یکی از ارادتمندان عارف بالله مرحوم حضرت آیت‌الله بهاءالدینی می‌گفت: چند سال قبل به حج مشرف شدم. (‌پس از بازگشت‌) عمامه‌ای را که به‌عنوان سوغات برای آقا تهیه کرده بودم برداشتم و برای تجدید دیدار به منزل ایشان رفتم. در محضر ایشان صحبت از اوضاع مکه و مناسک حج به میان آمد و من شروع به توصیف معنویت و حال و نورانیت حج کردم. معظم له فرمودند: همه اینها به برکت امام عصر(ع) است.حضور آقا فضا را تغییر می‌دهد و معنویت را حاکم می‌کند. در بین سخنانی که رد و بدل می‌شد، نام حاج آقا فخر تهرانی(یکی از افراد خوب و خیر) به میان آمد. معظم‌ له فرمودند: در جلسه‌ای که حضرت ولی عصر(ع) در مکه داشتند، نام چندین نفر برده می‌شود که یکی از آنان حاج آقا فخر تهرانی بوده است... رو به آقا کردم و گفتم: اجازه می‌فرمایید این مطلب را به حاج آقا فخر عرض کنم؟ فرمودند: مانعی ندارد.
چون سخن معظم له را به حاج آقا فخر گفتم، او شروع به گریه کرد. از ایشان پیرامون این توفیق بزرگ سوال کردم، فرمود: نمی‌دانم ولی شاید به خاطر خدمتی است که به مادرم کرده‌ام زیرا ایشان بخاطر کسالتی که داشت‌، مدتی بستری و خانه‌نشین شد. از این رو تمام کارهایم را تعطیل کردم و مشغول خدمتگزاری او شدم. شاید این عمل ناچیز قبول شده است، بویژه که ایشان علویه بود و از سادات محسوب می‌شد.
* داستان‌هایی شگفت‌انگیز از اولیای خدا صص‌84 و 85