رأی‌الیوم نوشت: آمریکا توانست در عراق و لبنان موفقیت‌های جزئی کسب کند، اما در ایران کاملا شکست خورد و جمهوری اسلامی توانست از طریق نهاد‌های سیاسی و امنیتی قوی خود بخش بزرگی از بحران را حل و امنیت و آرامش را در کشور برقرار کند.
مقصود ما حوادثی است که در عراق و لبنان اتفاق افتاد و ادامه دارد. ظاهرا اعتراضات مردمی که چند هفته قبل آغاز شد و با خشونت فراوانی همراه بود و طرف‌هایی را هدف قرار می‌دهد که همیشه در صف مخالفان آمریکا، اسرائیل و متحدانشان قرار داشتند.
چه توجیهی وجود دارد که خواسته‌های معیشتی تظاهرکنندگان در لبنان به خواسته‌های سیاسی تبدیل شود و بخشی از آن «سلاح مقاومت» را هدف قرار دهد که سرزمین‌های لبنان را آزاد ساخت، دشمن را چند بار شکست داد و هنوز دیوار دفاعی این کشور کوچک در برابر (رژیم) صهیونیستی جنایتکار به شمار می‌رود.
چرا سفارت آمریکا در این تحرکات، مداخله و فشار‌هایی اعمال می‌کند و اوامری به برخی از دست‌اندرکاران این تحرکات می‌دهد.
این امر با وضوح بیشتری در عراق تکرار می‌شود. به نظر می‌رسد آمریکا از طریق عوامل خود خواسته‌های تظاهرکنندگان را به خواسته‌های سیاسی و گرایش خصمانه در قبال جمهوری اسلامی ایران تبدیل کرد. آمریکا پس از تجربه لبنان و عراق که با کناره‌گیری نخست‌وزیر و فلج‌کردن امور سیاسی و اقتصادی در این دو کشور همراه بود، سعی کرد به ایران به‌عنوان بزرگ‌ترین دشمن ضربه بزند و این‌کار را به بهانه افزایش قیمت بنزین انجام داد.
آمریکا به دلایل مختلف در عراق و لبنان به‌طور جزئی موفق شد، اما در ایران کاملا شکست خورد و جمهوری اسلامی ایران توانست از طریق نهاد‌های سیاسی و امنیتی قوی خود بخش بزرگی از بحران را حل و امنیت و آرامش را در کشور برقرار کند.
بسیاری از آنچه که اتفاق افتاد در چارچوب جنگ سرّی است که در میدان‌های متعدد بین آمریکا و اسرائیل و متحدانشان از یک سو و ایران و متحدانش از سوی دیگر در حال انجام است.
اما محور مقاومت هنوز بسیاری از برگهایش را رو نکرده است و خویشتنداری نشان می‌دهد این محور، امکانات و ابزار‌هایی در اختیار دارد که می‌تواند اوضاع را به زیان دشمن و در صدر آنها آمریکا دگرگون کند.