیور
 (عضو شورای اوّل شهر تهران) در این کنفرانس شرکت کردند!
ملاحظه می‌شود که اغلب این افراد از نویسندگان روزنامه‌های زنجیره‌ای و نویسندگان مقالات و کتاب‌های دگراندیش دین‌ستیز بودند. از آن سو، از گروه‌های مخالف نظام در خارج کشور، سازمان منافقین، سازمان فدائیان خلق، سوسیالیست‌های ایران، فراکسیون متحد جبهة ملی ایران، احزاب جمهوری خواه ملی و ضدانقلابیونی چون حسن ماسالی (از بنیان‌گذاران رادیو آزادی وابسته به سازمان سیا)، مهدی جعفر گوجینی (رئیس‌مجلس حزب سبزها)، کتایون امیرپور (خبرنگار روزنامة فرانکفورتر الگمانیه)، احمد طاهری (خبرنگار روزنامة فرانکفورتر روندشاو)، هوشنگ انصاری، منوچهر گنجی (سلطنت‌طلب و عضو درفش کاویانی) و توماس‌هارتمن، در کنفرانس شرکت داشتند.
مباحث مطرح شده در این کنفرانس، اصلاح فهم از اسلام! همخوان‌‌سازی اصول اسلام با موازین جامعة آزاد! و جدایی دین از سیاست! بود و در کنار آن ترسیم چهرۀ خشن و دیکتاتوری از نظام اسلامی، تسریع در روند حاکمیت لیبرالیسم در ایران، حمایت از معاندین در آشوب‌هایی نظیر تیر 1378، مطرح بود. روزنامه «تاکس سایتونگ» چاپ آلمان به نقل از «میشل آلوارس» عضو حزب سبزها و سخنگوی کنفرانس نوشت: «بنیاد‌‌هاینریش‌بل» درنظر دارد با برگزاری چنین کنفرانسهایی میان نیروهای اصلاح‌طلب در خارج و داخل ارتباط برقرار شود.»3
فوکس (عضو هیئت رئیسة بنیاد ‌هاینریش بل» در این کنفرانس گفت: «من به انتقادکنندگان به برگزاری این سمینار می‌گویم که هیچ کس از روش‌های سرکوبگرانة جمهوری اسلامی دفاع نمی‌کند – تشویق حضار – ما امیدوار بودیم که این حرکت دانشجویی – 18 تیر 1378 – بتواند مقدمه‌ای برای تحولات عمیق در جامعة ایران شود.»4
دیدار مخفیانة جمعی از اصلاح‌طلبان از جمله سحابی و اشکوری با مقامات وزارت خارجة آلمان، اظهارات سخیف اصلاح‌طلبان در سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های خود و اهانت مستقیم به اسلام و احکام اسلامی و اعلان پایان دورة امام‌خمینی(ره) در ایران، رقاصی یک زن نیمه‌عریان و عریان شدن یک مرد در منظر شرکت کنندگان در کنفرانس! آن را خفت‌بار و رسوا‌کننده ساخت.
انتشار گزیدۀ مختصری از این کنفرانس در سیمای جمهوری اسلامی ایران، خشم مردم را برانگیخت و از سوی شخصیت‌های سیاسی و مذهبی کشور، از جمله آیت‌اله نوری همدانی از مراجع تقلید، آیت‌اله مصباح یزدی از اساتید و مدرسین حوزة علمیة قم، آیت‌اله جوادی آملی مفسر قرآن و از مدرسین حوزة علمیة قم، آیت‌اله مشکینی رئیس‌مجلس خبرگان رهبری، محکوم گردید. اصلاح‌طلبان که تازه از خواب بیدار شده و تلخی هم‌آوایی آشکار با ضدانقلاب خارج از کشور را دریافته بودند، صدا و سیما را مورد تهاجم قرار‌دادند که چرا این مراسم را منتشر کرده است! (آیت‌اله) حسینعلی منتظری- مطرود امام خمینی- نمایش صحنه‌های کنفرانس در سیما را مصداق اشاعه فحشا دانسته و حرام اعلام کرد!
خاتمی که شرکت این همه اصلاح‌طلب که اغلب همراه و همکار او در سال‌های گذشته بودند، نمی‌توانست دور از چشمان او و موافقتش انجام شده باشد، پس از افشای ماهیت کنفرانس در سیمای جمهوری اسلامی و برخی روزنامه‌ها مانند کیهان، سکوت اختیار کرد! چهار روز پس از اعتراض‌های همگانی و انتشار گستردة آن، خاتمی در جمع کارکنان وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سوم اردیبهشت 1379 نه تنها آن را محکوم نکرد که محتوای برخی سخنرانی‌ها را «قابل تأمل»، «خوب» و «معقول» توصیف کرد و همان ایراد منتظری به پخش فیلم گزیدۀ کنفرانس از سیما را تکرار نمود!5 وی دستور داد که به «مرتضی غرقی» خبرنگاری که فیلم کنفرانس برلین را به تهران مخابره کرده بود، اجازه شرکت در کنفرانس‌های مطبوعاتی رئیس‌جمهوری داده نشود.6 و به این ترتیب آزادی مورد نظر خود را که سنگ آن را به سینه می‌زد، عیان ساخت.
پانوشت‌ها:
1- برای اطلاع ازچگونگی تقلب در انتخابات مجلس ششم و عوامل آن، به کتاب «مجلس ششم از تقلب تا تحصن» از انتشارات این مؤسسه رجوع شود.
2- روزنامة کیهان، 11/12/1378.
3- چهل تدبیر، علی الفت‌پور، ص 222.
4- پرونده کوتاهی درباره کنفرانس برلین، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
5- سودای سکولاریسم، ص 226.
6- خبرگزاری فارس، 27/1/1390.