این دختر هلندی این چنین سخنانش را آغاز می کند: «نام من سانه است. 24ساله و اهل هلند هستم و الان در کشور عراق حضور دارم. من در پیاده روی اربعین بودم و اکنون به کربلا رسیده‌ام. در کشور خودم با پناهنده ها کار می‌کنم و 3سال است که شغلم این است. تصمیم گرفتنم برای آمدن به این سفر به دلایلی بود و برای من آمدن به همچین کشوری خیلی جالب بود.»
«سانه» در ادامه می افزاید: «در واقع خودم هیچ دینی ندارم. ولی خیلی کنجکاو بودم که به این مراسم بیایم. اگرچه اینجا یه کشور اسلامی هست و این مراسم برای مسلمانان است اما وقتی آمدم دیدم که از کشورهای مختلف افراد غیرمسلمان و یا غیرمسیحی هم اینجا هستند. اینجا همه خیلی مهربان هستند و می خواهند به تو کمک کنند. حتی اگر جای خواب نداشته باشی جمع تر می‌خوابند و حتی پتوهایشان را به تو می‌دهند. امروز صبح خوابیده بودم و خیلی سردم بودم. سه تا پتو انداختند روی من تا گرم شوم. با دوستم توی صف ایستاده بودم و می‌خواستم نوشیدنی بگیرم، اما از بس مردها آنجا بودند صف خیلی شلوغ بود. یک آقای دیگه 15تا ستون دنبال ما آمد تا به ما نوشیدنی بدهد. ما خیلی تحت تاثیر قرار گرفتیم.»
مردم اینجا خیلی مهربان هستند و در حالی که خودشان چیز خیلی زیادی ندارند اما می‌خواهند هر چیزی را که دارند با تو قسمت کنند. اینجا خیلی دوست‌داشتنی است و همه چیز زیباست. هر دینی که داشته باشی و یا نداشته باشی اینجا چیزی که تجربه می‌کنی عشق خالصانه است. چیزی که من اینجا یاد گرفتم این است که از دیگران مراقبت کنم و همه چیز را با هم قسمت کنیم. ما اگر چیزی داریم و آن را با دیگران قسمت کنیم خیلی بیشتر از آن به خود ما برمی گردد. امیدوارم کسانی که شک دارند خودشان به اینجا بیایند و ببینند. اینجا زیباترین جای
دنیاست.»
سفر 15هزار کیلومتری به عشق سالارشهیدان
حجت‌الاسلام «سانتیاگو پاز» با نام اسلامی «شیخ عبدالکریم» یک روحانی جست‌وجوگر آرژانتینی است که ابتدا مسلمان شد و از سال‌ها قبل با هدف تکمیل تحصیلات علوم دینی به‌همراه خانواده به شهر قم سفر کرد و حالا دیگر می‌توان گفت ایران برای او، کشور و خانه دوم است.
او در خاطراتش به نکته‌ای اشاره می کند که نشان دهنده اهمیت کار سفیران جمهوری اسلامی ایران در کشورهای دیگر است: «به‌ محض‌ اینکه نهضت امام خمینی(ره) در ایران به پیروزی رسید، ایشان را به‌عنوان عالِم و رهبر خود بپذیرند و همین پیوند به زنده‌شدن جامعه مسلمانان آرژانتین کمک کرد. وقتی اولین سفیر جمهوری اسلامی ایران، آقای «سید عباس سالاری» که یک فرد روحانی بود به آرژانتین آمد، با جامعه مسلمانان و شیعیان ارتباط برقرار کرد. جالب بود که او در کنار وظایف جایگاه سفارت، هر روز در جمع این شیعیان حاضر می‌شد و برخی معارف ضروری اسلامی و حتی نحوه صحیح نماز خواندن و... را به آنها آموزش می‌داد. اینطور بود که جامعه مسلمانان آرژانتین انگار دوباره نفس کشید و زنده شد. مخصوصاً جوانان بیشتر دور ایشان را گرفتند تا با معارف اسلام آشنا شوند.»
او در ادامه می گوید: «در ابتدای شکل گیری راهپیمایی اربعین بعد از سقوط صدام، موضوع آنقدر تازه و جذاب بود که پرتیراژترین روزنامه آرژانتین در دهه اول محرم یکی از بهترین نویسندگان آمریکای لاتین به نام «وَرگا جوسا» را به عراق اعزام کرد تا از گردهمایی‌ای که در کربلا برپا شده‌ بود، گزارش تهیه کند و رمزگشایی کند که فلسفه این ماجرا چیست. فکرش را بکنید؛ هر روز ۲ صفحه از بهترین روزنامه آرژانتین که همه افراد صاحب‌نفوذ آن را مطالعه می‌کنند، به مطالب مرتبط با قیام امام حسین (ع) و مصاحبه با شخصیت‌های مذهبی عراق مانند آیت‌الله سیستانی و آیت‌الله صدر اختصاص داشت و ایشان به‌طور مفصل به بیان تاریخ عاشورا و کربلا و... می‌پرداختند.»
امام جمعه بوئنوس آیرس در ادامه می افزاید: «هر روز آن مطالب را می‌خواندم و با تعجب به خودم می‌گفتم: خدا دارد چه کار می‌کند؟! کاری کرده که یک روزنامه آرژانتینی برای نویسنده‌اش بلیط هواپیما گرفته و او را به کربلا فرستاده و داوطلبانه دارد امام حسین (ع) و عاشورا را به مردم آرژانتین که هیچ خبر و اطلاعاتی در این زمینه نداشتند، معرفی می‌کند! یعنی رسانه‌های غربی بی‌آنکه بدانند خودشان شده‌ بودند وسیله تبلیغ عظمت امام حسین(ع) و اسلام. خلاصه، ماجرا آنقدر عظیم شد که یکدفعه متوجه شدند و جلوی آن را گرفتند. آن‌ها فهمیده‌ بودند که اگر غفلت کنند، این سیل همه را با خود می‌برد. اینطور بود که از سال بعد،‌ موضوع محرم و عاشورا و اربعین،‌ تحریم شد و دیگر به آن نپرداختند و در عوض، شروع کردند به نشان دادن تصاویر ناراحت‌کننده از قمه‌زنی و... تا تصویر منفی و ناخوشایندی از اجتماع مسلمانان و شیعیان در ایام محرم منعکس کنند.»
او در بخش دیگری از گفتگوی خود با فارس اظهار داشت: «تا امروز ۳ بار توفیق زیارت کربلا نصیبم شده که دو نوبت آن در پیاده‌روی اربعین بوده‌ است. اولین تجربه پیاده‌روی،‌ خیلی خوب بود و فضای عجیبی داشت. دیدن آن‌همه محبت و عشق به امام حسین (ع) در مسیر،‌ برای من و خانواده‌ام خیلی جالب بود. می‌دانید، دفعه اول که به‌صورت عادی به زیارت عتبات عالیات رفته‌ بودیم، من با حرم امیرالمؤمنین (ع) انس بیشتری گرفته ‌بودم. اما در پیاده‌روی اربعین، انگار وارد یک دریا شدم و الحمدلله عشق امام حسین (ع) را چشیدم. انگار کل قضیه کربلا را بیشتر حس کردم و مستقیماً ارتباط خاصی با امام حسین (ع) پیدا کردم. همین امسال،‌ تعدادی از غیرمسلمانان آرژانتین به من می‌گفتند: ما مشتاق زیارت امام حسین (ع)
هستیم.»