سرویس اجتماعی-

در بین پیچ و خم‌های فراوانی که معلم‌ها باید در دوران خدمت سپری کنند، برخی مسائل پیش پا افتاده سخت اذیت‌کننده است و می‌تواند آنها را نسبت به ادامه خدمت دلسرد کند، موضوعی که اثراتش در آینده و در کیفیت کار نیروی انسانی کشور مشاهده خواهد شد.
 به تازگی جمعی از معلم‌های کلانشهر تهران که مدتی است در شهرستان پردیس مشغول به تدریس هستند از امکانات ایاب و ذهاب در نظر گرفته شده گله‌مند هستند.
این معلمان که بخش عمده آنها را بانوان تشکیل می‌دهند و همگی ساکن شهر تهران هستند، خطرات و مشکلات گوناگونی همچون رفت و آمد سخت و پر استرس، نگرانی خانواده‌های آنها، تحمیل هزینه زیاد رفت و آمد به محل خدمت، امنیت در تردد به ویژه در زمان بازگشت معلمانی که در نوبت عصر شاغل هستند را از جمله مشکلات این روزهای خود بیان می‌کنند.
آنها معتقدند تا زمانی که آموزش و پرورش شهرستان پردیس ذیل آموزش و پرورش منطقه 8 تهران بود، رفت و آمد به شهرستان پردیس منطقی به نظر می‌رسید کما اینکه در آن زمان امکانات بیشتری برای سرویس معلم‌ها در نظر گرفته شده بود؛ اما حالا پس از چهار سال که شهرستان پردیس مستقل شده است باید از معلم‌های بومی استفاده کند یا امکانات بیشتری برای سرویس مدارس معلم‌ها در نظر گرفته شود.
این افراد بر این باورند که نباید بهای توسعه آموزش را معلم‌ها بپردازند چرا که معلم‌ها در شرایط کنونی همانند سایر اقشار جامعه با مشکلات زیادی رو‌به‌رو هستند و به دوش کشیدن چنین مشکلاتی می‌تواند اثرات نامطلوبی بر کیفیت آموزش بگذارد.
یکی از این معلم‌ها در گفت‌وگو با خبرنگار «کیهان» اظهار داشت: بیش از 300 معلم از شهر تهران در شهرستان پردیس مشغول به تدریس هستند در حالی که این وظیفه وزارت آموزش و پرورش است تا نیروی مورد نیاز این شهرستان را تامین کند؛ وی با بیان اینکه امکانات در نظر گرفته شده برای سرویس معلم‌ها محدود است، افزود: متاسفانه سرویس‌ها مبدا و مقصد مشخصی دارند که به منزل و مدرسه منتهی نمی‌شود و باید با هزینه شخصی خودمان را به سرویس برسانیم و از یک جایی به بعد نیز مجدد با هزینه شخصی به مدرسه برسیم و در زمان برگشت نیز این اقدام تکرار می‌شود.
این معلم ساکن تهران با گله‌مندی از کم‌توجهی وزارت آموزش و پرورش به مشکلات معلم‌ها، تاکید کرد: معلم‌های به کار گرفته شده در شهرستان پردیس متعهد به پنج سال خدمت در این شهرستان بوده‌اند در حالی که برخی از آنها بیش از پنج سال است که در این منطقه تدریس می‌کنند و وزارت آموزش و پرورش با انتقال آنها به شهر تهران مخالفت می‌کند، از سوی دیگر اگر معلمی نخواهد از سرویس در نظر گرفته شده استفاده کند هزینه ایاب و ذهاب به وی تعلق نمی‌گیرد و این در حالی است که حقوق دریافتی معلم‌ها حال و روز خوبی ندارد؛ ضمن اینکه در حال حاضر برخی از معلم‌های مورد نیاز شهر تهران از سایر شهرستان‌های کشور تامین می‌شوند.
بی‌توجهی بودجه آموزش و پرورش
 به ایاب و ذهاب معلم‌ها
با این حال، یوسف بهارلو، مدیر توسعه و پشتیبانی آموزش و پرورش شهرستان‌های تهران، نبود اعتبارات کافی را دلیل این مشکلات عنوان می‌کند. بهارلو به خبرنگار «کیهان»، گفت: متاسفانه در حال حاضر امکانات و بودجه موجود اجازه توسعه سرویس معلم‌ها را نمی‌دهد و معلم‌ها از ترمینال مشخصی سوار و در نقطه مشخصی پیاده می‌شوند، البته درباره شهرستان پردیس در حال رایزنی با فرمانداری و شهرداری این شهرستان هستیم تا بتوانیم امکانات حمل و نقل عمومی را برای این افراد تامین کنیم.
بهارلو با بیان اینکه بودجه آموزش و پرورش به تبعیت از شرایط دشوار اقتصادی کشور محدود در نظر گفته شده است، افزود: سعی کرده‌ایم در بخش خدمات‌دهی به معلم‌ها هیچ محدودیتی نباشد و قول می‌دهیم هیچکدام از معلم‌ها با مشکل کمبود سرویس مواجه نباشند.
وی اظهار داشت: منابع مالی آموزش و پرورش محدود است و به همین دلیل هیچ ردیف اعتباری برای ایاب و ذهاب معلم‌ها در بودجه آموزش و پرورش دیده نشده است؛ باید در نظر داشت که مشکل سرویس معلم‌ها تنها به شهر تهران و شهرستان‌های این استان ختم نمی‌شود و این مسئله دامنگیر همه معلم‌های کشور است، با این حال سعی کرده‌ایم از طریق درآمدهای داخلی و مساعدت وزارت آموزش و پرورش مشکل اعتبار سرویس معلم‌ها را حل کنیم.
بهارلو در پاسخ به این سوال که آیا در ادوار مختلف مطالبه‌ای از سوی وزارت آموزش و پرورش درباره اختصاص ردیف بودجه‌ای برای ایاب و ذهاب معلم‌ها صورت گرفته یا خیر؟، گفت: در خصوص شهرستان‌های استان تهران مکاتباتی را با وزارت آموزش و پرورش برای دریافت اعتبار داشته‌ایم و وزارت در حد بضاعتش کمک کرده است؛ علاوه بر این در تلاش هستیم تا با مساعدت وزارت آموزش و پرورش طی یک بازه چند ساله معلم‌های شاغل در شهرستان پردیس به شهر تهران باز گردند و این برنامه تنها برای معلم‌های شاغل در شهرستان پردیس در حال پیگیری است.
آنچه که مدیر توسعه و پشتیبانی آموزش و پرورش شهرستان‌های تهران عنوان کرد حکایت تلخی از حال و روز این روزهای برخی از معلم‌ها است؛ به نظر می‌رسد اثرات کمبود نیرو و سیاست‌گذاری‌های غلط در حوزه تامین نیروی مورد نیاز در حال نمایان شدن است و البته این مسئله نباید به خصوصی سازی آموزش دامن بزند، علاوه بر این زیبنده است تا وزارت آموزش و پرورش و فراتر از آن دولت و مجلس با توجه بیشتری به مشکلات جامعه معلم‌ها توجه کنند تا این جامعه فرهیخته با ذهنی آرام و به دور از دلسردی مشغول تربیت با ارزش‌ترین دارایی کشور که نیروی انسانی است، باشند.