آقای انتظام کاشمری واعظ نقل می‌کرد که:به خدمت حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی عرض کردم: دستوری مرحمت فرما که توفیق تهجّد یابم و گشایشی در کارم حاصل شود. فرمودند: هر صبح، از تلاوت قرآن مجید مخصوصاًًً (سوره یس) غفلت منما، ان‌شاء‌الله توفیق حاصل خواهد شد. به کاشمر بازگشتم و هر بامداد، در حین راه رفتن، به قرائت سوره یاسین مداومت می‌کردم، اما نتیجه‌ای به دست نمی‌آمد. سال دیگر در ایام عید به مشهد مشرف شدم و در یک شب بارانی به دنبال کاری به خانه یکی از علماء شهر رفتم، چون در آن شب آقا را نیافتم، دست خالی بیرون آمدم و اندیشیدم: خوب است به خدمت حاج شیخ حسنعلی شرفیاب شوم و ازعدم حصول نتیجه او را آگاهی دهم. با این فکر به منزل حاج شیخ آمدم، دیدم که جماعتی در اطاقند و در بسته است و ایشان، مشغول گفتار و موعظه هستند... از این رو پشت در نشستم. .. در همین زمان، ناگاه شنیدم که مرحوم حاج شیخ موضوع فرمایشات خود را تغییر دادند و فرمودند: «برخی از من دعای توفیق سحری و گشایش امور می‌خواهند، دستور می‌دهم که قرآن تلاوت کنند، لیکن به جای آن‌که رو به قبله و در حال توجه به قرائت پردازند، در حال راه رفتن، سوره یاسین می‌خوانند و بعد به قصد گله می‌آیند که از دستور من حاصلی نگرفته‌اند!
تازه در شب بارانی ابتدا، به منظور انجام کار دنیایی خود، به در خانه دیگران می‌روند و چون به مقصد نمی‌رسند، به فکر آخرت افتاده، سری هم به منزل من می‌زنند؛ اینکه شرط انصاف نیست، خوب است بروند و هر بامداد رو به قبله با توجه و تدبر و نه با لقلقه لسان، به تلاوت کلام‌الله پردازند آنگاه اگر مقصودشان حاصل نشد گله‌مند گردند.
*  مقدادی اصفهانی. علی. نشان از بی‌نشان‌ها. ج ا، ص 68.