(بدان ای سالک راه خدا!) اگر انسان توجه کند که موجود گرانبهایی است و از علم و کمال و جمال الهی برخوردار است و مقامی بس بلند و رفیع دارد، اخلاق رذیله‌وار تکاب گناه را دون شان خویش می‌داند و طبعا از آنها بیزار خواهد بود. وقتی فهمید روح انسان، موجودیت حقیقی انسان الهی است و از عالم بالا آمده است، شهوات و خواسته‌های حیوانی در نظرش بی‌ارزش و تمایل به فضایل اخلاقی در وجودش احیا خواهد شد. امام علی (ع)‌ در این زمینه می‌فرماید: هر کس که نفس خودش را گرامی بدارد، شهوت‌های او برایش کوچک و بی‌ارزش خواهد بود. (نهج‌البلاغه- حکمت 449)